Oliver Tree was veruit een van de meest veelbelovende artiesten van 2019, maar gek genoeg kondigde de man een paar weken geleden zijn afscheid al aan. De uitbundige Amerikaan is nog maar pas bezig en lijkt er sinds vorig jaar helemaal door te komen, maar Tree heeft er kennelijk genoeg van en geeft er na zijn Goodbye, Farewell-tour de brui aan. Gelukkig voor ons blijft zijn muziek beschikbaar en maar goed ook want de Amerikaan maakt geweldige catchy songs. Tree gebruikt zijn eigen formule en die slaat aan. Met “Hurt” schopte hij het tot in De Afrekening van Studio Brussel en ook zijn laatste worp “Miracle Man” was een schot in de roos. Beide nummers zijn dan ook terug te vinden op zijn nieuwste ep, waarop ook nieuw werk staat en een samenwerking met Whethan, die al op zijn debuutsingle “When I’m Down” te horen was.
Oliver Tree legt de lat al zijn hele leven extreem hoog. Zo beloofde hij al dat hij de eerste persoon met een bloempotkapsel te zijn, die een Grammy zou winnen. Of het zover zal komen weten we niet, maar de muziek die de Amerikaan maakt, zou in principe wel een kans kunnen maken. Op Do You Feel Me? krijgen we een korte samenvatting van het werk van de man met zijn grootste successen en nummers die wel eens de opvolgers van die hits zouden kunnen worden.
Met “Introspective” krijgen we meteen één van de nieuwste creaties van de man. Met een terugkerende gitaar en een beat heeft het wel een chille catchy vibe, maar blijft het toch maar wat braafjes. Gelukkig vindt Tree dat zelf ook en zingt hij ‘What a giant waste of my time’, maar zo erg is het nu ook weer niet. Gelukkig volgt er met “Miracle Man” een nummer van formaat. Hier krijgen we terug een uptempo nummer zoals we het gewoon zijn van Oliver. Akoestische stukken worden afgewisseld met stevige beats die gepaard gaan met gitaren. Goed nummer, en met de clip erbij, nog beter.
“Miracle Man” is niet het enige al uitgebrachte nummer op de ep, want met “Hurt” en “Alien Boy” krijgen we ook de twee grootste hits die de Amerikaan al scoorde en ondertussen toch al een dik jaar oud zijn. Opmerkelijke keuze, maar gelukkig kunnen we niet genoeg krijgen van de catchy vibe die Tree weet te creëren. Op “Alien Boy” krijgen we terug die lekkere beats en samples die aangevuld worden met de vrolijke stem van de Amerikaan en een opbouwend einde. Op “Hurt” maken die beats al wat meer plaats voor gitaren en, hoewel er op momenten extreem weinig intonatie in de zang zit, voor refreinen die dat helemaal goed maken. Met synths die de gitaren inleiden is het een dijk van een nummer.
Net zoals op zijn debuutsingle werkte Tree voor “Do You Feel Me?” samen met dj en producer Whethan en dat is toch een grote naam in de muziekwereld. De Amerikaan werkte al samen met Dua Lipa, Oh Wonder en nu dus voor een tweede keer met Oliver Tree. Op dit nummer krijgen we precies wat we van een samenwerking tussen de twee zouden verwachten. Whethan laat de dj in zich los, waardoor we al snel pompende beats over ons heen krijgen, als hij zingt dan toch, want als Tree zingt komt er een herkenbaar gitaartje steeds terug en vallen de elektronische geluiden weg. “Do You Feel Me?” zou zomaar eens een zomeranthem kunnen worden en dat zou dik verdiend zijn.
Het beste bewaarde Oliver Tree voor het laatst. “All Bets Are Off” duurt slechts twee minuten, dus moet de luisteraar snel overtuigd worden. Met zijn herkenbare monotone luie stem begint de Amerikaan aan het nummer, maar dat verandert snel. Met een drum en baslijn bouwt het op naar het refrein, waardoor het nummer helemaal ontploft. De drums worden beats en het tempo schiet de lucht in. Zo snel als hij het gaspedaal indrukte, laat de Amerikaan het weer los. Tree rapt een paar barrs terwijl het nummer muzikaal opbouwt om terug te ontploffen. Opzwepende beats en toch terug de gitaar vliegen ons in de apotheose om de oren om dan even plots weer te stoppen. Experimenteel nummer, maar het resultaat mag er meer dan wezen.
Op Do You Feel Me? krijgen we een korte rondleiding door de nog kleine discografie van Oliver Tree, en mede door zijn aangekondigde laatste tour, lijkt dit op een afscheid. Dat de Amerikaan nooit in België stond, doet ons na het horen van deze ep nog meer pijn, want Tree heeft op de korte tijd dat hij actief was, zijn eigen sound gecreëerd en ons helemaal weten te overtuigen en zo nemen we met deze ep afscheid van een echt icoon in wording.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
