De naam Trixie Whitley, een van de weinige eigennamen die zo mooi is dat een artiestennaam overbodig is, is al jaren een onvervalst Belgisch kwaliteitslabel. Niet erg verwonderlijk dus dat haar concert in de Sint-Niklase concertzaal De Casino vlotjes uitverkocht was. Het was haar derde Belgische optreden al deze maand; onze favoriete Belgisch-Amerikaanse zit dus verre van stil.
Het was zoeken naar een plaatsje in De Casino en toen Whitley stipt op tijd het podium beklom, werd ze dolenthousiast ontvangen. Met een orkest aan stemgeluiden vulde ze de zaal en zette zo direct de toon. Dat het publiek onder de indruk was, kon wel gezegd worden. “Heartbeat” was het nummer waarmee ze van wal stak, al vielen de instrumentals wat weg. Het was de stem van Trixie en haar stem alleen die de zaal vulde. Voeg daar een bijpassende lichtshow aan toe en de bedoeling werd direct duidelijk.
Sfeer scheppen dus, en met een intieme en indrukwekkende versie van “Closer” lukte dat perfect. We konden een speld horen vallen. Sterk hoe vocals een zaal zo goed kunnen vullen. De sobere setting van De Casino bleek een goed decor te zijn voor de hele show, als muziek en licht samenvalt is het dan ook moeilijk om niet te genieten. Vooral nieuwer materiaal passeerde de revue, wat de vaart er dan wel wat uit haalde. Tussen de nummers door steeg gebabbel op uit het publiek, maar het was vooral bij hits als “Soft Spoken Words” en “Breathe You In My Dreams” dat het publiek helemaal mee was.
Aan wat lag dat dan? Een optreden in een kleine zaal als deze is dé kans voor een artiest om zich helemaal uit te leven. Trixie mocht zowat alles doen waar ze zin in had, want de zaal at sowieso uit haar hand. Met “Dandy” sloot ze haar set af, om dan in de coulissen te verdwijnen. Geen kat die dat geloofde natuurlijk en onder een luid applaus werd de Gentse aangemaand om terug het podium te betreden.
Haar afsluiter viel echter wat in het water. Halverwege het nummer vergat ze haar tekst én haar Nederlands. ‘Een nummer op de piano dan maar,’ dacht ze, al stond die helemaal niet goed afgestemd. De zangeres wist niet goed wat te doen en besloot het daar dan maar bij te laten. Relevant genoeg om te vermelden, al vond het publiek het helemaal niet erg. ‘Ik ben helemaal niet perfect,’ wist ze te verklaren, wat met een laaiend applaus onthaald werd. Het feit dat Whitley haar bisnummer niet kon afwerken, deed niets af aan de ervaring van haar optreden. Het is niet erg, we kunnen het haar wel vergeven.
Hoe vatten we Trixie Whitley in De Casino dan samen? Dat de vrouw een dijk van een optreden kan neerzetten, wisten we al langer. De multi-instrumentalist in haar bleef echter te lang binnen zitten. Iets meer dynamiek in de show was welkom geweest en had wat bloed door de aderen kunnen pompen. Muzikaal stond het echter als een huis en ook vocaal lijkt het voor haar moeilijker om een noot vals te zingen.
