AlbumsRecensies

Fontaines D.C. – A Hero’s Death (★★★★): Non-conformistisch vooruitstuwend

Fontaines a hero's death

In 2019 bestormde Fontaines D.C. de nieuwe post-punkscene in het Verenigd Koninkrijk met hun zeer goed onthaalde debuut Dogrel. Hiermee voegden ze zichzelf toe aan het lijstje van andere succesvolle acts binnen het genre zoals Shame, Squid, Idles en hun Ierse tegenhangers The Murder Capital. Kenmerkend is hun minimalistisch geluid en de poëtische teksten van zanger Grian Chatten, die vaak op progressief patriottische manier de bands liefde voor Ierland en Dublin overbrengen.

Om als groep amper een jaar later na veel hype en een succesvolle tour al een nieuw album uit te brengen is gewaagd. De verwachtingen liggen hoog bij zowel fans als critici en de mythe rond het gevreesde tweede album lonkt ook steeds vanuit een donker hoekje. Druk die de band merkbaar gevoeld heeft, want A Hero’s Death gaat simpelweg over die torenhoge verwachtingen en het verliezen van identiteit tot gevolg. Zo steekt opener “I Don’t Belong” somber en doordringend van wal met Chatten die repetitief ‘I don’t belong to anyone, I don’t wanna belong to anyone’ laat weerklinken over een koud en metaalachtig gitaarspel. Meteen een duidelijk statement: de vijf zullen de muziek maken die ze zelf willen maken en niet de muziek die de buitenwereld van hen verwacht, met of zonder hype. Deze boodschap wordt nog explicieter verpakt in “I Was Not Born” dat heerlijk voortstuwt op extatische gitaren en spattende cymbalen. ‘I was not born, into this world, to do another man’s bidding’ legt het er nog eens vingerdik op.

Die symbolische middenvinger naar de publieke verwachtingen wil echter niet zeggen dat A Hero’s Death volledig het experiment aangaat en sterk afwijkt van wat de band eerder uitbracht. Er is hier geen sprake van een complete creatieve ommezwaai en zo had bijvoorbeeld het drukke “A Lucid Dream” ook perfect op hun debuut kunnen staan. Waar Dogrel echter wel nog een speels en jeugdig kantje had, heeft deze opvolger een veel serenere bijklank. Dogrel was makkelijker, eerder hapklaar en had over de gehele lijn een meer consequent geluid. Er is meer variatie te vinden in de nummers deze keer en het lijkt of Chatten een tweede kant van zijn stem heeft ontdekt; hij vervangt zijn proclamerende bariton enkele keren door in een hoger register op een meer melodieuze manier te zingen. Een welgemikte aanpassing die zijn vruchten afwerpt op het teder klinkende “You Said” en het door folk geïnspireerde “Oh Such A Spring”. De heldere productie laat de nummers bijna als pop aanvoelen. Er is echter overal een inherent donkere en beklemmende toon te vinden, hetgeen voor een interessant schemerende combinatie zorgt. Dit alles staat dan weer in schril contrast met het korrelige en nagenoeg apathische “Living In America” dat bijna vijf minuten lang op intrigerende en catchy manier voorbij schuurt.

De band liet zich naar eigen zeggen sterk inspireren door The Beach Boys. Zomerzoet is het album verre van uitgedraaid maar hier en daar legt een meer frivole akkoordenovergang wel de link. De invloed van Brian Wilson is het duidelijkst te horen op het mijmerende “Sunny” dat met een plots instekende vrouwenstem voor harmonie bovenop grauwe noten zorgt, en weer op fascinerende manier als een brug tussen licht en donker klinkt. De kracht van die grijze zone haalt de band daarnaast ook grotendeels uit hun eigen repetitiviteit. Dit herhaaldelijk karakter van hun muziek perfectioneren ze op het ijzersterke “Televised Mind”, dat met een in distortion gehulde baslijn van start gaat en bijzonder dreigend blijft opbouwen. Toch wordt die intensiteit nergens volledig prijs gegeven door nooit helemaal tot climax te komen. Op titelnummer “A Hero’s Death” brengt Chatten nogmaals de essentie van het album ter ore aan de luisteraar. De band wil zichzelf immers niet aanbeden zien als heldenfiguur voor hun fans. Nee, Fontaines D.C. kiest liever voor de heldendood als ze daarmee hun eigenheid en originaliteit kunnen behouden.

Menig band zou met schaamrood op de wangen staan door de grote druk als het de superlatieven toegeworpen zou krijgen die reeds voor Fontaines D.C. gebruikt werden. De Ieren bezwijken echter niet onder de hype en groeiden op deze tweede worp door in hun kunnen. De test van het lastige tweede album hebben ze met glans doorstaan, mede omdat de band er non-conformistisch voor koos om zichzelf verder te ontdekken en niet om krampachtig aan verwachtingen van fans te willen voldoen. Oef.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Kneecap - "Better Way To Live" (feat. Grian Chatten)

In een land, Ierland, waar rock, postrock en folk vaak de boventoon voeren, treedt de rebelse rapformatie Kneecap naar voren als een…
AlbumsRecensies

Grian Chatten - Chaos For The Fly (★★★½): Zweterige melancholie

Een debuutalbum de wereld in slingeren is altijd een angstaanjagend iets, maar als frontman van een immens succesvolle band is het misschien…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Grian Chatten - "All Of The People"

Vrijdag is het zover: het solodebuutalbum van Grian Chatten wordt gepresenteerd aan de wereld. Met ijzersterke singles als “The Score” en “Fairlies“ konden we…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.