Het is een hele mondvol, die titel van Vincent Coomans’ debuut-ep. Can’t You See That I Slowly Distance Myself from You, gemakshalve afgekort tot CYSTISDMFY of Can’t You See voor de vrienden, is amper vier nummers en twaalf minuten lang, maar weet op die tijd zo’n indruk te maken dat die nog lang blijven nazinderen. Zelf spiegelt hij zich meer aan Sufjan Stevens, Elliott Smith en James Blake, maar alsnog weet hij op zijn eerste ep een eigen geluid te vinden en zijn inspiraties te ontgroeien.
- Coomans’ barre en minimale instrumentatie doet eerder denken aan Low Roar, Bon Iver of The Bony King of Nowhere in hun begindagen, zeker in opener “I Will Be Your Man”. IJle synthakkoorden vormen het bedje waar Coomans zijn eigen meerstemmige zang op neerploft, waarna een akoestische gitaar het overneemt en een eenzame hoorn nog net dat tikkeltje extra toevoegt. De plaat werd opgenomen in de studio van producer en livebandlid Jonas Bruyneel en gemixt door Michiel De Maesseneer, die ook al onder andere bij Balthazar en Warhaus in de pap te brokken had. Coomans laat zich duidelijk omringen met mensen die goed weten hoe ze zijn naakte nummers net genoeg moeten inkleden om ze te laten schitteren.
‘Are you still able to love?’ vraagt Coomans zich af in eerste single “One Way Love”. Hoewel hij het antwoord op die vraag nog steeds verschuldigd is, steek de liefde wel vaker de kop op in deze ep. In “I Will Be Your Man” zoek hij het zelfvertrouwen om de beruchte ‘friendzone’ te ontsnappen, om daarna te beseffen dat die liefde slechts eenrichtingsverkeer is op “One Way Love”. “Pretence” trekt die verhaallijn door en probeert te verwoorden hoe het is om afscheid te nemen van een geliefde zonder dat die daarvoor het loodje moet leggen. “Bait” is misschien wel het meest optimistische nummer van de ep en klinkt ook als een buitenbeentje.
Niet alleen keren thema’s van liefde, verlies en andere zieleroerselen steeds terug op deze ep, ook instrumentaal probeert Coomans met dezelfde puzzelstukken steeds een ander geheel samen te stellen. Dat lukt hem verbazingwekkend goed. Op twaalf minuten tijd is het natuurlijk ‘makkelijk’ om niet eentonig te klinken, maar hij gebruikt elke troef in zijn arsenaal op het gepaste moment en waakt erover dat hij die arrangementen niet te vaak gebruikt. Artiesten als Novo Amor of Ry X grijpen nogal vaak terug naar die elementen die hun muziek zo herkenbaar maken en dreigen daarmee te vervallen in eentonigheid en voorspelbaarheid. Coomans weet op zijn debuut alvast die kaap te omzeilen en levert een even coherent als verassend plaatje af.
Of Vincent Coomans ons ook langer dan vier nummers zal kunnen boeien, lijkt niet meer een vraag van hoe, maar een van wanneer. CYSTISDMFY is niet gewoon een verzameling singletjes, maar een uitgekiende collectie van bij elkaar horende nummers. ‘One man told us that we are all arrows in a bow / Waiting to be launched, but never to return’, eindigt Coomans in “Bait”. Met CYSTISDMFY mikt hij alvast heel hoog en schiet hij verdorie nog raak.
Vincent Coomans stelt Can’t You See That I Slowly Distance Myself from You op 18 september voor in Bolwerk in Kortrijk, in samenwerking met Pol Isaac en een rits aan auteurs, kunstenaars en andere artiesten. De ep wordt ook uitgebracht op split vinyl samen met Pol Isaacs Conversations, te verkrijgen via The Vinyl Corner of zijn website.
Correctie: Michiel De Maesseneer heeft nog nooit met Het Zesde Metaal samengewerkt.