AlbumsRecensies

Emma-Jean Thackray – UM YANG 음 양 (★★★★): Kort, maar bijzonder krachtig

De Britse jazzscene blijft onvoorspelbaar: neem bijvoorbeeld het veelzijdige multitalent Emma-Jean Thackray. Met de release van deze Um Yang ep beklemtoont de in Leeds geboren muzikante het evenwicht tussen lichaam en geest. Twee kanten die elkaar in balans houden. Enerzijds is er het cerebrale, anderzijds het spirituele, de balsem voor de ziel. Um en Yang.

Door de jaren heen heeft Thackray meegewerkt aan een karrenvracht aan releases, opnamesessies, radioshows (zie haar maandelijkse show op Worldwide) en concerten, daarbij variërend tussen klassiek (waarbij ze onder andere Het London Symphony Orchestra leidde), elektronica en jazz. Die tracht ze op haar eigen Um Yang-ep met elkaar te verzoenen. Ze evolueert, neemt daarbij een quasi onuitputtelijke stroom aan nieuwe ideeën en invloeden op, waardoor het verschil met haar eerder verschenen ep Ley Lines – ondanks de aanwezigheid van gelijkenissen – best groot is. Tezelfdertijd maakt het eveneens duidelijk dat Thackray vooral zoekt naar evenwicht en daarbij voordeel haalt uit haar enorm brede en veelzijdige denken rond muziek: dance, (vrije) jazz, klassiek, elektronica en improvisatie hoeven elkaar helemaal niet uit te sluiten, stelt ze.

In de Haarlemse studio Artone nam ze samen met gelijkgestemde zielen zoals saxofonist Soweto Kinch, sousafonist Ben Kelly, percussionist Dwayne Kilvington, congaspeler Crispin Robinson, drummer Dougal Taylor en tenslotte Lyle Barten op Rhodespiano voor het Londense label Night Dreamer een heerlijke sessie op. Een uitgebreide band dus, die aangevoerd wordt door het trompetspel van Thackray. Opvallend is hoe net die bezetting van invloed is, in die zin dat iedereen bijdraagt, waarbij net de complexe zoektocht naar balans natuurlijk erg groot is.

In het onder meer door de taoïstische filosofie beïnvloede Um Yang valt inderdaad op dat beide plaatkanten op wonderlijke wijze vervlechten tot een fraai geheel. Zo voel je tijdens het maar liefst tien minuten durende en traag ontbolsterende “Um” een muzikaal spel waarbij het septet met soms intieme, soms intens scheurende interacties tussen percussie en blazers (sax en trompet) gaandeweg naar een spetterende, haast orgastische climax evolueert. Met “Yang” wordt een tegenwicht geboden dat eerder inzet op funky grooves, die naar het einde uitdoven in een finaal moment van reflectie, verstilling en ten slotte verbazing.

Met slechts twee tracks is dit een relatief korte zit. Toch slaagt Thackray er met deze intrigerende Um Yang-sessie heerlijk in om om de luisteraar mee te nemen naar een heel andere plaats, ergens waar het spel tussen en rond balans, dualiteit en harmonie eenzelfde geheel vormt. Een kosmisch gevoel. Dat lukt Thackray en haar metgezellen heel aardig.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Pukkelpop 2022 (Festivaldag 4): En op het einde wint de groove

Het is een cliché, maar de laatste dag van een festival is altijd wat lastiger. Zeker op Pukkelpop waar we 260 artiesten…
2021FeaturesInstagramUitgelicht

20 debuutalbums uit 2021 die je niet mocht missen

Natuurlijk is het fijn als je favoriete band na enkele jaren afwezigheid nog eens een album uitbrengt, maar het is minstens even…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Emma-Jean Thackray - "Our People"

De afgelopen jaren wist Emma-Jean Thackray langzaamaan meer zieltjes voor zich te winnen. De jazzmuzikante bracht de afgelopen jaren enkele geweldige ep’s…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.