Bonfire Lakes is ondertussen geen onbekende naam meer in de Limburgse muziekscene. Met leden van Fornet, Teen Creeps en Rhinos Are People Too combineert frontman Marino Roosen het beste wat Limburg te bieden heeft. Na een titelloze ep in 2014 en debuutalbum Leaves in 2018 zijn ze helemaal terug. Het singer-songwriter gehalte hebben ze definitief achterwege gelaten en op Dead People kiezen ze voor een meer Americana/post-rockrichting.

Het eerste nummer van de ep, “The Keg”, kregen we begin dit jaar al te horen. Een huilende gitaar en de nodige dosis melancholie zorgen ervoor dat het duidelijk is waar het nu allemaal om draait. Rouw en verdriet uiten zich hier in vier songs die elk op hun eigen manier tot leven komen. Vooral in “Old Soul”. Zeker op het einde grijpen de bijna post-rock gitaren ons bij de keel.

Deze lijn trekken ze ook door naar “Song For Ma”, al zijn het hier vooral de koperblazers die het doen. Op het einde geven ze ons een bevredigend, bijna geruststellend gevoel. Desondanks is het verdriet wel duidelijk aanwezig, vooral de woorden ‘you’re not coming back’ blijven nog even spoken in ons hoofd. Ook “Vacancy” kent er iets van en weet ons als geen ander in ontroering te brengen. Net op het moment dat we dachten dat we alles achter de kiezen hadden, kwam er na vijf minuten stilte nog een echt einde aan het nummer. Het eindigt op een heel breekbare en warme manier, waar we bijna geen genoeg van krijgen. Hoe groot de band zich toonde in het begin van het nummer, zo klein en nederig sluiten ze het af.

Met Dead People heeft Bonfire Lakes zich duidelijk heruitgevonden. Dat verlies en rouw een grote inspiratiebron zijn werd nog maar eens duidelijk. Of we hier echt vrolijk van geworden zijn, dat niet. Maar diep vanbinnen voelden we wel een enorme warmte die ons tijdens het luisteren tegemoet kwam. Op 23 maart stelt de band hun ep voor in Café Café te Hasselt.

Facebook