Hoewel Charlotte O’Connor al heel wat jaren bezig is met haar muzikaal project Charlotte OC, klinkt de naam voor velen waarschijnlijk nog niet zo bekend in de oren. Op een manier is dat natuurlijk wel een beetje vreemd, zeker als je weet dat de dame al een album en een hand vol ep’s op haar naam heeft staan; maar hetgeen waar ze het meest trots op mag zijn, is misschien wel de vergelijking met Adele die te pas en te onpas wordt gemaakt. Die vergelijking is dan vooral bedoeld op haar stemgeluid, want op vlak van muziek, is Charlotte OC een popzangeres pur sang. En eentje die serieus onderschat wordt, want de Londense maakt steengoede nummers. Vandaag krijgen we er nog eens een aantal verzameld op een nieuwe ep.
Van Oh the Agony, Oh the Ecstacy kregen we al een aantal nummers te horen en die wisten ons toen al te overtuigen. We waren zelfs een beetje verbaasd dat Charlotte nog niet grijsgedraaid werd op de radio, want ze neemt ons mee naar de oorsprong van de popmuziek. Geen bakken aan elektronica dus, maar gewoon een gitaar, een drum en een piano. De drie zijn de basisingrediënten voor het succesverhaal dat de jonge zangeres al jarenlang aan het schrijven is. Opener “This Pain” heeft naast die basis, ook nog eens alles om een hitje te worden. Het nummer gaat over liefde, jaloezie en alles wat daarbij komt kijken. Vul dat aan met een hoop catchy melodieën en je zou die radiohit toch te pakken moeten hebben?
Datzelfde geldt voor “Falling For You“, dat misschien wel het beste nummer op de ep is. De vrolijkheid spat er van af, en we staan al wat meer te kijken van het stemgeluid dat Charlotte weet te produceren. De zangeres komt eerlijk en oprecht over en weet ons op die manier helemaal in te pakken. En dat inpakken gaat haar goed af, want op “Blue Eyes Forever” krijgen we zelfs een heel andere kant van de Britse te horen. Bij het horen van de akoestische gitaar krijgen we meteen een kampvuurgevoel, waarop de bas een belangrijke rol speelt. Het werd in elk geval een lekkere, catchy song, die niet snel uit ons gehoorkanaal lijkt te verdwijnen.
Op “Freedom” schiet het tempo dan weer de hoogte in en is het tijd voor een feestje. Charlotte maakt steeds meer gebruik van haar stem en toont ons waarom ze die vergelijking met Adele helemaal waard is. Die stem zet ze zelfs nog meer in de spotlight op – het muzikaal weliswaar iets mindere – “Strangers in the Dark”. Hierop zijn het meer de soulinvloeden die primeren, waardoor de Londense haar stem nog meer uitstraling kan geven. De dreigende gitaar op de achtergrond doet op de één of andere manier een beetje speelsheid aan het nummer af, maar desondanks kan de Charlotte OC ons finaal over de streep trekken.
Charlotte heeft ons met haar succesformule dus helemaal weten in te pakken, maar het probleem is dan weer dat Oh the Agony, Oh the Ecstacy ietsje te eentonig in elkaar zit. Begrijp ons niet verkeerd, de nummers kunnen ons stuk voor stuk warm krijgen, maar ze zitten allemaal een beetje op dezelfde manier in elkaar. Desondanks heeft de jonge zangeres ons wederom kunnen overtuigen van haar kunnen met een handvol leuke nummertjes die zeker niet zouden misstaan op de radio. Sterker nog, we vragen ons luidop af, hoe het komt dat Charlotte OC in België nog onder de radar blijft. Volgens ons verdient ze het in elk geval om een stapje hogerop te klimmen.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify
