Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mark Knopfler – “Good On You Son”

Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mark Knopfler – “Good On You Son”

Na afloop van de albumtour voor Tracker, verdween Mark Knopfler bijna volledig van het toneel. Dat hij nu enkele jaren later toch weer gewoon betrouwbaar de kop opsteekt, hoeft niet uitzonderlijk te zijn. Ondanks enigmatische afwezigheid staat hij er, net als vorige keren, na een drietal jaar weer met een nieuwe plaat. Deze cyclus waarbij steeds meer ruimte voor folk(rock) is en een simpele natuurlijke omgeving wordt voorzien, is al enkele decennia gaande.

Na het succes, de honderden miljoenen van de Dire Straits en een stroom aan goed ontvangen latere solo albums, is de bestaansreden voor een nieuw album simpel: muziek en werk, elke dag. Knopfler legt uit dat de albumtitel Down the Road Wherever is gebaseerd op “One Song at a Time” van Chet Atkins. Atkins baande zich een weg uit de armoede, ‘one song at a time’. Na vijf decennia stapelt de muzikale en financiële baggage zich op. Waarom die ethos dan toch overeind blijft, is de appreciatie voor datgene dat hij al die jaren al dagelijks doet.

De single zelf – “Good On You Son” – doet al dat niet bewust meteen aan als een mini-best of. Bijna elk thema en basismotief dat Knopfler zich eigen heeft gemaakt sinds zijn doorstart richting solocarrière, wordt aangehaald. De intro, die langsheen enkele noten in C Mineur al meteen zijn auteurschap overduidelijk maken, is zonder meer indrukwekkend. Het inlijven van volledige gitaartonen en akkoorden is niet velen gegeven. De transformatie richting de verses naar meer gemoedelijke folk-geïnspireerde midtempo is ook niets nieuw. Vertellend over een ander, steeds verbonden aan een tot leven komende plaats – en een meestal vaag omschreven tijd: Knopfler bedacht voor deze narratieve stijl gewoon zelf de term psychogeography.

Het refrein is waar de gelijkenissen met vroeger werk te ver gaan. Eerder dan de betrouwbaarheid van kwaliteit is dit net te derivatief. De productie creëert een geslaagde warme sfeer met zijn pubrocksound – iets dat sinds eind jaren ‘70 al de kop op stak – maar de melodie doet te eigen aan. Na een vijftal luisterbeurten klinkt dit alles echter een pak beter in zijn nieuwe context, maar daar schuilt ook meteen zwakte richting nieuwer publiek. Met uitzondering van de intro – elegante melancholie waar The War On Drugs van wakker ligt – worden er geen populaire akkoordenschema’s gebruikt en is de melodie door en door Mark. Hier is geduld en aanpassing voor nodig die bij een nieuw publiek volledig begrijpelijk veelal niet zal volgen. `


En toch zorgt ook Mark nog voor verrassing, langs een uitgesponnen bridge die vroeg in het nummer wordt geplaatst. De overgang langs een drum break dat thuis zou horen bij The JB’s, evolueert naar meer soepele maar opverende blazers. Dat laatste is Knopfler natuurlijk niet oneigen gezien zijn liefde voor New Orleans, en zo werkt de omweg zich subtiel een weg terug naar het startpunt. Mogelijk schuilt hier alvast een referentie naar de albumtitel. Down the Road Wherever zou een simpele deur naar allerlei stijlen kunnen zijn. Het moeiteloos en hongerig absorberen van stijlen en tijdperken siert hem ook nu nog.

De bijbehorende video toont een gelijkaardig verhaal. Spaarzame landschappen gehuld in grijze ochtenddauw worden vervolgd door technologie: klassieke motors, gitaren, deels analoog opnamemateriaal, een oude carrousel, nostalgisch elektrisch spektakel van vaudeville theaters. Meteen erna komt dit samen in archetypische Britse beelden genomen vanuit een trein: de arbeidershuizen opgetrokken uit rode baksteen, oude modernistische metalen bruggen, de constructie van woontorens,.. Knopfler volgt als aanhanger van Rousseau de denkwijze dat technologie niet de vijand hoeft te zijn. Niet indien deze op individueel niveau geïnternaliseerd en op maatschappelijk niveau geïntegreerd wordt in een natuurlijke omgeving. Het kan ook moeilijk anders als icoon van de klassieke elektrische gitaar.

De bridge keert langs een fantastische backing vocal terug naar de verse die nu iets melancholischer aandoet. Meteen een punt waarop Knopfler enorm sterk blijft; de context laten schuiven en het gewoon nog eens vertellen, maar dan net iets meer nuchter en stil. Na de meer impressionistische beschrijvingen vloeit het geheel nu samen. ‘Back in Blighty there’s a flat on a grimy sink estate / That’s why he walked out of that and went to the Golden State / Left the backie and the beer where he was born and bred / Now he’s cutting it out here with the quick and the dead.’ De Britse immigrant die het verval van woontorens en idealisme achter zich laat en in Californië overleeft.

Karakter en context blijven open waardoor elke luisteraar het zijne denken kan. Maar het refrein dat volksheid spiegelt met ‘Good on you son / What would you have had him do’ klinkt voor een laatste keer optimistisch wrang. Specifieke nostalgie laat dan ruimte aan simpele melancholie voor het langzame voorbijgaan van de dingen. Dat Mark zichzelf daar gewoon tussen plaatst en blijft werken, lijkt nu vanzelfsprekend. Of dit voor de rest van de plaat leidt tot integere composities of tot risicoloze folkrock voor eigen achterban, valt nog af te wachten.

Het nummer zelf doet alleszins erg denken aan het legendarische dilemma van Fugazi’s The Argument. Een album dat voorafgaand aan de release geen opening werd gegund om nog groei te tonen in de tanende context van punk in de late nineties. En na release toch meteen vaak beschouwd werd als hun beste werk. Omdat het speelt als een volledige best of; alle sterktes en instincten op scherp en samengebracht binnen één album. Het valt te betwijfelen of Mark nog zo diep gaat grijpen, maar dat relativerende is eigen aan zijn natuur. “Good On You Son” is alvast geen meesterwerk binnen Knopfler’s oeuvre, maar toont weer maar eens een genie dat onverstoorbaar verder werkt aan zijn ambacht.

Down the Road Wherever verschijnt op 16 november via British Grove / Virgin EMI

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mark Knopfler – “Two Pairs Of Hands”

Nog een tweetal weken moeten we wachten tot de langverwachte nieuwe langspeler van Mark Knopfler verschijnt. De gewezen Dire Straits-gitarist liet ons…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mark Knopfler - "Watch Me Gone"

Vorige maand kondigde Mark Knopfler een nieuw soloalbum aan, One Deep River, en deelde hij met “Ahead Of The Game” een eerste…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mark Knopfler - "Ahead Of The Game"

Het was al langer geweten dat 2024 het jaar zou worden van de tiende soloplaat van Mark Knopfler, maar nu kunnen we…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.