Kublai Khan, groots militaire leider en grootkan van het Mongoolse Rijk. Stichter en eerste keizer van de Yuan-dynastie in China. Kleinzoon van de grote Dzjengis Khan. Wat gebeurt er als er een muziekgroep ontstaat die de kracht van deze grootkan omzet in ruwe muzikale kracht? Gooi daar nog wat pittige oneliners over en je krijgt Kublai Khan TX (Texas).
De mannen vormden zich reeds tien jaar geleden en maken sinds 2017 deel uit van het label Rise. Onder dat vaandel brengen ze nu hun vierde studioalbum uit. In 2017 trakteerde de band ons nog op Nomad. Hierdoor kregen de mannen globaal meer blootstelling: “The Hammer” was daar een vitaal deel van. Wat een vet nummer; de intro alleen al verdient een plaats in de metalcore/hardcore hall of fame.
Frontman Matt Honeycutt noemt het zelf hun grootste prestatie. ‘Het is een perfecte mix van elke sound die we geaccumuleerd hebben.’ Hierdoor zouden we ze het label van metalcore ontnemen en toch wel durven zeggen dat ze een hardcore breakdownband zijn. Het album bestaat uit tien nummers en klokt af op vijventwintig minuten. Verder zit het vol met raspy vocals, brutale gitaren, harde breakdowns en verfijnd drumwerk, allemaal tropen die we eerder aan een hardcorealbum zouden geven.
Het album begint meteen hevig met opener “Armor of the Goddamn”. Daarna toont opvolger “Boomslang” een kant van de band waar we nog niet bekend mee waren; dikke triplets geven dit nummer een nieuwe groove die meer dan welkom is. Zo tonen ze dat experimenteren zeker een meerwaarde biedt. Out of the box denken geeft een frisse toets aan dit anders vaak repetitief genre; petje af voor gitarist Nolan Ashley die zichzelf hier overtreft.
Nummers zoals “Us & Them” grijpen dan terug naar wat we ondertussen al gewoon zijn van Kublai Khan. Kwade oneliners die een dikke punch geven, snelle two-steps en dikke breakdowns. Dan duikt ineens Zach Hatfield van Left Behind op als gastartiest. We bereiken al bijna het middelpunt van het album. Eerst nog eens genieten van de pure chaos die “The Truest Love” verspreidt om dan diep te gaan bij de leadsingle “Self-Destruct”, waar bassist Eric en drummer Isaac ons nog dieper onderdompelen in de Khan-sound. Diepe bends, vette chugs en zelfs mooi gebruik van stilte zorgen voor een ademloos gevoel middenin het album.
Na het middelpunt neemt het album een stapje terug, om net genoeg op adem te komen. “Cloth Ears”, “High Hopes”, en “Beneath a Crescent Moon” passen perfect achter elkaar en vloeien mateloos over in elkaar. Kublai Khan heeft nog een brutale mokerslag te bieden in de vorm van “Before It’s Too Late”.
Absolute is niet voor gevoelige oortjes. Matt vertaalt zijn miserie mooi in diepe zware hardcore vocals die perfect blenden met de vele chugs, breakdowns, diepe bends en het iets meer verfijnde drumwerk. De band bouwt verder op hun vorig album, maar biedt niet meteen veel nieuws aan. Ondanks dat de vocale flow beter zit, is dit niet meteen een vernieuwend album, wat niet wegneemt dat het een van hun beste werken is.
Kublai Khan komt 9 november nog naar de Muziekodroom (Hasselt) samen met Lionheart.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
