LiveRecensies

Wolf Alice @ Trix Club: Ongewoon ongedwongen indie

© CPU – Fleur De Backer

Wolf Alice trotseerde deze zomer het kleinste podium van Rock Werchter. Tot ons groot ongenoegen, want in Trix bewezen Rowsell en co nog maar eens dat ze klaar zijn voor grotere podia. Ze kwamen er afscheid nemen van hun gelauwerde plaat Visions of a Life met een typische Wolf Alice-set: gelaagde songs die de ene moment furie de andere frivole verlegenheid deden weerklinken.

Nova Twins mocht de avond vol girl power openen met een korte en krachtige set. Het duo, bestaande uit Amy Love en Georgia South, werd op het podium bijgestaan door een drummer. Het drietal maakte genoeg kabaal om het publiek op te warmen voor het meer gedistingeerde lawaai van Wolf Alice. De dames speelden bas en gitaar en riepen er op los. Nova Twins brengt punk met een grime-kantje en doet met sommige nummers de toeschouwers meteen richting bar lopen. De boze blikken zijn niet nodig, meisjes; we horen door de overdreven distortion wel dat jullie ontevreden zijn. Geen gelukzaligheid of vrolijkheid terug te vinden in hun set. Maar een ding is wel zeker: de eerste dosis girl power werd gegeven.

Als een gracieuze indiekoniging kwam Ellie Rowsell samen met haar dienaren het podium van Trix opgewandeld: een stijlvolle minirok, dr Martens en een geklede blazer. Voorts niet te veel omkadering: een eenvoudige backdrop en een discobol voor later op de avond. De muziek spreekt voor zich bij Wolf Alice, en dat was al meteen van bij het begin het geval: de set werd geopend door het ongewone “Sky Musings” uit de Mercury Prize-winnende plaat Visions of a Life, een album dat ze met deze tour een laatste keer willen eren. ‘We’re quite nervous’, geeft bassist Theo Ellis toe. De band heeft drie weken op hete kolen gezeten. Op “Yuk Foo” mag het er eindelijk allemaal weer uit. Gitarist Joff Oddie laat meteen van zich horen en de lichten flitsen alle kanten op.

© CPU – Fleur De Backer

Maar Wolf Alice zou Wolf Alice niet zijn, als ze op tijd en stond voor afwisseling zorgen. “You’re a Germ” en “Storms” brengen ons terug naar het eerste werk van de band. ‘Het zal een lange set worden, met veel hoogtes en laagtes’, vertelt Theo terwijl Ellie van haar Duvel nipt. “Planet Hunter”, uit die geweldige laatste plaat, laat meteen een hoogte optekenen. We staan elke keer weer versteld van hoe dit viertal met een gitaar, een bas en drums hun muziek zo vol kan doen klinken. Een blik op de pedalen van Joff verklaart veel.

Het publiek van Wolf Alice groeide het afgelopen jaar gestaag na geslaagde passages in de Botanique en op Best Kept Secret. Toch gaat de band niet zweven en grijpt ze nog steeds terug naar oude pareltjes zoals “Lisbon” en “After the Zero Hour”; dat laatste speelden ze voorheen nog nooit live. De stem van Ellie blinkt hier echt in uit. De integere zangeres pakt de hele zaal in terwijl drummer Joel subtiel slagwerk verzorgt.

© CPU – Fleur De Backer

Het publiek is nog niet uitgerust van dit intens stukje muziek of het volgende komt al opdagen. Ellie neemt haar microfoon uit de staander en beweegt gracieus over het podium tijdens “Don’t Delete The Kisses”. De discobol wordt voor het eerst bovengehaald en het extreem romantische nummer trekt de set helemaal open. “Beautifully Unconventional” en “Formidable Cool” sluiten er mooi op aan. De frontvrouw ruilt haar rol als verlegen losbol om voor een boze stiefmoeder. Ze gaat op de monitor vooraan staan en brult het uit. Even later duikt ze ook het publiek in: ‘I knew it was all an act!’

Uitgebruld klimt ze het podium terug op en vraagt ze het publiek een keuze te maken: “Silk” of “Blush”? We zijn ontzettend blij dat “Blush” het luidst weerklinkt, want het drieluik “Blush”, “Bros” en “90 Mile Beach” past perfect bij elkaar. “St. Purple & Green” katapulteert het publiek voor een laatste keer terug naar het geweldige Visions of a Life. Met “Space & Time”, “Visions of a Life” en “Fluffy” laat de band zich nog eens volledig gaan. Joff legt zijn gitaar gewoon op de boxen en goochelt met zijn pedalen om de juiste pieptoon te vinden. Met de stevige en gewichtige afsluiter “Giant Peach” geeft de band hun visitekaartje van ongewoon prachtige indieband af.

© CPU – Fleur De Backer

Wolf Alice, dat zijn geen gewone gasten. Een bassist die continue het publiek opzweept, een nuchtere frontvrouw en een goochelende gitarist. Geen overdreven stevige rock, maar ook geen timide indie. Iets tussenin dat tot op heden nog ontbrak. Iets wat steeds meer mensen weet aan te spreken.

Setlist:
Sky Musings
Yuk Foo
You’re a Germ
Storms
Planet Hunter
Lisbon
After the Zero Hour
Don’t Delete the Kisses
Beautifully Unconventional
Formidable Cool
Blush
Bros
90 Mile Beach
St. Purple & Green
White Leather
Space & Time
Visions of a Life
Fluffy
Giant Peach

Related posts
InstagramLiveRecensies

Rock Werchter 2023 (Festivaldag 4): Muzikale hoogmis

Aan alle mooie festivals komt een einde, en zo ook aan Rock Werchter in 2023. Na eerdere leuke dagen in het kader…
InstagramLiveRecensies

Paaspop 2023 (Festivaldag 2): Luide zaterdag

De zaterdag van Paaspop had een mooi zonnetje in petto van zodra de deuren van de weide openwaaiden. Het grote festivalterrein stond…
LiveRecensies

Nova Twins @ Botanique (Orangerie): Urgente vechtersbazen

Zou Nova Twins het woord ‘rust’ in hun woordenboek hebben staan? Wij hebben er althans onze twijfels over! Het powerduo uit het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.