Het droevigste feestje
https://www.instagram.com/p/BlSSbswHbY0/?tagged=yunglean
Vorig jaar in de winter verscheen de nieuwe plaat Stranger van Yung Lean en dat was voor de Zweedse rapper nog eens een reden om met zijn cloudrap de Europese festivals aan te doen. Tot onze eigen verbazing kwam Yung ten eerste op tijd op het podium en had hij ten tweede ook zin in de show in de Boombox. Er werd gretig uit de recente plaat gevist die iets tragere nummers bevat, maar ook zijn bekendste nummers zoals “Giseng Strip 2002” en “Yoshi City” vonden hun weg in de setlist van de sad boy. Vaak heeft Yung Lean niet echt veel zin in shows, maar dat was deze keer amper aan te merken en het leek zelfs dat hij van het bij momenten uitzinnige optreden genoot. Kort voor het einde toonde Lean nog eens een iets sentimentelere kant van zich met het pareltje “Agony”. Onze verwachtingen werden door Lean gisteren moeiteloos overtroffen en de show mag zich toch zeker en vast rekenen bij de beste hiphop shows die we dit weekend op Dour hebben gezien.
De beste beats
https://www.instagram.com/p/BlSk30JBUzS/?taken-by=tshegue_official
Tshegue is een energetische bende met Faty als zangeres en Dakou als drummer. Dat Faty geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken, zien we onmiddelijk. Ze zingt heel grotesk, heeft een diepe stem en erg veel pit. Er worden allerlei beats gecreëerd op verschillende wijzen, van trommels tot drums en er wordt een rockgehalte aan toegevoegd door de elektrische gitaren. De zangeres staat heel centraal in de performance en weet het publiek op te zwepen (en te laten dansen) met haar leuke stijl, grootse dansmoves en onvoorstelbare hoeveelheid aan energie.
Beste synchrone drummers
Dat (Thee) Oh Sees garant staan voor een furieuze set, stond op Dour in de sterren geschreven. En jawel hoor, Jon Dwyer en de zijnen serveerden ons riffs, een moordend tempo en vooral heel veel sfeer. Met “The Static God” als opener liet de band er geen gras over groeien. Het ging vooruit en ook het publiek voelde dit aan. Van begin tot eind vormde er zich een moshpit waarin springende mensen zich uitbundig uitleefden. De dubbele drums bepaalden de sfeer en Dwyer goot er zijn riffs over al was het chocoladesaus over twee geweldig lekkere bolletjes ijs. Hij had wel wat te kampen met problemen met zijn amp, waardoor hij bij momenten smeet met zijn materiaal. De band is weliswaar zo goed op elkaar ingespeeld dat ze gewoon bleven verder een aangenaam tempo behouden terwijl Dwyer zijn gitaar herstelde. De perfecte klank is essentieel, zoveel is duidelijk. Eindigen deed de band met “Tidal Wave” dat ze zo’n vijftien minuten uitsponnen en hiermee een geniaal einde brachten aan de energieke set. Op 30 augustus komt de band terug naar België, allen daarheen!
De grootste techno-queen
Wie aan Techno denkt, denkt snel aan de Fuse in Brussel waar Belgische en internationale dj’s op de zotste technofeestjes draaien. Eén van hen is Amelie Lens. De in Vilvoorde geboren DJ behoort inmiddels tot de wereldtop en speelt op de grootste feestjes ter aarde. Een set op Dour hoort bijna automatisch in haar tourschema en zo stond ze ook dit jaar weer in de Elektropedia Balzaal. Ze bracht een uitmuntende DJ set waarbij de beats uit de boxen knalde en de bassen door je lijf gierden. Naast Charlotte De Witte is ze de grand dame van de techno en terecht kunnen we nog maar eens vaststellen na haar show.
