Nick, Kevin en Joe Jonas zijn ondertussen volwassen mannen, maar de broers zijn nog steeds een van de populairste acts uit de Disney Channel-generatie, waartoe ook Miley Cyrus en Demi Lovato behoren. Na een zes jaar durende pauze, waarin Joe in de popgroep DNCE speelde en Nick solosucces vierde, zijn de Jonas Brothers nu terug met een spiksplinternieuw album. Happiness Begins is hun eerste studioalbum sinds 2009 en werd dus met andere woorden langverwacht.
De comeback single “Sucker” bijt de spits af en bijt zich meteen vast in je geheugen. Wekenlang krijg je het nummer al op de radio te horen, en of je het nu wilt of niet, het blijft opnieuw weer hangen. De tweede single “Cool” volgt de gigantische hit op, maar op hetzelfde hitniveau waant het nummer zich nooit. Een gevoel dat zich voornamelijk in het begin van het album herhaalt en voor een klein probleem zorgt. Met dat euvel kampen aan het begin o.a. “I Believe” en “Used To Be”, die in het algemeen wel fijne poptracks zijn, maar aan intensiteit missen.
Happiness Begins moet een vrolijk popalbum zijn, maar compleet vrolijk stemt het ons niet. Zo komen de Caribische en Jamaicaanse invloeden in “Only Human” en “Every Single Time” iets te geforceerd over. Het middenstuk van het album wordt zelden memorabel en zorgt er jammer genoeg voor dat we niet helemaal mee zijn in het verhaal van Happiness Begins. “Don’t Throw It Away” is dan ook het enige nummer van dat deel dat blijft hangen, vooral ook omdat we ons kunnen inbeelden dat het nummer live veel beter tot zijn recht kan komen. Iets authentieker komt dan het lichtjes melige “Love Her” over, dat een beetje een kopie van Justin Biebers “Love Yourself” is.
Vanaf “Happy When I’m Sad” is beterschap in zicht en keert het tij helemaal. Ons vertrouwen hebben ze in “Trust” dan eindelijk helemaal terug. Het nummer doet ons zelfs wat denken aan Maroon 5, die gelijkaardige opbouwen gebruikt en zo voor een catchy sound zorgt. Ook het daaropvolgende “Rollercoaster” is na enkele downs weer een up door zijn positieve uitstraling en heeft dankzij percussie nog een spannende sound gekregen. Albumafsluiter “Comeback” sluit de plaat dan goed af en laat ons de wat mindere nummers toch wel vergeten.
Happiness Begins valt moeilijk in één zin te beschrijven, aangezien elk nummer wel ergens zijn mosterd gehaald heeft bij een ander genre. Niet elke song komt hierdoor even sterk naar voren of klinkt zelfs verdacht veel zoals andere nummers. Vrolijk worden we dus duidelijk niet van elk exemplaar, maar toch zijn er genoeg nummers die ons algemeen gevoel over het album drastisch konden veranderen. Wie zijn gedachten even op nul wilt zetten, raden we het album zeker aan; een betere gedachtensloper ga je niet snel vinden. Leuk dat de broers elkaar muzikaal weer gevonden hebben.
Op zaterdag 8 februari staan ze in de Lotto Arena. De show is nagenoeg helemaal uitverkocht, maar er zijn nog een handvol tickets te koop.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
