Eigenlijk willen we politiek niet betrekken in het bespreken van muziek. Zeker niet als verkiezingen al zijn wat de klok slaat. Maar als de band Petrol Girls noemt en zichzelf onder de noemer ‘feministische post-hardcore’ plaatst, dan kunnen we niet anders. Dat gedeelte post-hardcore kunnen we nog enigszins objectief omschrijven, maar dat stukje feminisme ruikt wat politiek getint. En we hebben een vermoeden dat ze geen fan zijn van Thierry Baudet.
Petrol Girls is een viertal uit Bristol, UK. Een viertal met 50% vrouwen en 50% mannen, politiek gezien netjes verdeeld. De groep staat sinds 2013 tussen de grote menigte van post-hardcore bands. Het onderscheid hier zit deels in het vrouwelijk gedeelte van de band, maar dat zou de band oneer aan doen. Petrol Girls behoort volgens de Gauss-curve tot het rechtse gedeelte. En je mag gerust stellen, tot ver in het rechtse gedeelte.
Als we Thierry Baudet even buiten beschouwing laten, dan maakt Petrol Girls post-hardcore. Dat dekt niet volledig de lading, want ze doen veel meer als dat. Er heerst een soort rust over de plaat die tegelijk ook zeer agressief klinkt. De juiste balans is gevonden om een plaat met vijftien nummers vlot verteerbaar te maken. Er wordt geroepen en getierd, maar de rustige momenten zijn op deze plaat gewoon subliem. En deze balans maakt dat deze plaat een geweldige plaat is. Verschillende stijlen passeren de revue, en ook dat maakt het zo interessant.
Er staan invloeden in die heel erg aan Pretty Girls Make Graves doen denken. Vrouwelijke stemmen gecombineerd met een goede muzikale sectie. Ook kom je zo af en toe stukjes van Brutus tegen. Nummers zoals “Skye” en “Rootless” doen rustig aan en hebben iets weg van voorgenoemde bands. Rustige nummers met een erg leuke opbouw die je zo een tiental jaar terug zwieren. We zijn wel benieuwd hoe dit live tussen al het andere geweld blijft rechtstaan? Op plaat klinken deze nummers alvast als een zware aanwinst.
Dan is er ook het post-hardcore gedeelte op Cut & Stitch. Muzikaal doet het denken aan Refused of Abhinanda, maar dan met de vrouwelijke stemmen. Misschien iets minder zwaar als vorige bands, maar de invloed is toch duidelijk hoorbaar. En natuurlijk zit er politiek gezien ook een link met bands zoals Refused. Misschien is daarom de vergelijking snel gemaakt? Nummers zoals “The Sound”, “Burn” en “Weather Warning” zijn agressiever en doen de boodschap ook duidelijk overkomen. Want met deze band valt niet te sollen, dat is duidelijk.
Petrol Girls doet op deze plaat wat weinig bands nog kunnen. De juiste balans zoeken om een duidelijke boodschap over te brengen. Met momenten zeer snedig, hoekig en agressief, op andere momenten lief, romantisch en een lager tempo. Zelfs in de nummers zelf wordt er gewisseld van stemming, en dat is een lust voor het oor. Cut & Stitch kwam op 24 mei uit op Hassle Records. Ze zijn al druk aan het touren binnen Europa, en op 7 juni komen ze samen met War on Women naar Magasin 4 in Brussel. Om een statement te maken, kan je er naar toe. Maar je gaat beter om deze fantastische band te gaan bekijken.
Ik vind ze ook wel iets hebben van At the drive in…