Het leven zit vol tegenstrijdigheden. Nu het voorjaar er zit aan te komen dat gepaard gaat met de eerste paar zonnestralen, zijn er dankzij Covid-19 ook verlaten straten, gesloten terrasjes, … Daar waar een mens normaal gezien vrolijk van wordt, gaat nu gepaard met een donker kantje dat voor sommigen onder ons misschien nog slechter uitpakt. Zo kan je misschien ook wel heel kort door de bocht de nieuwe plaat van Astodan omschrijven. Je wordt er nu niet bepaald vrolijk van, maar je hoort gewoon dat het over een bepaalde intensiteit beschikt zodat het ook tegenstrijdige emoties oproept. En eerlijk gezegd, dat is iets waar we wel van houden.
Astodan is een band uit verschillende streken, maar zich voornamelijk in het Hageland centreert. Met een aantal leden van voornamelijk het hardere en snellere werk (Tim Moens – The Setup; Bert Quinten – Homer) wordt er nu duidelijk een aantal tempo’s lager gespeeld. Astodan speelt instrumentale postrock/metal en dat wordt dan vaak gecombineerd met ambient-achtige tussenstukken. Astodan wordt nogal snel vergeleken als een kruising tussen Mogwai, Pelican en Amenra. Natuurlijk is het heel belangrijk om een eigen snuit te krijgen en dat lukt deze heren zeer aardig. Bathala komt twee jaar na debuut Ameretat uit.
Een concept op een instrumentale plaat is misschien wel het belangrijkste. Bathala is een conceptplaat die gaat over begravingsrituelen. Waar Ameretat ging over de rituelen van de zoroastriërs (oude religie uit Iran), gaat deze over de rituelen van de oeroude Filipijnse stam Tagalog. Deze staken hun doden verticaal in uitgeholde bomen om terug te geven aan de natuur. Elk nummer brengt een onderdeel in beeld van hun omgaan met de dood. Het openingsnummer “Hukluban” is de Godin van de dood die de ziel komt claimen. Het laatste nummer “Maca Kasanaan” gaat over het aankomen in de hel (Maca) of de hemel (Kasanaan). Inhoud voldoende om een doordacht concept mee te geven en je voelt ook hier weer de melancholie en zwaarte hangen die de hele plaat meegaat.
Het concept is inderdaad geen vrolijke noot, maar dat is ook de allerlaatste bedoeling van dit vijftal. De sfeer is eerder donker en voelt (zoals Amenra) op een of andere manier religieus aan. Die sfeer wordt elk nummer fantastisch doorgetrokken en steeds opnieuw vloeit het ene nummer probleemloos over in het andere. De sterkte van deze band is niet enkel hun muzikaal meesterschap, maar ook het feit dat ze fantastisch hun nummers schrijven en elkaar kunnen breien. Het lijkt ook bijna onmogelijk om deze plaat in een andere volgorde te beluisteren en te spelen want dan mis je toch wel enkele mooie passages. Deze overgangen verdienen misschien ook wel een extra pluim, want er zit nergens een stukje geluid in dat maar dient om twee nummers te overbruggen.
Astodan laat horen dat instrumentale muziek ook gewoon spannend kan zijn, want op geen enkel moment verveelt de muziek. Met drie gitaristen is er snel de neiging tot een wall of sound, maar zowel de drummer als de basgitarist krijgen hun plaatsje in dit quintet. De kwaliteit van de muziek op zich is sterk genoeg en de songs zitten sterk in elkaar, maar het is toch maar de vraag of zo’n band internationaal zal opvallen tussen het grote bos van dit genre. Gelukkig wil Astodan zich niet profileren als band die laat zien wat ze allemaal kunnen, maar vormen ze een goed geheel en komen ze heel sterk als band naar voor.
Bathala komt uit op 3 april op Dunk!Records en een CD of LP kan je nog bestellen, maar een collectors box vinyl in een houten kistje is nu al niet meer beschikbaar. Het gaat online dus al hard voor deze heren, en dat mag in deze tijden ook wel. De CD-release wordt (voorlopig) uitgesteld naar 8 mei in de gasthuiskapel in Aarschot. Deze cd-release was al uitverkocht, dus het zal daar heel gezellig worden. De nummers werden op de plaat ook bijgestaan door tekeningen van kunstenaar Joris Silverans en zo probeert Astodan muzikaal de balans tussen hoopvol en hopeloos te creëren. En dat is bij deze zeer aardig gelukt.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
