De Amerikaanse band Turnover bracht anno 2017 voor het laatst een plaat uit. Good Nature werd net als hun eerdere uitgaves enorm goed ontvangen en smaakte naar meer. Na – niet zo heel – lang wachten loste de getalenteerde Amerikanen in september dit jaar een aantal nieuwe nummers als teaser voor hun vierde album. Deze songs deden al vermoeden dat de band zichzelf alweer helemaal aan het heruitvinden was en deden halsreikend uitkijken naar hun nieuwe langspeler. Door de vele promotionele singles staan er slechts zes écht nieuwe nummers op Altogether. De groep heeft zichzelf wel degelijk opnieuw geherdefinieerd, al verliezen ze dit keer ook een deel van hun originaliteit. Het regelmatig passeren van zeemzoete instrumentals à la Tame Impala in combinatie met soms vrij dweperige lyrics zorgen ervoor dat het album geen creatief hoogstandje is, maar wel een aangename luisterervaring biedt.
Tot op het heden toonde de driekoppige band uit Virginia steeds weer hun enorme aanpassingsvermogen met platen die onophoudelijk in de smaak vielen bij het publiek. Gedurende hun tienjarige bestaan heeft Turnover zich al een resem verschillende genres toegeëigend, gaande van stevige poppunk op Magnolia over het meer door indie geïnspireerde dromerige Peripheral Vision tot het liefdeskind van beiden, Good Nature. Nieuwe plaat Altogether – hoewel uitgebracht onder hetzelfde label en geproduced door vaste producer Will Yip – onderscheidt zich in stijl opvallend van alle voorgaande longplayers.
“Still in Motion” wordt ingezet met de zweverige stem van zanger Austin Getz begeleid door een stukje trompet. In tegenstelling tot sommige latere songs, voelt deze nog aan als Turnover pur sang en is het meteen ook een van de beste nummers op de plaat. Een ander hoogtepunt is terug te vinden op het einde van het album onder de naam “Plant Sugar”, dat trouwens al eerder gereleast werd als single. Beide nummers bouwen op naar een kleine culminatie in het refrein en doen vaag denken aan de nostalgisch aanvoelende nummers uit het ongeëvenaarde Peripheral Vision. Ook bij “No Reply” breekt weer even de herkenbare en geliefde Turnover-sound door. De bijhorende lyrics zijn echter – zoals vaker het geval is op dit album – te simplistisch, waardoor het volledige potentieel niet waargemaakt kan worden.
De vernieuwing toont zich het meest in het midden van het album. Het licht dansbare “Number on the Gate” dwingt je tot ritmisch meetikken en ook “Sending Me Right Back” maakt het met zijn disco-achtige achtergrond beats onmogelijk om stil te zitten. Op “Ceramic Sky” – een korter intermezzonummer – wordt Turnover bijna onherkenbaar, mede door de nogal vreemde toevoeging van alweer een blaasinstrument, namelijk een jazz-achtige saxofoon.
Veruit het minste nummer, “Valley of the Moon”, duurt bijna vijf minuten. Aanvoelend als een experiment waarbij zoveel mogelijk verschillende instrumenten ingezet worden om een inventieve chill en laidback sound te creëren, is “Valley” enorm vermoeiend en maar weinig memorabel. Hoewel afsluiter “Temporary Love”, een liefdeslied overlopend van twijfel, dan weer lijdt onder vrij monotone en een lowkey instrumental zorgt de innemende stem van Getz voor een melancholisch wegdroomgevoel.
Altogether is dan misschien minder sterk dan zijn voorgangers – sommige nummers lijken onderling inwisselbaar en missen karakter – toch levert Turnover weer een samenhangend, sfeervol album af. Voor fans van de eerste minuut kan deze evolutie teleurstellen maar Turnover kan met deze meer commerciële metamorfose wel nieuwe luisteraars trekken.
Op 23 februari volgend jaar komen de muzikale duizendpoten in de Kavka hun nieuwe album voorstellen. Tickets kan je vanaf woensdag scoren.
Facebook / Twitter / Website / Instagram
