Pianist en componist Roger O’Donnell laat weer van zich horen na vijf jaar afwezigheid als solo-artiest. O’Donnell stond meer dan veertig jaar op het podium met bands als Psychedelic Furs, The Thompson Twins en de afgelopen 33 jaar had hij een knipperlichtrelatie met ’s werelds grootste cultband The Cure. In 2005 besloot hij om ervoor te gaan en eindelijk aan zijn solocarrière te beginnen. De agenda van O’Donnell was de afgelopen jaren heel druk, waardoor hij soms amper tijd had om met zijn solowerk bezig te zijn. In 2016 ging hij mee op wereldtournee met The Cure. Tot 2019 was het een en al succes. Na de tour keerde hij terug naar Zuidwest-Engeland en produceerde hij 2 Ravens, wat een ander samenwerkingsproject werd – dit keer met zangeres en tekstschrijfster Jennifer Pague van de Amerikaanse indiepopband Vita and the Woolf. 2 Ravens was in het begin een instrumentale plaat, met op de eerste zijde twee cello’s en op de tweede een strijkkwartet. Toen werd O’Donnell voorgesteld aan Pague. Het klikte meteen, waardoor 2 Ravens een gedeeltelijke samenwerking werd.
Dit is een zeer persoonlijk album voor O’Donnell en hij heeft besloten om zijn pianotoetsen als ondersteunende rol te gebruiken. De cello en strijkinstrumenten nemen de leiding. Al in het begin komt er een sterke pianomelodie, begeleid door sombere cellostreken. “December” is duidelijk beïnvloed door het landschap van zijn thuisfront. Als je even je ogen sluit, kan je de wind voelen op je gezicht en de geur van het platteland ruiken. Zijn muziek brengt je in een roes van rust en is de perfecte aanleiding voor een introspectiemoment. De cello staat hier al centraal, maar in het bijzonder bij “2 Ravens”. Vanaf de eerste noten neemt de cello je mee en kan je de vibraties van de snaren voelen. Die zijn doordrenkt van melancholie, maar blijven heel zacht.
Daarna volgt met “An Old Train” de eerste bijdrage van Pague. Haar stem wordt beschouwd als een nieuw instrument. Haar zang eist geen dominante rol, maar eerder een wisselwerking met de cello. De piano blijft de stevige onderbuik van het lied. Het ritme en het tempo van haar teksten zijn volledig in harmonie met de warme toon van haar vocalen. Soms begint de piano een beetje te zweven, maar ze vervult toch steevast haar rol als begeleider. Ondertussen heerst Pagues stem over de piano. Bij “The Haunt” kan je pas echt de breekbaarheid van haar stem voelen. Haar engelachtige stem is in perfecte harmonie met het snaarinstrument en O’Donnells toetsen. Ze zwemmen door elkaar in een kalme, trage poel, maar raken elkaar nooit.
Een hoogtepunt is “The Hearts Fall”. Met een lengte van iets meer dan negen en een halve minuut, is het duidelijk dat dit stuk heel belangrijk is. De pianotoetsen spelen heel onrustig, alsof er haast is, terwijl de cello het verhaal begint te vertellen. Dan komen de basnoten om te duiden op de ernst van dit verhaal. Je kan duidelijk volgen hoe het vordert en wat er gebeurt in deze epische episode. Hoe langer, hoe meer personages worden toegevoegd aan het verhaal en hoe beter ze elkaar leren kennen. In de vierde minuut wordt alles plots rustig. Het tempo dat in het begin werd gegeven, stopt. Alles wordt stil. Even een moment om te rusten. De piano heeft iets te vertellen en voorziet een terugblik op het epische verhaal. De snaren en de cello gaan akkoord met de rust en voegen zich bij de piano. Dit doet je denken aan verhalen die je zelf ooit hebt verteld; een vermoeiende dag, geen leuke dag, een dag waarbij het einde welkom is op een tevreden warme manier. De tweede helft van dit nummer doet je beseffen dat je soms even moet ademhalen voor je verder kan. Het wijst je op rust die mensen nodig hebben en die soms vergeten wordt. Doe je ogen dicht en laat de zon even binnen.
“I’ll Say Goodnight” is de perfecte afsluiter, Jennifer Pagues stem slaat een arm om je schouder en neemt je mee op een wandeling waar niets gezegd moet worden en je alleen de zon wil voelen op je gezicht. De zon gaat onder en je probeert nog even die laatste energie mee te krijgen om zo een mooie afsluiter te hebben van dit album. Het ge-‘hum’ begeleidt de zon onder de horizon.
2 Ravens is een perfect album voor deze lockdowndagen. Het voelt landelijk en warm aan, het is hoopvol, kalm en intiem.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
