Na de release van hun debuutplaat in 2015 leek alles meteen fout te gaan voor Amber Run. Ze werden gedropt door hun label en drummer Felix Archer gooide de handdoek in de ring. Toen de groep twee jaar later herrees met For a Moment, I Was Lost, waarop ze energie uit hun tegenslagen wisten te putten, waren we dan ook des te meer onder de indruk. In september komt opvolger Philophobia er eindelijk aan, en de groep zal nu moeten bewijzen dat ze dat succes nog eens kunnen overdoen.
Amber Run ligt al heel hun carrière lang ergens op de rand van de groteske overemotionele clichés waar bands als Coldplay en Kodaline zich ook wel eens aan durven bezondigen. Meestal kunnen hun goed geschreven en gelaagde songs genoeg tegenwicht bieden, maar soms slaan ze de bal wel eens mis, en wordt het allemaal iets te cheesy. “Affection” belandt ergens middenin. Het nummer opent met een wondermooie sombere gitaarlijn, die ons meteen doet wegdromen, maar voor de rest heeft het eigenlijk niet zo gek veel om het lijf. De zang lijkt op veilig te spelen, en een echte climax blijft uit. Het klinkt allemaal aangenaam, maar dat houdt niet tegen dat het nummer komt en gaat zonder een enorme indruk na te laten.
Het lijdt geen twijfel dat “Affection” potentieel bevat, maar we zijn niet helemaal overtuigd. We hebben al beter gehoord van Amber Run, en hopen dan ook dat de rest van Philophobia meer verrassingen biedt.
Philophobia verschijnt op 27 september. Een week eerder komt de groep haar nieuw werk voorstellen in de Botanique. Tickets zijn nog te verkrijgen.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
