We citeren de beschrijving van het nieuwe album door de platenmaatschappij: ‘Ongelooflijk, productief en opstandig, Jørgen Munkeby is de unieke creatieve kracht achter de legendarische jazz-metalstrijders van Noorwegen’. Als we dat lezen, dan beginnen onze gevoelsprieten te werken en dan worden we gekieteld. Maar van een anti-climax gesproken. Helaas is van deze beschrijving de helft niet echt waar, en de andere helft gelogen…
Shining stond tot voor kort garant voor een stevige portie metal met saxofoon. Voor de ene geweldig, voor de andere geweldig irritant. In ieder geval geweldig herkenbaar. Tot 2013 op One One One werd de saxofoon gehanteerd. Maar toen hoorde je al dat er een koerswijziging aan zat te komen. Op Wikipedia lees je nog: een Noorse band die ontstond als klassiek jazzkwartet in 1999. Ook hier maar één waarheid meer te herkennen: ze zijn nog steeds van Noorwegen.
Dit album doet ons denken aan de vroegere Andrew W.K., met invloeden van Bon Jovi en The Scorpions. Alhoewel er zeer zeker ernstige bedenkingen bij zijn, herkennen we invloeden van The Scorpions en Bon Jovi. Het wordt allemaal iets teveel geduwd naar een “Carnaval from hell”. En daar hebben ze alles voor uit de kast gehaald. Vocaal varieert het tussen Bon Jovi en Franky Desmet-Van Damme. Muzikaal hoor je zeker invloeden van rock ’n’ roll, metal en hardrock, maar steeds met een zogenaamde knipoog die er eigenlijk maar niet uitkomt. Het vermoeden wordt groot dat het een serieus album is, maar het komt over als een komisch muziekstuk waar Urbanus zijn gelijke niet in heeft.
Animal is een enorme verrassing voor Shining-fans. En dat gaat geen aangename verrassing zijn. De diehard fans hebben reeds afgehaakt. We zijn benieuwd naar de nieuwe fans. En vrezen dat dit album zelfs nieuwe fans gaat bereiken. Er staan nummers op die echt goed hun streng zouden trekken voor een mainstream publiek. Nummers zoals “My Church” en “Animal” zijn metal nummers die makkelijk door Miguel Wiels hadden kunnen geschreven zijn. Heel poppy, met een vlot meezingbaar reffrein. “When The Lights Go Out” is de verplichte ballade, en daar kapseist het schip helemaal. “OMG”, daar gaan veel lichaamsopeningen van open staan, maar helaas niet van verbazing. “Smash It Up” is gelukkig weer wat sneller en wat meer poppy. Helaas willen ze nog een keer de mist in gaan met een extra ballade op “When I’m Gone”. Dan denk je dat het ergste is geweest, maar dan moet het ergste nog komen: “Everything Dies”. Het zou een mooi afscheid geweest van dit album. Oh boy, oh boy, …. het huilen staat nader dan het lachen. Eindigen doen ze met “Hole In The Sky” feat. Linnea Dale. De tranen staan nu helemaal in de ogen.
Het nieuwe album werd opnieuw geproduced door Shining en Sean Beavan (Marilyn Manson, Nine Inch Nails, A Perfect Circle, …). De gewaardeerde Kane Churko (Five Finger Death Punch, Halestorm, Papa Roach), zoon van de legendarische Kevin, werd binnengebracht om de laatste mix te voltooien.
Shining zal op 7 november in de Botanique (Brussel) optreden. De fans zullen er zijn, wij niet. Op 19 oktober komt dit album op de wereld. Soms ben je blij dat je iets afgewerkt hebt en God, wat zijn we blij vandaag.
