We zijn weer een maandje verder dus plichtsgetrouw loste Brecht Vanvyaene opnieuw een verse single. In februari waanden we ons in de nineties, de hoogdagen van onder andere Oasis, terwijl zijn single vorige maand ons meenam op een rustige rit door een verlaten prairie. Maar wie is de man achter BUN, Brecht Vanvyaene, alweer? Brecht kennen we naast soloproject BUN al van MIAVA en Comet Street. MIAVA zoekt de grenzen tussen postrock en metal op; dit doen ze zonder gezang maar wel met veel vette riffs. Comet Street, door tragische omstandigheden opvolger van MIAVA, creëert een meer helder geluid met duistere passages en clean gezang.
Verse single “There I Go” opent met een vrolijk klinkende riff en een vlotte percussie. Vervolgens zingt Vanvyaene met z’n zoete stem over de leuke melodie en dan zijn we verkocht. We bewegen automatisch mee met onze voeten en betrappen onszelf op meezingen. Een vrolijk nummer zoals dit is exact wat we kunnen gebruiken tijdens een lockdown zoals deze. Het clipje verdiend een speciale shout-out, want daar zien we Vanvyaene eenzaam reizend van planeet naar planeet met slechts z’n gitaar; eenzaam, zoals we allen wat zijn dankzij het coronavirus. Terwijl we meeknikkend het lied uitluisteren mijmerend over de lockdown, beseffen we plotsklaps dat het nummer al voorbij is. “There I Go” zou perfect op een album van Admiral Freebee kunnen staan, flitst er nog door onze gedachten terwijl we tot onze conclusie komen.
Jammer genoeg komt er geen gezellige festivalzomer voor zowel BUN als ons, maar met drie klassevolle singles achter de rug en nog enkele op weg, zien we de toekomst toch een klein beetje rooskleurig tegemoet.
De strofe van ‘There I go’ is wel een klein beetje plagiaat van Gorky’s ‘Wacht niet te lang’.