©CPU – Joost Van Hoey
Voor muzikanten is de lockdown een extra manier om de creativiteit een boost te geven. Dat is ook Matt Bellamy niet ontgaan. De frontman van megaband Muse besloot prompt om zijn eerste solonummer op te nemen. Daarop geen ronkende gitaren, geen bombastische opbouw, maar gewoon de dramatische vocals van de man himself in combinatie met een piano. En net zoals het laatste werk van Muse had ook dit niet gehoeven.
De thematiek van Muse blijft ook in het solowerk overeind. Zo zingt de man over een nieuwe wereld, iets wat we buiten deze aarde moeten zoeken. Ondersteund door een simpele piano en wat strijkers voel je een opbouw, maar een climax komt er nooit. De song is gebouwd rond Bellamy’s vocals en die zijn naar goeie gewoonte terug ferm over the top. Rond de twee minuten dreigt het nummer even los te barsten, maar al snel wordt onze hoop ingedrukt en blijven we gewoon hopeloos en verward achter. Misschien is dit wel het gevoel dat Bellamy wil creëren met deze single, en dan is hij er alleszins goed in geslaagd. Muzikaal zal hij er alleszins geen potten mee breken, al betwijfelen we of hij dat echt wil.
