InstagramInterviewsUitgelicht

Interview Willy Organ: ‘Dave Grohl is zoals Xavier Waterslaeghers: je weet wat je kan verwachten’

Simon Platteu (35) aka Willy Organ is een moderne brenger van het Vlaamse levenslied. Hij vermengt diepe teksten over problemen uit het dagelijks leven met frivole synthesizerdeuntjes. Na een reeks van veertien singles brengt meneer Organ vrijdag 5 juni zijn debuutalbum Jonge Plant uit. Vanuit zijn huis in Lievegem sprak hij met ons over zijn nieuw album, zijn teksten en Xavier Waterslaeghers.

Dag Simon! Of moet ik Willy zeggen?

Dat mag je zelf kiezen. Het is misschien nog wat te vroeg voor Willy, tegen dat de zon onder gaat wordt die wakker. Dat is een beetje zoals Batman.

Zie je ‘Willy Organ’ dan als een geheel nieuw personage dat je hebt gemaakt voor jezelf?

Een personage noem ik het zeker niet; een alter ego is een betere omschrijving. Willy Organ moet mijn mogelijkheden uitbreiden in plaats van ze beperken. Anders zou het een typetje zijn, waarvan je altijd weet wat te verwachten, zoals Xavier Waterslaeghers die altijd op dezelfde manier zijn dagschotel bestelt. Hij kan niet ineens zeggen: ‘Ah, nu ga ik eens een Irish coffee drinken.’ Nee, hij moet altijd hetzelfde drinken; daarom is het een typetje. Dat zou voor mij niet zo handig zijn als muzikant. Willy Organ als alter ego moet ervoor zorgen dat de mogelijkheden eigenlijk oneindig blijven. Een beetje zoals het coronavirus: het moet van vorm blijven veranderen om te overleven.

Over het coronavirus gesproken: dat zorgt nu wel voor een domper op de release van je album?

In juni had ik verlof genomen van mijn werk, dat ik buiten Willy Organ zijn ook nog heb. Ik werk drie dagen in de week als creatief therapeut in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik had gerekend op een drukke festivalzomer toen ik besliste de plaat uit te brengen in juni. Dat is natuurlijk wat je doet om een album te promoten, maar dat valt nu wel in het water. Al was optreden, in de eerste plaats, iets wat ik niet van plan was om te doen met dit project. Ik wou gewoon een paar nummers maken en een paar leuke clipjes, daarna kwam er pas de vraag om dit op een podium te zetten. Dat eerste optreden was meteen heel euforisch, met veel ambiance in het publiek. Toen is de bal aan het rollen geraakt.

Die eerste nummers en video’s hebben nogal gemengd commentaar gekregen. Stoort het je dat veel mensen het niet serieus namen?

Die video’s en het humoristische eraan moesten een beetje als countereffect dienen. Als ik die nummers nu met een soort misplaatste ernst zou gebracht hebben, dan was het minder interessant geweest. Het geeft denk ik toch een meerwaarde, dat extra laagje. En wat mensen van de attitude en de muziek denken, daar kan je je niet echt veel van aantrekken, vind ik. Mocht ik mij alleen de positieve reacties aantrekken, zou ik mezelf nogal hypocriet vinden. En als ik mij alleen die negatieve reacties zou aantrekken, denk ik dat ik depressief zou worden. Daarom heb ik beslist om in het algemeen weinig tot niks te geven om alle reacties van de mensen, de negatieve noch de positieve.

De humor staat dus niet in de weg van ernst?

Nee, voor mij niet, al merk ik dat het in de muziekwereld vaak wel zo is. Hoe duidelijker, hoe liever de mensen het hebben. Zoals bijvoorbeeld Foo Fighters. Die gaan niet ineens iets doen waar iedereen van denkt: ‘Oh, wat doen die nu? Is dit wel Dave Grohl?’ Soms is Dave Grohl eigenlijk een beetje zoals Xavier Waterslaeghers: je weet redelijk hard wat je er van kan verwachten. En dat is goed voor mij, ik heb daar ook geen probleem mee. Maar ik vind dat zelf gewoon niet zo tof; dan wordt het snel saai.

Staat er dan iets compleet onverwachts op je debuutplaat Jonge Plant, die vrijdag verschijnt? Iets wat we na veertien singles nog niet gehoord hebben? 

Meestal als een artiest een album gaat uitbrengen, komt er eerst een single, daarna nog één en soms nog een derde. En dat is dat album daar met de overige, meestal minder goeie, tracks. En voilà, die verrassing heb je bij mij dus niet: je weet wat je mag verwachten. (lacht) Het album wordt eerder een soort best of en een afsluiter van dit eerste hoofdstuk, de conclusie van het eerste jaar.

De zware thema’s in je nummers, komen die allemaal uit gebeurtenissen die je zelf hebt meegemaakt?

