InstagramUitgelicht

De 50 beste Belgische albums van het decennium (2010-2019)

België o België, wat zijn we zo’n muzikaal getalenteerd land. Dat wordt iedere dag duidelijk dankzij de leuke mails die we binnenkrijgen met nieuwe muziek van nieuwe projecten uit eigen land. Er zit wat in het water waardoor iedereen hier muzikaal aangelegd is, en dat zorgt er natuurlijk ook voor dat heel wat bands internationaal doorbreken. De laatste jaren is de Belgische muziekindustrie alleen maar blijven bloeien, met heel wat mooie albums tot gevolg. Zoveel zelfs, dat het altijd moeilijk is om te kiezen welke nu net de beste waren van de afgelopen tien jaar. Maar wij gingen de uitdaging aan, en kwamen terug met volgende vijftig albums uit eigen land. We bundelden bovendien van elk album het beste nummer in een indrukwekkende Spotify-playlist.

Voor de diversiteit zorgden we er ook voor dat iedere band er maar één keer in voorkomt. Dus van een band die meerdere albums uitbracht afgelopen jaren, hebben we enkel de beste plaat geselecteerd om in deze lijst te plaatsen. Zo krijgen meer bands hun plaatsje en zo wordt de lijst ook veel boeiender. Van alle jaren werd geselecteerd, en we tellen af van vijftig naar één. Volgende week volgt dan onze internationale top honderd.

50. Newmoon – Space (2016)

De naam Newmoon doet misschien niet bij iedereen meteen een belletje rinkelen, maar zij zijn niemand minder dan de vaandeldragers van shoegaze in ons Belgenlandje. Met hun debuutalbum Space wisten ze een mooi plaatsje in de Belgische muziekscene te bemachtigen en dat was ook helemaal terecht. Dit donker ingekleurde album met een lichtjes experimentele sound is misschien niet zo toegankelijk, maar eens je er met een open ingesteldheid naar luistert, word je helemaal overspoeld door de (toch wel zware) melancholische en galmende sfeer. De eentonige vocals, het overmatig gebruik van reverb en de zweverige gitaren creëren de typerende mysterieuze sound van Newmoon.

49. Johnny Berlin – Hyber Nation (2012)

Neen, Johnny Berlin is geen superheld of pornoster, maar de bijnaam van de bouwheer die de Luikersteenweg omtoverde tot de Chaussée d’Amour. En natuurlijk ook de naam van het voormalige jonge post-punkgroepje uit het Haspengouw. Op het harmonische Hyber Nation merk je geen seconde dat dit hun allerlaatste album zou zijn, want het enthousiasme en de goesting spatten er vanaf. Onder invloed van Das Pop, Interpol en zelfs The Smiths leveren ze een plaat af met een hele goede vibe. Een tour zat er echter niet meer in, want een jaar nadien hielden de broers Renner het voor bekeken. Hopelijk zat de echte Johnny Berlin er voor niets tussen.

48. Nordmann – The Boiling Ground (2017)

nordmann

Nordmann, het Gentse collectief dat zorgt voor een progressieve symbiose tussen jazz en rock, werd in 2014 tweede na Warhola op Humo’s Rock Rally. Het viertal leerde elkaar kennen op het conservatorium en is bijgevolg een groep beroepsmuzikanten met hun eigen typerende sound. Een heel gesmaakte combinatie die zowel onheilspellend als meeslepend is. Geen enkel nummer op The Boiling Ground lijkt op elkaar en Nordmann neemt je van de ene filmsoundtrack naar de andere. Van hectisch tot zalvend, van overrompelend tot sereen. Je waant je soms in de sfeer van The Maltese Falcon, Chinatown of zelfs Pulp Fiction, met het melodramatische “Dover” als absolute uitschieter op deze plaat.

47. Wallace Vanborn – Lions, Liars, Guns And God (2012)

Hij is alreeds zeven jaar oud, maar nog steeds hard, echt snoeihard. De opvolger van Free Blank Shots is een volwassen plaat die je gerust de hele week in de cd-speler van je auto kan laten zitten. De heren van Wallace Vanborn rijgen zware stoner riffs aan elkaar terwijl Ian Clement zijn krachtige stem in de mix gooit. Maar hij kan ook verrassend teder uit de hoek komen, zoals tijdens het nummer “Paws”. Net zoals “Found In LA” een verrassend dansbaar nummer is. Na het herbeluisteren van dit album snakken we naar meer. Gelukkig brengt de Gentse band eind november een nieuw album uit – A Scalp For The Tribe. We kijken ernaar uit!

46. J. Bernardt – Running Days (2017)

We steken het niet onder stoelen of banken dat Balthazar een van onze favoriete Belgische bands is, maar toen de band een pauze aankondigde na Thin Walls in 2015, gingen de mannen tijdelijk elk hun eigen weg. Jinte Deprez kwam in 2016 al met een eerste single, maar we moesten nog een jaartje wachten op Running Days. Het album doet wat denken aan Chet Faker. De subbassen, dronken synths en kranke beats zitten daar zeker voor iets tussen. Het album weet zich duidelijk te onderscheiden van Balthazar en dat is maar goed ook. J. Bernardt bracht tot op heden slechts één soloalbum uit, maar van ons zou er gerust een tweede mogen volgen. J. Bernardt is trouwens niet het enige nevenproject van Balthazar dat we in deze lijst terugvinden en uiteraard mocht ook de band niet ontbreken in onze lijst. Scroll zeker en vast eens (stevig) door.

