Het Nederlandse Waltzburg heeft een talent om je op te vrolijken met rechttoe rechtaan indie in een upbeat jasje. Met een focus op stralende vibes halen ze allerlei toeren uit om de zon dichterbij te brengen en ons een hemelsbrede glimlach te bezorgen. Cut The Wire is echter minder overtuigend geworden dan we hadden verwacht. Op sommige songs zit alles juist om je humeur ermee op te krikken, maar een derde van het album bestaat dan weer uit songs die weinig tot niet vernieuwend zijn en ons enthousiasme de kop in drukken.
Cut The Wire begint weliswaar met drie sterke nummers. “Gotor”, “Consensus” en “Ages” zijn het boegbeeld van vrolijke indie die de zon in ere poogt te herstellen na al die regenachtige dagen. Je komt onvermijdelijk in beweging en kan ook heel wat gelegenheden tot hemelsbreed glimlachen aanwenden. Zeker wanneer Waltzburg voor die nonchalante opgewektheid gaat zoals op “Ages”, vallen we voor hun charme.
Ook “Calm Down” en “Battered” mogen er zeker zijn door de verfrissende wind die eraan vasthangt. Een bepaalde wazigheid stroomt door je gehoorkanaal en levert een oase van rust op. Maar zo gehypnotiseerd dat we de drie dieptepunten van het album vergeten, zijn we jammer genoeg niet.
“Friends” en “Exhale” zijn Waltzburg die zich verveelt op de hobbeltrein en onderweg niets, maar dan ook echt niets tegenkomt dat de moeite waard is. “Exhale” mag dan wel een wisselwerking bevatten tussen een mannen- en vrouwenstem, maar die werkt niet en geeft ons enkel een geforceerd karaokegevoel. En het moment waarop we er echt geen zin meer in hebben, is wanneer de ronduit fout gekozen synthklanken van “Oklahoma” blijven weerklinken voor wat lijkt op een eeuwigheid. De balans zit hier helemaal niet goed. Wat een vreselijke misser.
Gelukkig weet afsluiter “Eyes Shut” heel wat goed te maken. Veruit het meest aparte en intense nummer, dat duidelijk het hoogtepunt van Cut The Wire vormt. Zeker omdat de band ook nu hun leuke extraatjes niet achterwege laat en zorgt voor een doordachte afwerking. De emotionele kant van Waltzburg houdt ons duidelijk wel in de ban.
Cut The Wire levert ons gemengde gevoelens op, maar al bij al voert het een opvrolijkende functie uit. Hun lente- en zomerkriebels zijn aanstekelijk en ook hun emotionele kant weet ons te overtuigen. Enkel jammer van die paar flaters, maar groeimarge mag er zijn, zeker bij een debuut! We kijken uit naar meer van Waltzburg en zijn benieuwd naar de verdere evolutie van hun sound.