Het Franse volksfeest
https://www.instagram.com/p/BlSNYZegtH-/?tagged=nekfeu
Eergisteren stond Nekfeu al is op Dour met zijn groep L’Entourage, gisteren mocht hij het helemaal alleen waarmaken op The Last Arena. Tijdens zijn enigste Belgische festivalshow van dit jaar hoorden we vooral veel nummers van zijn recentste plaat Cyborg uit 2016 en dat was een slimme zet. Vrijwel elk nummer van de plaat zoals “Esquimaux” en “Nique les Clones” waren gekend bij het publiek en dat zorgde voor een boeiende set die beter overkwam dan zijn chaotische passage met L’Entourage. Ook wat gasten kwamen langs zoals Doums en 2zer Washington die ieder ook even hun momentje kregen. Bengaals vuur moest het publiek nog meer opfokken en dat leek ook duidelijk te lukken. We waren gisteren kort na tienen ook getuige van de grootste moshpit van Dour dit jaar. Nekfeu kon solo dus veel meer overtuigen en zorgde samen met de velen Fransmannen in het publiek voor één groot volksfeest waar ook de Belgen zich te pletter amuseerden.
Afrikaans dansfeest
KOKOKO! brengt met zijn alternatieve muziek een stukje Kinshasa naar het festivaldomein. De groep die voor velen hoogswaarschijnlijk nog onbekend klinkt, begon met slechts enkele personen in de tent maar wist snel een groot publiek naar binnen te lokken. Uiteindelijk stonden ze zich volledig te geven voor een goed gevulde ‘Le Labo’. Na een vertraagde start omwille van enkele extra soundchecks en technische problemen, verschenen ze in hun kenmerkend gele uniformen. Ze brengen beats die we kunnen vergelijken met dance muziek en voegen ook zang toe in de vorm van een mengeling van roepen, zingen en rappen. Wat nu zo uniek is aan hen? Ze brengen dit allemaal op zelfgemaakte instrumenten en weten hoe je een groot feest kan doen ontstaan.
Het bombastische stemgeweld
https://www.instagram.com/p/BlROSEcgyWc/?tagged=bethditto
Jarenlang genoot Beth Ditto met haar band Gossip overal ter wereld faam, maar nu wil ze solo harten sneller doen slaan en dat deed ze op Dour met gemak. Er zijn weinig tot geen zangeressen op deze editie van Dour die het stemgeluid van Ditto kunnen evenaren. Het nieuwe werk werd slim tussen Gossip klassiekers zoals “Love Long Distance” gepland en kon zo op een redelijk groot enthousiasme rekenen. Aan flauwe mopjes oftewel ‘mauvaise blague’, zoals ze het zelf zegt, overigens geen gebrek. Beth Ditto is een echte powerlady die alles en iedereen met haar presence en vooral onevenaarbare stem overklast. Met de Gossip megahit “Heavy Cross” sloot de dijk van een dame explosief af. The leading lady van Dour 2018 wat ons betreft.
Groot rockstergehalte
https://www.instagram.com/p/BlRIPUynoKp/?tagged=lomepal
Lomepal is een 26-jarige artiest uit Parijs die als sinds 2009 muziek maakt. Hij weet dat hij populair is in het Franstalige gedeelte van België, en maakt daar gretig gebruik van door het publiek te betrekken in zijn performance. “Yeux disent”, en “Tout lâcher” zijn leuke nummers waarbij een volledig publiek meteen in beweging komt. Lomepal creëert zijn eigen flow door een goede opbouw van nummers. Slimme zet, want voor de rest beschikt hij over genoeg talent om een uitstekend optreden te brengen.
Meeste maatschappijkritiek
Twee gigantische kippen met een kuif dat meteen aan een bepaalde president doet denken, het was meteen duidelijk dat Ministry kwam met een boodschap. Neen tegen nazi’s stond er ook nog op die kip, en op de manier waarop ze de muziek speelden, geloofden we hun boodschap ook nog. Stevige metal met hier en daar wat trash en ook industrial doorgemengd. Het tempo lag hoog, de drums waren hard en de zang furieus. Er stond verrassend weinig volk, en na een tijdje begon alles ook wat op elkaar te lijken. Dezelfde opbouw in de songs, dezelfde boodschap (neen tegen atoombommen, neen tegen Trump, …) en een klein beetje een gemis aan overtuiging deden de show niet echt goed. Gelukkig genoten de echte fans er duidelijk wel van, want die zaten van begin tot eind te springen en te duwen in de moshpits.
Eén van de grootste rappers
De eer om de mainstage, of Last Arena af te sluiten was dit jaar weggelegd voor Tyler, the Creator. De Amerikaan was de eerste artiest die door het festival aangekondigd werd, ergens in januari, en was ook één van de absolute headliners. De verwachtingen waren hoog gespannen, maar de 27-jarige rapper lost ze allemaal in. Zijn gelaatsuitdrukkingen, explosiviteit, dansmoves en grove stem zijn slechts een fractie van zijn kunnen. Toch is dit al vaak genoeg om het publiek uit zijn dak te laten gaan.
