Vanaf september is er een nieuw tijdperk voor de Muziekodroom te Hasselt van start gegaan en dit hebben ze met een zoete editie van het Play Festival goed ingezet! Onder het motto van hun nieuwe slogan ‘Making Scene’ mochten we zoals ieder jaar heel wat opkomend Belgisch talent aan het werk zien.
De avond openen (in een vernieuwde Club) was weggelegd voor Danny Blue and the Old Socks. Ze slaagden er meteen in om een zwoele sfeer neer te zetten die voor de rest van de avond zou blijven duren. Ondanks dat ze de eerste act waren en er nog niet veel volk was, hebben de jongens zich van hun beste kant laten zien. De outfit van frontman Sam De Nef deed heel wat meisjesharten sneller slaan en de glittertjes op de basgitaar van Rint Mennes fonkelden als sterren in de nacht. We hoorden erg veel nieuw materiaal en de jongens verkondigden ons het blije nieuws dat er in maart een nieuwe ep in de winkelrekken zal liggen. Als deze gaat klinken zoals hun set gisterenavond, hebben we er alle vertrouwen in dat het een spetterend feest zal worden. Om hun set in één zin samen te vatten: We zagen vijf jonge gasten die zich aan het amuseren waren én die het publiek aan het amuseren waren. Danny Blue and the Old Socks verdienen zeker wat meer aandacht in de muziekscene.
De naam Jaguar Jaguar doet misschien niet meteen een lichtje in je hoofd branden, maar niettemin zijn ze sterk aan het opkomen. Hun muziek doet ons denken aan Balthazar, maar dan meer uptempo, met meer synths en een sensuelere sfeer. De mannen waren niet enkel verrast door de grote opkomst op het nog vroege uur, maar ook door de ambiance van het publiek. We twijfelden geen tweede keer na hun oproep om onze mooiste danspasjes te laten zien. Hun gitarist gaf ons indien nodig wat inspiratie. Hun set in twee woorden: zwoel en creamy.
Had je de behoefte om al je remmen los te laten gaan? Dan kon je terecht bij CRACKUPS. Zij schotelden ons een gezellige floorshow voor, een optreden zonder podium. Het duurde niet lang voordat hun heftige garagerock iedereen aan het headbangen kreeg. Ze speelden alsof ze op de main stage van Werchter stonden; dat zien we graag. Het mocht dan misschien het kleinste plekje van de Muziekodroom zijn dat was gereserveerd voor CRACKUPS, maar er was wel het meeste ambiance.
De iets zachtere garagerock van Teen Creeps wist ons ook te boeien. Er heerste een gezellig en leuk sfeertje in de zaal, waar iedereen flink mee in op ging. Ze wisten ons misschien niet constant gefocust te houden, maar het was vast en zeker een deftig gespeelde set.
Om echt volledig los te gaan moest je in de Club bij Rhea zijn, aka de Belgische Royal Blood. Hier liepen de temperaturen hoog op en stond het publiek op het randje van een moshpit. Nadat de gitarist een intense solo in het publiek speelde en zijn gitaar op de grond smeet, konden wij niets anders doen dan met open mond toekijken. De energie van de band spoot ervan af en ging vlekkeloos over naar het publiek. Het leek wel alsof ze al jaren podiumervaring hadden en we zien hen dan ook perfect de grotere podia plat spelen. Wij snakken naar meer van dit!
We hadden grote verwachtingen voor onze Belgische trots Charlotte Adigéry en deze heeft ze zonder problemen kunnen waarmaken. Haar futuristische elektropop, waarmee ze heel wat nationale aandacht wist te bemachtigen, deed ons geen seconde vervelen. De afrobeats, synthlijntjes die wel uit de toekomst leken te komen en natuurlijk de prachtige stem van Adigéry zelf bleven ons maar verrassen en haalden de gekste danspasjes in ons naar buiten, mede door Adigéry haar eigen danskunsten. Ze waren slechts met twee om de muziek live te brengen, maar het bleef als een huis overeind staan. Afsluiten deed ze met “Thank You”, waarbij ze de fanatieke dansers, die zich de hele show door al aan het bewijzen waren, op het podium riep om samen te dansen. Wel, wij kunnen alvast niet meer wachten tot die langspeler van Charlotte Adigéry het daglicht zal zien.
Niemand minder dan het grootste exportproduct van Limburg zelf, The Sore Losers, kreeg de eer om Play af te sluiten. Helaas begonnen ze niet overtuigend en misten we wat energie, waarschijnlijk door de technische probleempjes die hen lastigvielen. Gelukkig wisten ze zich te herpakken en was het tweede deel van hun set wel vol overtuiging gespeeld. Het publiek hadden ze alleszins helemaal mee; dat was te merken aan het gejoel en de armen die de hele tijd in de lucht gingen. Wel misten we wel enkele geliefde singles zoals “Dark Ride” en “Emily”. Desalniettemin had The Sore Losers de Muziekodroom weer in vuur en vlam gezet. Graçias Señior!
We hebben weer heel wat muzikaal talent gezien waarvoor we op de hoede moeten blijven. Ze hebben gisterenavond getoond dat ze ook het grotere publiek waard zijn. Het Play Festival in de vernieuwde Muziekodroom was weeral een deftig succes en wij zijn alvast benieuwd naar welk wild aanstormend talent we volgend jaar voorgeschoteld krijgen.
