Op de zelfgetitelde EP Sleaford Mods keert de platste Britse band van het moment terug met een kwartier lang aan anti-alles muziek. Het door Iggy Pop geprezen duo gaat dit keer iets uitgebreider in hun instrumentale keuze, vooral te horen op “Stick In A Five And Go”. Jason Williamson vraagt hier verkleed als postbode aan een rijkere inwoner uit Leeds om te tekenen voor een pakje. Het ludieke aspect wordt snel grauwer wanneer zijn ‘sign for it’ meer een eis wordt, met als onderliggende betekenis dat er verantwoordelijkheid moet genomen worden voor gedane acties. “Bang Someone Out” kan vrij letterlijk genomen worden in zijn betekenis. Het nummer klinkt, geheel toevallig of niet, sterk zoals “Bro Hymn” van Pennywise.
Ondanks een extra synth-lijntje hier en daar, blijft Sleaford Mods grotendeels klinken zoals voorheen: dor en bijtend. Ook nog steeds aanwezig zijn de aggressieve baslijnen, zoals op het niet mis te verstane “Dregs”. Het dunne laagje humor slaagt er nooit in om het doordachte en betekenisvolle pessimisme te bedekken, vandaar het ironische “Jokeshop”.
We horen op deze ep meer van hetzelfde van deze Nottinghammers dus. Ze blijven muziek brengen die niet voor iedereen is, sommigen vinden dat de punk en hip-hop mix zelfs amper aan de criteria van muziek voldoet, maar relevant blijft de band des te meer.