Vandaag kregen we nog eens een nieuwe single van MorMor, de muzikale baby van Seth Nyquist. Behalve een handvol, weliswaar heerlijke, nummers, hangt er een mysterieuze waas rond de artiest. Géén beschrijving op bijvoorbeeld Spotify, enkele luttele foto’s en behalve de nodige communicatie amper posts op social media: MorMor laat de muziek (terecht) voor zich spreken. Zijn debuut-ep stond hem niet meer aan, waardoor hij het van het internet verwijderde en met een ‘schone lei’ vorig jaar Heaven’s Only Wishful uitbracht. Een wondermooi staaltje zachte indiepop, waarmee hij een nieuwe start nam.
Deze week begint MorMor aan een tour die ook halt houdt in AB op 30 maart, en om deze goed af te trappen, besliste hij ons nog eens een stukje muziek te schenken. En alweer weet de jongeman ons omver te blazen. De combinatie van zeemzoete synthesizers, prachtige gitaar en een eenvoudige drumbeat begint een vast recept te worden, maar zonder te gaan vervelen. Giet daar nog eens zijn hemels zachte stem bij, die melancholische lyrics over het geheel spuwt, en ons heb je helemaal mee. Alweer kunnen we het niet laten om de vergelijking te maken met die andere muzikale grootheid: Tame Impala. Ons verbaast het dat MorMor niet meer erkenning krijgt, maar als hij zo doorgaat zijn we ervan overtuigd dat dat niet lang meer zal duren.
Tickets voor MorMor in de AB Club op 30 maart zijn nog steeds te koop.
Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.
