Een tour afsluiten, hoe kan dat beter dan in de Ancienne Belgique? Maribou State zal na hun show alvast denken dat het niet meer beter kan. Een uitverkochte grote zaal kwam om te dansen, en dat deden ze ook. De band stelde hun tweede plaat Kingdoms In Colour voor en dat werd op heel wat enthousiasme onthaald. Aan de hand van sterke elektronische geluiden, een geniale liveband en vooral een geconcentreerd enthousiasme zat de AB van begin tot eind in een zweverige waas.
Maar eerst mocht het Nederlandse duo Amy Root de avond openen. Geen vrouw in die band, wel twee mannen die keiharde electro maken. Als opwarmer voor Maribou State kon het alleszins wel tellen. Er zat een verfijnde opbouw in en hier en daar doken ook wat exotische invloeden op. Toch zat het venijn bij ieder nummer in zijn staart, waar er ferm werd uitgehaald. Qua beats werden we al meteen verwend en het publiek was direct mee.
Live is Maribou State een viertal dat af en toe wordt vergezeld van Holly Walker aan de vocals, maar eerst kregen we twee instrumentale nummers voorgeschoteld die meteen aantoonden waarom de band zo populair is. “Hole” heeft aanstekelijke gitaarlijnen en verfijnde synths, maar alles is in lagen opgedeeld. Zo valt er telkens iets nieuws te ontdekken en kruipt er ook een sterke opbouw in de nummers. Dat kwam nog meer naar voor in “Feel Good”, waarbij het publiek meteen hun dansschoenen aantrok. De originele gitaarlijn van Khruangbin werd hier ook gewoon meegespeeld door de bandleden zelf en het nummer moest dus niet aan kwaliteit inboeten. Een sterk openingsduo dat meteen de toon zette voor de rest van de set.
De Ancienne Belgique was uitverkocht, waardoor de zaal dan ook goed gevuld stond. Dit had ook zijn nadelen, want iedereen wilde beneden rechtstaan om de beentjes te kunnen strekken tijdens de show, met het gevolg dat iedereen nogal dicht op elkaar stond. Echt uitbundig kon er hierdoor niet gedanst worden. Jammer, want als iedereen in de zaal een beetje rekening had gehouden met elkaar en niet per se helemaal vooraan had willen staan, dan zou het feestje dat Maribou State gaf van begin tot eind losgegaan zijn.
Nu ging iedereen in de zaal pas echt los bij “The Clown”. Dat was ook te danken aan zangeres Holly Walker, die de zaal echt opzweepte. Haar meenemen op tour was dan ook een meerwaarde. Natuurlijk heeft ze een fantastische stem, maar het viel op dat de nummers met haar als zangeres iets minder complex zijn. Dat ligt vooral aan het feit dat de nummers voor zang gemaakt zijn en niet omgekeerd. Dit was vooral duidelijk op “Steal”, wat eigenlijk één van de platste nummers uit de set was. Maar er waren ook songs waarbij het instrumentale toch de bovenhand leek te nemen en de zang slechts bijzaak was, zoals bijvoorbeeld “Nervous Tics”.
Uiteindelijk bracht Maribou State een goed evenwicht tussen erg gecompliceerde nummers, nummers met zang en natuurlijk de iets meer dansbare nummers. Al is het begrip dansbaar bij Maribou State erg fluïde, want op bij bijna ieder nummer kon gedanst worden. De ene keer al wat zwoeler of zachter dan de andere. Hun muziek past dan ook perfect in de omgeving van een zwoele zomeravond, waarbij de bomen zweten en een warmte-onweer voor een romantische, doch exotische touch zorgt. De regen valt van de bladeren en zelf dans je gewoon verder zonder dat het je deert.
Muziek en natuur gaan bij Maribou State dus hand in hand, iets wat ook bij het artwork van hun laatste plaat opvalt —maar ook live. De band had dan wel geen planten mee, toch waande je je als het ware in een exotisch land waarbij zorgen nog onbekend zijn. Dit was vooral te danken aan de sterke belichting gedurende de hele show, maar ook aan de interactie tussen gitaar, synths en bongo’s. Die percussie was een erg belangrijk onderdeel van de hele show, maar ook de drums vormden een grote meerwaarde. Bij “Wallflower” was dit opvallend, de drums gingen op het eind echt volledig uit de bocht, en zo hebben we het graag.
De reden waarom Maribou State een groot publiek aanspreekt, is niet enkel hun sterke muzikale spel. Ze maken hun muziek zodanig dat het zowel een indie rock lievend publiek als een elektronisch lievend publiek aanspreekt. Net daarin sluipt hun sterkte, want ze weten twee werelden te laten samensmelten tot één harmonieus geheel. Bij afsluiter “Kāma” viel dat nog het meest op. Toch was het de rasechte dansschijf “Turnmills” dat de keet nog voor één keer in vuur en vlam zette. De vlam op de spreekwoordelijke taart, want we kregen hier echt veel lekkers geserveerd. Maribou State is een band die live nog tien keer sterker is dan op plaat en een genot om naar te kijken. Meer van dat, op donderdag op Rock Werchter bijvoorbeeld.
Setlist:
Hole
Feel Good
Steal
Glasshouses
Kingdom
Wallflower
Vale
Midas
Natural Fools
Rituals
The Clown
Nervous Tics
Kāma
Turnmills