Met ‘indie-phunck for the people’ als genreomschrijving weet je dat het goed zit. De vijf Belgen van Toko Joyce maken luchtige, ludieke en daardoor zo nu en dan ook psych-aanvoelende songs om je helemaal mee te bedwelmen. Dat de mannen een allergie hebben voor stijve serieusheid, werd ons al lang duidelijk. Hun gezapige vorige single “Surf ‘N Turf” wordt vandaag aangevuld met – jawel – een verkwikkend coronalied.
Dat pandemielied presenteren ze niet als een melodramatische, eenheid creërende traantjeslater, uiteraard. Al die meligheid is niet aan hen besteed; daarentegen gooien ze het liever over de relativerende boeg door er een plezierig dingetje van te maken. Leut maken betekent voor Toko Joyce echter niet dat ze zomaar wat getjingel bij elkaar hebben gegooid. De instrumenten weerklinken overwegend kort, ten allen tijde strak en meermaals valt het op hoe die geweldig contrasteren met de mompelende zanglijn, die de hele coronareutemeteut ondanks alle vreugde toch enigszins beu lijkt te raken en al eens een muzikale eyeroll laat ontsnappen. Het eerste deel van “Corona Days” heeft zelfs een opvallend Doe Maar-gehalte en dan spreekt het voor zich dat meermaals luisteren aanbevolen is. Een mens zou bijna beginnen hopen dat de lockdown nog blijft aanslepen opdat het lied hypertoepasselijk blijft.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
