Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar na drie jaar krijgen we eindelijk nieuw werk van James Bay. Wie gehoopt had op een album in het verlengde van The Chaos and The Calm, is eraan voor de moeite. Met Electric Light krijgen we een heel andere kant te horen van de singer-songwriter die gekenmerkt werd door z’n hoed en lange haren. De pure sound werd ingeruild voor een heel hedendaags geluid dat door de overmatige productie soms balanceert op het randje.
In 2015 verscheen het debuutalbum The Chaos and The Calm met onder meer de monsterhit “Hold Back The River”. We vielen massaal voor de rauwe stem van de Brit. Het album wordt gekenmerkt door aanstekelijke nummers die toch altijd de rust en het evenwicht wisten te behouden. Daarnaast was de voorgrond voorbehouden voor de sterke vocalen, het leek wel het visitekaartje van James Bay. Daarmee stond hij in 2016 in de Lotto Arena en op Werchter, niet slecht met een oeuvre van slechts één album.
Het nieuwe album opent met een wat vreemde, onnodige intro, maar die zijn we gelukkig al snel vergeten met “Wasted On Each Other”. Het nummer functioneert als brug tussen de debuutplaat en Electric Light. Hier en daar komt de ‘oude’ James Bay nog wat naar boven, het kwetsbare en pure, maar dat wordt al snel overstemd door zware gitaren. Toch is het resultaat een stuk gebalanceerder dan bijvoorbeeld “Pink Lemonade”. We gaven het eerder al aan, maar de nieuwe sound van James Bay is er eentje waar wij nog erg aan moeten wennen.
Naast een intro, zit er ook een “Interlude” in het album en laten we eerlijk zijn: wie heeft daar een meerwaarde aan? We hadden liever een extra nummer op het album gezien. Toch zwijmelen we weer weg bij nummers als “Us” en “Slide” waarbij de vocalen weer heel erg op de voorgrond komen. Geslaagde nummers die door de emotionele en breekbare toon weten te raken, maar ook kracht geven. ‘Tell me how ‘cause I believe in something, I believe in us’, dit is de James Bay waarvoor we allemaal het werk even aan de kant schuiven.
“Wanderlust” klinkt weer meer als de eerste single van het album die we kregen, namelijk “Wild Love”. De verrassing van het album voor ons is “I Found You”, een sensueler nummer met een rokerige vibe. Waar The Chaos and The Calm nog voorzichtig was, liggen de kaarten nu toch anders. ‘I had no one until I found you’, maar ook ‘I wanna give you wild love’ laten weinig aan de verbeelding over. Waar kwam die inspiratie vandaan? Helaas wordt het relatief sexy “I Found You” opgevolgd door “Sugar Drunk High” waarbij de productie en elektronische sound het overnemen.
Het duurt even om door het album te komen, maar wat ons betreft is het ook niet het soort album dat je in één keer helemaal moet luisteren. Er wordt vaak op het randje gebalanceerd en helaas niet altijd op de beste manier. We zijn niet laaiend enthousiast, maar wel verrast. Misschien ligt dat over een paar dagen alweer anders, maar we kunnen en zullen niet ontkennen dat James Bay een risico genomen heeft. En artiesten die dat lef tonen, daar hebben we respect voor. Al hopen we stiekem volgende keer weer meer “Let It Go” te horen dan “Pink Lemonade”, of akoestisch want dat is waar de Brit in uitblinkt.
