Boards of Canada, ofwel de Schotse broers Sandison, mogen we gerust het toonbeeld noemen van de ambient en downtempo muziek. Het zijn dus geen Canadezen, maar ze ontleenden hun naam aan de National Film Board of Canada (NFB), een maatschappij die eind jaren zeventig een hele reeks kortfilms en documentaires maakte. Dit bleek hun grote bron van inspiratie. In heel wat van hun videoclips maken ze integraal gebruik van dergelijke settings, waarbij nostalgie, herinneringen uit de kindertijd en leven in de natuur centraal staan.
Na enkele ep’s lanceerden ze in 1998 bij Warp Records het baanbrekende Music Has The Right To Children, een referentieplaat in het genre. Met Geogaddi uit 2002 werd het warme en nostalgische vervangen door het sinistere en duistere. Bovendien werden bewust subliminale boodschappen toegevoegd aan het album. Daarna volgden nog twee studioplaten The Campfire Headphase (2005) en Tomorrow’s Harvest (2013). Sindsdien bleef het, op enkele remixes na, vrij stil rond de Schotse broers. Optreden doen ze amper en als ze het eens doen, blijven ze meestal honkvast in de UK.
Omdat hun platenlabel Warp Records in 2019 30 jaar bestaat, re-releasen ze de Boards of Canada ep Peel Session TX 21/07/1998. Deze plaat bevatte initieel vier tracks, waarvan er eentje (“XYZ”) al snel verwijderd werd omwille van sample licensing issues. Dit betekent dat de oorspronkelijke kopies van deze ep heel zeldzaam zijn. Om hun verjaardag in de verf te zetten, zorgde Warp ervoor dat deze issues van de baan konden, zodat Boards of Canada 21 jaar na datum alsnog “XYZ” kan uitbrengen. De fanbase is alvast razend blij met dit teken van leven en de hoop op een nieuwe studioplaat wordt meteen aangewakkerd.
Over “XYZ” kunnen we kort zijn. Dit is dé Boards of Canada die we willen horen. De intro neigt op een duistere manier naar Geogaddi, waarin we drie minuten lang ongemakkelijk spannend wachten op wat komen zal. Enkele subliminale stemmen begeleiden de synthesizer en zorgen ervoor dat we niet achteruit durven kijken. Na een drietal minuten volgt een herkenbare sound die wat aan Autechre, die andere ambient klasbak, doet denken. Het geheel is een acht minuten durende trip die je gerust enkele keren op repeat kan zetten om helemaal meegesleurd te worden in deze geestelijke openbaring. Laat dit als-je-blieft de prelude zijn van een nieuwe plaat, want de ambient-liefhebber bleef de laatste jaren een beetje op zijn honger zitten.