45. The Sore Losers – Sore Losers (2010)

Na een tweede plaats op Humo’s Rock Rally binnen te halen in 2010, lanceerde The Sore Losers zichzelf als naam in de Belgische muziekscene. Een half jaartje later kwam hun naamloze debuutplaat. De eerste track, “Beyond Repair”, stond maar liefst 21 weken in De Afrekening. Terecht, vinden we. Een catchy rockschijf die in je oren blijft suizen na een radiopassage. Het is dit soort rechttoe rechtaan rock wat de klok slaat doorheen de plaat. En van dat betere gitaarwerk ook natuurlijk, zoals op “Juvenile Heart Attack” en “Silver Seas”. De Limburgers schuwen een rustiger countrynummer of psychedelische passage ook niet. Als je luistert naar deze dijk van een debuutalbum, wil je het volume steeds een tikkeltje luider gaan zetten. Dat geldt tevens ook voor hun sublieme opvolgers Roslyn, Skydogs en Gracias Señor.

44. Dans Dans – Dans Dans (2012)

Dans Dans, dat is een combinatie van sfeervolle en dromerige jazz met de huilende sneren van een bluesgitaar volgens een improviserend en psychedelisch stramien. Het is géén rock, het is géén jazz, het is géén blues, het is Dans Dans. Niet meteen muziek die je bij de keel grijpt, maar het ensemble van gitarist Bert Dockx (van Flying Horseman) laat je wel dagdromen en de dingen des levens overpeinzen bij een donkerbruin streekbiertje. Een plaat die je geen tweemaal na elkaar beluistert, want ze moet eerst wat bezinken. Een dijk van een debuutplaat, dat dan weer wel. Een album ook waarmee Bert Dockx zich pas echt op de kaart zette. En we zien andere van zijn projecten later ook nog wederkeren.

43. Yuko – As If We Were Dancing (2011)

Aan alle sprookjes komt een einde; ook Yuko houdt er in 2019 na meer dan tien jaar mee op. Yuko sluimerde doorheen dit decennium als een van België’s best bewaarde geheimen. Hun allermooiste plaat kwam uit in 2011. Op As If We Were Dancing passeren zowel delicate, catchy popliedjes als meer desolate nummers de revue. Elk nummer baadt wel in dezelfde warme en intieme sfeer. De karakteristieke stem van Kristof Deneijs is dan de kers op de taart. Prachtig album van begin tot einde.

42. Faces on TV – Night Funeral (2018)

Nadat Jasper Maekelberg jarenlang achter de schermen werkte van onder andere Bazart en Tsar B, trad hij sinds een aantal jaar stilaan naar de voorgrond. Eerst was dat nog als lid van Warhaus, maar tegenwoordig krijgt zijn eigen project Faces On TV al een pak meer aandacht. De band maakte voor zijn debuutplaat Night Funeral tien experimentele nummers, die ons stuk voor stuk van onze sokken bliezen. Maekelberg toont zich hier van zijn beste kant en mixt sensualiteit en melancholie tot een extreem lekkere cocktail, die duidelijk tot ver buiten de landgrenzen werd gesmaakt.

41. SONS – Family Dinner (2019)

Na hun overwinning op de Nieuwe Lichting 2018 werd SONS afgevuurd als een raket. De jongens uit Melsele kregen de kans om hun muziek op te nemen onder begeleiding van producers Reinhard Vanbergen (Das Pop) en Michael Badger-Taweel, die al reeds samenwerkte met King Gizzard & The Lizard Wizard. De rauwe, energieke en toch jolige stijl van SONS komt sterk naar voren. Titeltrack “Family Dinner” zet direct de toon van het album met z’n onverbiddelijke drumintro, ruwe gitaren en wilde vocals. Verder volgen er even harde punkknallers zoals “Ricochet” en “White City”. Met psychedelische afwisseling van “Skin” en “Sneaky Snake” hebben de jonge rockers een stevig debuut neergezet.

(Ontdek albums 40 tot 31 op de volgende pagina!)

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air komt af met ruim dertig nieuwe namen

Jera on Air blijft met namen strooien. Vier dagen lang maakte het punk-, hardcore- en metalcorefestival in Limburg nieuwe acts bekend en…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single J. Bernardt - "Mayday Call"

Balthazar is al enige tijd een van de grootste bands van België en het vijftal heeft dan ook al heel wat hits…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Newmoon - Temporary Light (★★★★): Staren naar de wolken

De shoegazers van Newmoon zetten hun eerste stappen in 2014 met de erg sterke ep Invitation To Hold. Sindsdien werkten de Antwerpenaren…

3 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.