LiveRecensies

The Hunna @ Kavka: Gepolijste middelvinger

In 2018 steeg Britse band The Hunna misschien iets te snel richting de top van de Engelse indiewereld. Strubbelingen met hun label zorgden ervoor dat ze eind vorig jaar hun Europese tour moesten annuleren. Maar geen nood, want ze vonden een nieuwe platenmaatschappij, lanceerden een tweede album en trokken alsnog richting het vaste land. Met hun basic, maar beestige indie rock brachten ze in Kavka een luide en piekfijne show.

Voor The Hunna eraan kon beginnen, mocht Belgische band Fever Days de avond openen. De band omschrijft zichzelf op Facebook als ‘Original Kempen Sadboys’ en zo klonken ze ook met hun emo lyrics en ruige sound. Fever Days lag in de lijn van The Hunna, uitgezonderd het perfect gelikte Britse kantje. Het viertal uit de Kempen dat een eerste ep op zijn naam heeft staan en een geslaagd Groezrock-optreden, is een doorsnee Belgische band: de gitaren zijn luid, de overheersende drums niet altijd even strak en en de stem niet altijd even vast. Maar de tonnen enthousiasme, het sappig Dessels accent en de emotionele teksten maken die typische oneffenheden meer dan goed.

Begin 2018 stond The Hunna op het podium van de AB Club. Alles gaat goed, de band heeft een loyale en gigantische fanbase met zo’n 300.000 likes op Facebook en tienduizenden streams per maand op Spotify. Hun debuutalbum komt binnen op plaats 13 in de UK en ze mogen alle Europese zaken platspelen. Maar toch wringt er iets net na de release van hun tweede album. Op de vooravond van hun tweede Europese tour breekt het viertal uit Hertfordshire met hun label High Time. Beslissingen werden zonder overleg met de band genomen en inspraak was er amper. Na een juridische strijd kan The Hunna hun Europese tour verplaatsen alsook het concert in Kavka dat gepland stond in november. Ze komen er zo blijkt meer om wraak te nemen, dan om hun tweede album voor te stellen.

Dat een dikke middelvinger het thema zou worden van deze avond, was geen verrassing. “We Could Be” is de eerste fuck you richting High Time: ‘We could be on tour if it weren’t for shit like you!’ brult frontman Ryan Potter het uit na een akoestische intro. Dat de dames op de eerste rijen het daarmee eens zijn, merken we aan de decibelmeter. The Hunna plant geen kalme avond. In een basic opstelling van bas, drum en twee gitaren, nemen die laatsten de overhand. Het viertal is fan van overdreven intro’s en langdradige outro’s. Als een bulldozer gaan ze tekeer op “Bad For You” en “Fever”. Al lijkt dat spontane lawaai voor en na de songs nog iets te vaak georchestreerd.

Toch is er ook iets zachtaardig aan de groep. Met een big smile laat frontman Ryan een gangpad vrijmaken in de zaal. Iemand van de crew brengt een taart met kaarsjes aan terwijl de fans happy birthday zingen voor gitarist Daniel. Gevolgd door een akoestische versie van “Brother”. Diezelfde Daniel geeft meteen zijn good vibes terug in “Babe Can I Call”. De sterkte van de band komt hier naar boven: harde gitaren tegenover subtiele riffs, gevolgd door een refrein dat je makkelijk kan meebrullen met strakke drums. Geen ingewikkelde songs, maar typische indie rock liedjes met op het moodboard rolmodellen als Blossoms en The Amazons. Naast het vocale aspect, wil Ryan ook maar al te graag Matty Healy van The 1975 kopiëren in zijn podiumpresence.

https://www.instagram.com/p/BxGGgVXnIjW/

Gelukkig gaat The Hunna net iets harder dan de doorsnee Britrockers. Titelsong van het tweede album “Dare” brengt het tempo terug in de set en met “Flickin’ My Hair” gooit The Hunna er subtiel nog een hitje tussen. ‘We want you to be angry!’ roept Ryan naar zijn fans. “Y.D.W.I.W.M.” is een mooi staaltje anger management. Maar nieuwe song “I Get High To Forget” daarentegen is een flauw afkooksel van de moderne Green Day. Met “She’s Casual” en “Bonfire” zet The Hunna de finale in. Jammer dat die publieksfavorieten aan sneltempo worden afgehandeld. Het achtergrondkoor van de eerste rijen gilt hun kelen droog en moet in de bisronde opnieuw aan de bak, want tijdens het stevige nieuwe nummer “What You Waiting For” springt Ryan het publiek in. Maar lang kunnen de dames vooraan hem niet in de lucht houden. Het lied past daarnaast ook niet in het kraam van The Hunna.

Afsluiten doet The Hunna met “Never Enough”. De sirene-achtige lichten zwaaien de fans van The Hunna uit op deze laatste avond van hun Europese Tour. Hoewel ze rebels willen overkomen, klonk de muzikale middelvinger vanavond zeer gepolijst met een perfecte stem, propere riffs en amper een gitaaruitspatting tussendoor.

Setlist:

We Could Be
Fever
Bad For You
Brother
Babe Can I Call
Rock My Way
Dare
Flickin’ Your Hair
Y.D.W.I.W.M.
I Get High To Forget
She’s Casual
Bonfire

What You Waiting For
Never Enough

Related posts
InstagramLiveRecensies

You Me At Six @ Trix (Club): Interactieve show met gillende gitaren

Hoewel You Me At Six ondertussen al bijna vijftien jaar meedraait in de muziekscene, lijkt er nog lang geen einde aan te…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single The Hunna - "Trash"

Het Britse rockviertal The Hunna kwam een dikke zes jaar geleden op onze radar terecht en we zijn hen steeds wat in…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle JUN8 - "Fall into Dreams"

Nog geen maand na “I Wanna Know”, het nieuwste nummer van de Britse rockgroep The Hunna, brengt bassist Junate Angin (JUN8) zijn…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.