The band formerly known as Dixie Chicks kondigde eerder dit jaar voor het eerst in veertien jaar een nieuw album aan. The Chicks, zoals het trio tegenwoordig heet, werd opgericht in 1989 en bestond toen nog uit vier leden. De vrouwelijke countrygroep zag haar succes toenemen doorheen de jaren negentig en scoorde heel wat hits. Meerdere albums gingen in de VS alleen ruim tien miljoen keer over de toonbank, maar hun zevende album deed dat ‘slechts’ twee miljoen keer. De oorzaak? De vrouwen gaven tijdens een optreden mee dat ze niet achter de toenmalige president, Bush, stonden. The Chicks werden met het vuil buitengezet in heel wat huishoudens en dat letterlijk. Eerder dit jaar keerden de vrouwen terug en dat in een hedendaags jasje.
Met de voorafgaande singles maakten The Chicks al duidelijk dat hun countrysound een upgrade heeft gekregen. Instrumenten als de banjo, viool en uiteraard gitaar zijn nog steeds aanwezig, maar elektronische drums en andere moderne instrumenten zijn dat ook. Nog een grote verandering die de band recentelijk doorging, is de verandering van naam. De vrouwen stelden dat ze al lang ontevreden waren over hun vorige bandnaam. Dixie is een term die verbonden is met de slavernij en heeft dus een racistische connotatie. In de nasleep van de dood van George Floyd werd Dixie Chicks dus The Chicks.
Het album opent a capella en met een hoop energie. De titeltrack is een modern countrypopnummer over een aanslepende scheiding bij een van The Chicks. De vrouwen stralen onafhankelijkheid en female empowerment uit. Als Destiny’s Child nog eens vraagt of alle ‘indepentdent women’ hun armen in de lucht willen steken, dan doen The Chicks dat zeker en vast. In “Sleep at Night” vraagt frontvrouw Nathalie Maines aan haar ex-man hoe hij ’s nachts sliep terwijl hij een affaire had met een ander. In de slimme tekst zit er niet alleen een verwijzing naar de Anonieme Alcoholisten, maar zo nu en dan zit er ook een ludieke lijn in zoals ‘My husband’s girlfriend’s husband just called me up’.
Nummers als “Texas Man” en “Young Man” zijn klassieke countrynummers en tonen aan dat The Chicks er nog steeds in slagen om ‘old school country’ tot een goed einde te brengen. Muzikaal gezien past “Everybody Loves You” ook in deze categorie, maar de echte schoonheid van deze ballade ligt hem in de tekst. Ondanks dat de muzikantes complimenten krijgen over hun lichamen, zijn ze er zelf niet tevreden mee. Een herkenbare tekst die gepaard gaat met ingetogen muziek en een viool die het allemaal net iets dramatischer maakt, maar ook eveneens een prachtige toevoeging is.
Sommige nummers gaan over één of twee personen en anderen dan weer over een volledige samenleving. De tekst van “March March” zit boordevol politieke verwijzingen. Het wapengeweld op de scholen, onderbetaalde leerkrachten, abortuswetgeving, klimaatsverandering: allemaal zaken waar de politiek zich zou moeten mee bezighouden volgens The Chicks. Ze hebben gelijk, uiteraard. Deze single is zonder twijfel een van de hoogtepunten op Gaslighter. Ook muzikaal is het een parel. In het eerste deel doen elektronische drums mysterie ontstaan en het triphopachtige nummer evolueert naar een lied met een countryhoogtepunt. Verschillende stijlen gaan bijzonder goed samen op dit nummer en ook de inhoud is sterk.
De nummers bevinden zich meer dan eens in een grijze zone tussen country en pop. The Chicks nemen het beste van de twee genres waardoor het album zo nu en dan iets weg heeft van bijvoorbeeld Red van Taylor Swift, maar dan een volwassen versie. Waar Swift vaak meteen met hoge energie begint en deze aanhoudt, beginnen The Chicks vaak wat rustiger om zo langzaamaan naar een climax op te werken. Dit doen ze op onder meer “Julliana Calm Down” en “For Her”. De band neemt hun tijd om telkens hun verhaal te vertellen en weet hoe ze een nummer moeten opbouwen.
Toch zijn niet alle nummer even sterk. Zo gaat bijvoorbeeld “Tights On My Boat” niet meteen ergens heen. Doordat de laatste twee nummers eerder ingetogen zijn, lijkt Gaslighter uit te doven in plaats van te eindigen met een knal. Hadden The Chicks dat gedaan zou het album een iets langer aanhoudende indruk achterlaten. “Set Me Free” is een rustig nummer (met een persoonlijke tekst) dat er zeker mag zijn, maar om het album af te sluiten, is het misschien wat te zwak.
The Chicks lieten veertien jaar lang niet veel van zich horen, maar de band is terug. De vrouwen weten country een hedendaagse uiterlijk te geven, zowel de sound als de inhoud hebben een upgrade gekregen. Waar sommige nummers over persoonlijke aspecten gaan zoals een scheiding, gaan andere over zaken die iedereen aangaan. De groep weet niet alleen op vlak van inhoud een balans te vinden, maar ook de muziek is uitgebalanceerd en gevarieerd. Het ene nummer zal wat vertrouwder aanvoelen dan het ander voor echte countryliefhebbers, maar door de brede waaier aan (country)muziek gaat het album niet vervelen. Met een beetje meer pit zo nu en dan had The Chicks een iets hardere indruk nagelaten, maar het is duidelijk dat dit een meer dan geslaagde comeback is.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