Ik probeer altijd een soort gevoel op te roepen. Dat komt dan vanuit dingen die ik ooit heb meegemaakt of een ketting van gebeurtenissen die resulteren in een bepaalde mindset. Daar kan ik wel naar teruggrijpen en mee associëren, maar letterlijk autobiografisch zijn die nummers niet. Nummers komen voort uit dat gevoel of die mindset, of uit een stukje van het echte leven. Het mag niet te letterlijk zijn, dat alles echt juist en waargebeurd is. Ik vind het leuker wanneer die verhalen een soort van ‘multi-interpretabel’ zijn in plaats van eenduidig letterlijk.

Benny, uit het gelijknamige nummer, die zegt ‘ik ben nog steeds je vader’ is dus niet je echte vader?

Nee. (lacht) Het zou nog gekund hebben, maar dat stuk was niet autobiografisch. Soms wissel ik ook van personage in de teksten. Dan ben ik ineens niet meer de ik-persoon, maar degene die de ik-persoon aanspreekt. Ik vind dat wel iets interessant om mee te spelen. Zoals The White Stripes die “Jolene” hebben gecoverd, een nummer dat origineel van Dolly Parton is. Als Jack White dan zingt: ‘Jolene, please don’t take my man’, dan heeft dat iets unheimlich of homoseksueel bijna. Dan is dat personage plots iemand die misschien aan z’n geaardheid twijfelt en Jack White gaat bedriegen met een vrouw. Die extra laag vind ik wel iets heel tofs om mee te spelen in de muziek.

Hoe ben je terecht gekomen bij Nederlandstalige teksten voor dit project?

Ik heb altijd wel graag Nederlandstalige muziek gehoord, zoals kleinkunst. Wim De Craene en Boudewijn de Groot hebben mij altijd aangesproken. Maar ik merkte gewoon dat deze muziek, ook omdat het op zoiets elektronisch is uitgedraaid, niet paste met Engelse teksten. “Zoeken Naar Mezelf” had oorspronkelijk een tekst in het Engels, maar dat resultaat was gewoon heel lame. (lacht) Omdat de teksten van die Willy Organ-nummers nogal persoonlijk liggen, gaf Engels een soort artificiële afstand die helemaal niet nodig was. En op een gegeven moment heb ik de klik gemaakt om het gewoon in het Nederlands te doen, en toen kreeg ik die teksten ineens in een kwartier geschreven. Toen voelde ik wel dat het plaatje gewoon klopte.

Waarom licht je in je Facebook-bio uit dat je een blanke, autochtone, cis man bent? Er zijn toch er zoveel in de muziekwereld.

Omdat we gewoon in een interessante tijd leven, waar dat niet meer vanzelfsprekend hoeft te zijn, jezelf noodzakelijk identificeren met je geslacht. Veel mensen zullen denken dat het weer iets ironisch is wat ik er gewoon bij zet voor de leut. En het is zeker soort tongue-in-cheek humor door het zo te ‘overexplainen’, maar nu ook niet om er echt mee te lachen. Ik zeg iets over de tijd waarin we leven en tegelijk probeer ik iets over mezelf uit te leggen.

Probeer je op diezelfde manier ook iets over jezelf te zeggen met je look en kledij? De metalshirts, de sportkledij, de gouden ketting en je snor.

Ik denk dat artiesten over het algemeen proberen te zorgen dat het verschil tussen wat ze op een podium doen en wat ze daarnaast doen, zo klein mogelijk is. Veel artiesten proberen zich op het podium echter te maken dan ze eigenlijk zijn. Kurt Cobain zag er ook na de miljoenenverkoop van Nevermind uit als een zwerver, al had hij meer dan geld genoeg om nieuwe kleren te kopen. Die Tuaregs van Tinariwen traden vroeger op in hun polo en sandalen, tot de platenfirma zei dat ze misschien eens een tulband moesten aan doen. Daarna schreven alle muziekbladen over hoe authentiek ze wel niet waren. We zijn gewoon naakte wezens die heel veel belang hechten aan het lapje stof dat onze naaktheid bedekt. Een lederen vest en een metalshirt: stoer en gevaarlijk. Kaal, snor, gouden kettinkje en een roze kostuum: soft en gay. Waarom houden we ons in godsnaam aan die conventies?

Willy Organs debuutalbum Jonge Plant is vanaf vrijdag 5 juni te beluisteren.

Facebook / InstagramYouTube

 

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Willy Organ - "Eindeloos Nabij"

Er zijn weinig manieren om de mooiste dagen van het jaar nog wat meer op te smukken, maar Willy Organ doet toch…
LiveRecensies

Sophie Straat @ De Casino: Zangeres met een naam

Terwijl de rechts-populistische Geert Wilders de Tweede Kamerverkiezingen domineerde, blijft Sophie Straat zelfverzekerd op de barricades staan. In plaats van maatschappelijke problemen…
LiveRecensies

Backyard Festival 2023: Muzikale hittegolf

September wordt in de muziekwereld traditioneel gezien als de overgangsmaand tussen het buiten- en het binnenprogramma. De poppodiums openen weer hun deuren,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.