Maak kennis met SUMI: een trio van eigen bodem dat op de Dag van de Arbeid zomaar even het bewijs kwam droppen dat zij al ferm gewerkt hebben aan hun repertoire. Ze releaseten hun zelfgetitelde debuutplaat met slechts één voorafgaande single: “Blue Road”.
SUMI is gitarist Cyriel Vandenabeele, bassist Matias Geernaert en drummer Elias Devoldere (van onder andere John Ghost, Nordmann en Hypochristmutreefuzz). Deze drie heren besloten het voor hun album over de liveboeg te gooien. In september van 2019 werd Sumi tijdens een livesessie met publiek opgenomen door Pieterjan Coppejans en gefilmd door Victor Van Rossem. Er zou een concertreeks aankomen, maar door welgekende redenen zal die uitgesteld worden. Gelukkig kunnen we de live-ervaring ook enigszins naar onze huiskamer brengen met hun album.
Het drietal brengt een instrumentale mengeling van sferen, stijlen en bijhorende gemoedstoestanden. Ze gaan nooit hun boekje te buiten door ons van de kaart te brengen, maar houden het immer vibey, zoals ze het zelf zouden omschrijven. Het gaat niet om de luidste, meest choquerende of opvallende te zijn, maar net om het creëren van een heel eigen universum waarin wegdromen centraal staat en waarin de vreemdste taferelen werkelijkheid kunnen worden. SUMI heeft de touwtjes in handen over wat er zich afspeelt, maar ook de luisteraar wordt onvermijdelijk meegezogen in het schetsen van fantasieën door de suggestiviteit en de dromerigheid van het klankspel.
Naar eigen zeggen dient de groep dan ook als brandstof voor onze verbeelding en wees maar zeker dat dat lukt. Hun zelfverklaarde candy music wordt gretig gedeeld met de luisteraar, en hebben wij even geluk dat het hier gaat om een grote snoepzak met telkens andere snoepjes in, waardoor de smaak allesbehalve tegensteekt. Dat we ons asap willen laten testen op diabetes en een afspraak vastleggen bij de tandarts nemen we er dan maar bij, hé.
De rode draad doorheen Sumi is precies die zoete, instrumentale en beeldende aanpak. Zowel op “Green Road”, “Blue Road”, “Kowboy” als “Dessert” beginnen ze eraan met een drijvende drum die het geheel draagt en duidelijk vooruit stuwt, wat dan later wordt aangevuld met de twee snaarinstrumenten die soms psychedelisch, soms jazzy, maar altijd kleurrijk klinken. Met een hele hoop reverb op de gitaar wordt het bereiken van de wolken er erg gemakkelijk op en de talrijke wendingen, kleine uitbarstingen en schone kalmtepassages maken heuse verhalen van het geheel. Uiteindelijk komt alles ook altijd weer samen; eender welke richting de instrumenten elk apart leken uit te gaan, de hereniging is steeds binnen handbereik en daarmee ook de harmonie van de nummers.
Voorts zijn er ook nog enkele nummertjes waarop SUMI een andere zijde van zichzelf toont. Zo heeft “Ristorante” een iets grotere strandvibe, al ontaardt die natuurlijk ook weer in iets dat opnieuw memorabel genoemd kan worden. “Ballade” is dan weer inderdaad een leuke ballade en weet zich daardoor ook te onderscheiden van de rest. Het is een kalm dingetje dat fijn in het oor ligt, net zoals “Boa”, dat vooral in zijn warme gevoel naar voren treedt. SUMI katapulteert ons met “Boa” terug naar zorgeloze dagen en bezorgt ons zo een van de hoogtepunten van het album.
Sumi is een zeer genietbaar plaatje. Goed voor op de achtergrond en de voorgrond, goed voor mijmerende nostalgiemomenten en voor content wegdromende gemoedstoestanden. We gaan nog heel wat horen van SUMI en zijn ervan overtuigd dat dit ook live een heuse belevenis moet zijn die je niet wil missen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
