Alexandra Lilah Denton, beker bekend als Shura, heeft er een nieuwe plaat bij. Forevher volgt debuutplaat Nothing’s Real (2016) op en deze release werd inmiddels al een tijdje geanticipeerd. Dat bleek niet voor niets; deze langspeler gaat over de langeafstandsrelatie met haar huidige vriendin en daardoor is oprechtheid alomtegenwoordig op forevher.
Shura danst rond het onderwerp van seksualiteit, en dat kan je vrij letterlijk nemen. De nummers stralen heel wat sexappeal uit door de teksten die vaker wel dan niet over de liefde (en bijhorende activiteiten) gaan. Dat alles wordt gebaseerd op synthklanken die de benen, maar vooral de heupen in bewegen in zetten.
Forevher toont twee zijden van Shura: enerzijds is er de opgewekte popzangers en anderzijds kan ze verrassend kwetsbaar uit de hoek komen. Ook al weten we beide te appreciëren, het is vooral haar upbeat synthpop die ons bekoort. Daar gaat ze te werk met véél synths en langgerekte klanken die de nummers naar wolkniveau tillen. Zeker op “religion (you can lay your hands on me)” en “the stage” kan je de vlinders rond de nummers voelen fladderen; de zangeres klinkt zo frivool als alleen echte verliefdheid met zich mee kan brengen.
Met momenten wordt de sound extra speels gemaakt met hoog gezang of autotune op het retro “side effects” dat zo uit het verleden lijkt geplukt. Ook het extra groovy “forevher” past mooi in het optimistische poprijtje, maar “flyin” en “control” laten ons dan weer eerder koud. Ze bieden namelijk totaal geen hoogtepunten, maar van dieptepunten spreken zou overdreven zijn.
De ingetogen intro “that’s me, just a sweet melody” bleek meer van de toon te zetten dan de singles op voorhand gesuggereerd hadden. Er zijn namelijk een heleboel emotiekrakers op forevher te vinden, en die zijn niet allemaal even sterk. Zo zijn “tommy” en “princess leia” echt niet zo memorabel, in vergelijking met Shura’s andere nummers dan toch. Ook al is het refrein van “tommy” erg pakkend en is de hoopvolle toon in “princess leia” een meerwaarde, toch mocht het hier allemaal iets grootser of opvallender.
Er zijn echter ook twee downtempoexemplaren te vinden die een hoogst intrigerende werking hebben. “BKLYNLDN” snijdt diep en dit is zonder twijfel een van de beste voorbeelden van Shura’s oprechtheid. We krijgen er bijna rillingen van; als iemand voor ons zo’n nummer zou schrijven, zouden we ook wel eens van Brooklyn naar Londen vliegen, het zal wel zijn! Op “skyline, be mine” is het verlangen zelfs zo groot dat het nummer direct in een of andere erotische thriller zou passen. De sfeerschepping is geweldig en Shura laat ons na een lange outro van jewelste achter met àl onze gevoelens op tafel.
Forevher is een plaat die ons met momenten echt extatisch maakt. Shura schittert en het blijkt dat die langeafstandsrelatie haar heel wat goed doet op muzikaal vlak. Toch kunnen we er niet omheen dat niet elk nummer even intens is en er af en toe nog werk aan de winkel is. Maar werkpuntjes of niet, Shura’s nieuwste telg zal haar fanbase sowieso exponentieel vergroten.
Op 13 november staat Shura samen met Rosie Lowe in de Botanique. Tickets vind je hier.