Om van zijn muzikale genialiteit nog niet te spreken. Een groot deel van Tylers optreden bestaat uit rustige nummers zoals “Boredom” en “911/mr Lonely”, die elkaar afwisselen door samples, of door nieuwe introducties die niet in het album verwerkt zitten, maar er wel perfect bijpassen. Dit zorgt voor een unieke beleving, want geen enkel lied is live hetzelfde als op het album. Ook de feestnummers zijn niet bij te houden; “Deathcamp”, het nieuwe “Okra” en “Who dat boy” met A$ap Rocky volgen elkaar op. De rapper houdt er een vlotte flow en gekke teksten op na, die voor een spektakelstuk zorgen op de Last Arena.
Hardste concurrentie
Als één van de hipste rappers van het moment speelt op de main stage van Dour, dan moet het moeilijk zijn om daar tegenop te kunnen. Zeker als je zelf een rapper bent. Gaika had dit probleem in Le Labo en dat zorgde er voor dat er maximaal twintig man in de tent stond. Hij liet het alleszins niet aan zijn hart komen en gaf alles wat hij in zich had. Jammergenoeg was dat bitter weinig. De show kon weinig boeien door de iets te brave rap met te veel autotune en al snel verlieten ook enkele mensen de tent waardoor het alleen maar leger werd. Pijnlijk, maar wel leuk dat er aan live percussie werd gedaan alsook een vrouwelijke zangeres op het eind.
Het Deense popMØment
Scandinavische popmuziek staat nog steeds garant voor enorme kwaliteit en daar wou de Deense zangeres Mø nog eens iedereen van overtuigen. Gekleed als een schoolmeisje veerde ze in het rond en gaf ze er een lap op, maar aanvankelijk kwam het niet helemaal over. Gelukkig heeft ze genoeg hits en leuke deuntjes om de spanning er wat in te houden, maar het bleef wachten op die ene gigantische hit. Op het einde van de set was het dan eindelijk tijd voor haar Major Lazer-samenwerking “Lean On”, hetgeen waarvoor iedereen kwam. Het werd meteen één van de grootste meezingmomenten van deze editie en bevestigde het feit dat MØ een grote massa mensen kan doen bewegen.
Meeste Omar Souleyman zonder Omar Souleyman
Rizan Saïd is de toetsenist van Omar Souleyman en doet het ook solo uitmuntend. Als je weet wat voor muziek Souleyman brengt, dan kan je Saïd gewoon in hetzelfde hokje steken. Syrische beats, exotische synthlijnen en vooral een heel dansbaar tempo. Saïd zelf is zeer bedeesd, zijn muziek is dat allerminst. Binnen de kortste keren staat iedereen op de vloer te dansen en als er op het eind nog een zanger bijkomt, dan is het hek helemaal van de dam. Klappen en stampen, het feestje was compleet op zondag.
De beste Egyptenaren uit Nederland
Cairo Liberation Front tourt al enkele jaren doorheen de wereld met een mix van Oosterse geluiden en dansbare beats. Op Dour was dat weer niet anders en de sfeer zat er ook goed. Dat is deels te danken aan de uitgelaten MC die het publiek constant ophitst. Op zich is het muzikaal niet zo speciaal, maar de MC maakt dat de volledige zaal toch springt en danst als het moet. Verder komt er ook nog af en toe een zangeres op de bühne en zij is precies nog iets wilder dan die MC. Los gaan kreeg dus een nieuwe betekenis bij Cairo Liberation Front.
De beste dj-set met drum
DJ Lag, het is niet meteen de meest sexy naam in de muziekgeschiedenis, maar zijn muziek is dat wel. Een mix van house en dansbare techno. Hij is één van de grote namen in het Gqom genre dat ontstond in Zuid-Afrika en dat is precies wel een genre dat we kunnen appreciëren. Voor de gelegenheid had de dj ook een drummer mee en die zorgde naast hem voor meer dynamiek in de set door hier en daar wat drumsolo’s tussen te gooien of gewoon de zwoele beats te ondersteunen. Er werd veel gedanst en voor je het wist was Dour 2018 ten einde.
