Enter Shikari @ Ancienne Belgique (AB): Verwoestende uithaal op een woensdagavond

De muzikale rollercoaster waarin Enter Shikari zijn publiek al jaren meesleurt, is misschien één van de meest boeiende en uiteenlopende trips van de laatste decennia. Neem even de tijd om hun vijf platen achtereenvolgens te beluisteren en je zal wel begrijpen wat we bedoelen. Sinds 2007 begaf de band zich met succes op verschillende muzikale terreinen, gaande van post-hardcore en rock, over drum-‘n-bass tot elektronische muziek. Mede door die grote verscheidenheid is Enter Shikari nog steeds de band die niet te definiëren valt – wat de massa verdeelt in voor-en tegenstanders; een grijze zone is er niet. Naast een unieke sound spreekt Enter Shikari zijn publiek aan door uiterst energieke liveshows en laat het nu net dat zijn waar we ongeduldig op zaten te wachten. Drie jaar na hun verwoestende passage in de AB zijn de Britten hier opnieuw om diezelfde zaal aan flarden te spelen. Maar eerst het voorprogramma natuurlijk en die eer kwam toe aan het enthousiasme van As It Is.

Wie van een grote scheut theatraliteit en een groot emo-gehalte houdt, zal zich zeker vermaakt hebben met de Brits-Amerikaanse band As It Is. Het vijftal bracht bij momenten krachtige emo pop, die uiteindelijk nooit echt volgroeid klonk. Het schoot ons weer te binnen waarom het genre geen lang leven beschoren was geweest (Bedankt voor de realitycheck, boys!) Een lijkbleek geschilderde zanger had net iets te veel zijn bandje nodig om serieus genomen te worden, maar amusant was het zonder twijfel. Dat was te merken aan de enthousiaste voorhoede van het publiek. Maar goed, toch blij van de korte termijn van As It Is en als we al iets zouden moeten onthouden, dan is het wel dat de zanger vrij hoog kan springen.

De band waar het vanavond natuurlijk allemaal om draaide, was Enter Shikari en dat was uren voor de deuren openden al te merken aan een meterslange rij fans die allen de beste plek wilden bemachtigen. Vrij fanatiek allemaal en ook binnen was daar allerminst tekort aan. Het eerste nummer van de laatste show uit hun Stop The Clocks Tour was getiteld “The Sights” en dat was meteen een schot in de roos.

Niet veel later volgde een begroeting. In onversneden Enter Shikari-stijl weerklonk “Greetings carbon-based lifeforms” doorheen de speakers en veel meer woorden maakte zanger Rou Reynolds er niet aan vuil. “Step Up” en “Labyrinth” deden het publiek bewegen, maar eerlijk is eerlijk als we zeggen dat het niet altijd even zuiver klonk. Het enthousiasme van de band compenseerde dat minpuntje dan weer wel.

Enter Shikari bleef vanavond zijn eigengereide zelf – en waarom ook niet? Dat maakt de groep net zo boeiend. Die muzikale eigenzinnigheid brachten ze in de vorm van onder meer “Arguing With Thermometers”, “Hectic” en “Rabble Rouser” en zo kunnen we nog een paar titels opnoemen. Stuk voor stuk complexe nummers die enig vakmanschap vergen om het zonder kleerscheuren ervan af te brengen. Het viertal slaagde grotendeels in die opzet en als het al eens moeilijk werd, sprong de dolgedraaide massa zomaar bij. Een luxe die je als band niet zomaar verdient.

Vier en een halve maand non-stop toeren kruipt bij iedereen in de kleren. Bij Enter Shikari is dat niet anders. De overgang tussen de nummers duurde net iets langer dan normaal en de band had – de zanger buiten beschouwing gelaten – enige tijd nodig om helemaal opgewarmd te raken. Eens ontdooid bewijst Enter Shikari nog steeds een must see te zijn in het circuit. Je moet van steen gemaakt zijn om niet te bewegen op de energetische tonen van bijvoorbeeld “Mothership”, “Undercover Agents” en het binnenkort uitkomende “Stop The Clocks”. Er viel gewoon niet naast de kolkende massa onder onze voeten te kijken en wij zagen dat het bij momenten werkelijk episch was.

Enter Shikari kan luid zijn, maar het kan even goed de band zijn die de AB probeert stil te krijgen. “Gap In The Fence” en “Airfield” waren moedige, maar niet meteen memorabele pogingen. Geef ons toch maar die brutale sound om eens lekker op door te beuken. Naar het einde toe bereikte deze nood zijn climax. Wat toen volgde, was een dodelijke cocktail van vier nummers, die ook elk afzonderlijk de zaal in de fik konden zetten. Een verwoestende uithaal, die het publiek deed zweten van plezier.

O ja, alsof het dak nog niet eraf was gegaan na een uitgebreide setlist, gebeurde dat zonder twijfel na de meezingers “Juggernauts” en “Live Outside”. Amen, salut en tot de volgende, heren.

Enter Shikari bracht in de AB misschien niet zijn meest verfijnde show, maar vervelen deed het nooit. Mede door hun uitgebreide werk en gedifferentieerde energieke sound bleek het een avond te zijn waarbij ons lichaam besliste om een late night workout te doen en daar viel niet aan te weerstaan. En ondanks de complexiteit die Enter Shikari met zich mee blijft dragen, is het toch steeds die band met de originele hooks en fijne verrassingen waar het publiek naar smacht om te blijven fungeren als entiteit. Maar goed, gun die mannen nu wat welverdiende rust en ga ze komende zomer zeker eens checken op één of ander festival. U zult niet bedrogen uitkomen.