Nieuwe singles

Beren On Tour: Uncle Wellington in de UK (deel 1)

Het Gentse Uncle Wellington bracht vorige week “Waves” uit, de derde single uit the faster I waltz, the better I jive (oktober 2017). Deze week steken ze het Kanaal over om ook de Britten te overtuigen. Vandaag: deel 1, over ukuleles en frieten met kaas.

Dag 1

06.45 Na een te korte nacht arriveren we zowaar op tijd aan ons repetitiekot. Het materiaal gaat vlotjes het busje in, waarna we een verdwaalde drummer oppikken in Gistel. Tot ons groot verdriet zonder de beloofde hoeveelheid koffiekoeken. We zijn dus genoodzaakt om te stoppen in de verborgen parel Mannekensvere voor een snel ontbijt voor we in Calais de ferry op rijden – we’re hitting the waves.

13.00 De zilte zeelucht en een waterig zonnetje hebben onze appetijt aangewakkerd. Geen betere manier om een UK-tour te beginnen dan met de obligate fish & chips. Het eerste wegrestaurant is goed genoeg om onze honger te stillen en onze discussiedrift aan te wakkeren. Dat Renaud moet stoppen met kabels van onschuldige violistes te verstoppen, bijvoorbeeld.

20.00 Bristol! In The Old England (Hypochristmutreefuzz, geluidsman Diego doet de groetjes!) warmen twee acts ons publiek op. Cécile is een Franseuse die vier jaar geleden in de stad is komen wonen en brengt breekbare folk in Frans én Engels. Emily Magpie bewijst dat intieme beats en ukelele nog zo’n gekke combinatie niet is. Daarna betreden wij het podium. Onze eerste indruk van het Britse publiek: ze zijn er niet verlegen om de dansbenen boven te halen. De energie zit goed, ook al blijkt het verteren van een triple cheeseburger en dirty cheese jalapenos bacon fries tijdens het spelen geen evidentie – zeker niet met de onmiskenbare geur van een mannentoilet vlak naast het podium.

00.00: Afterparty in LeftBank Bar, iets minder louche dan de Antwerpse variant. Met de losgeslagen funkvibes van de band die er speelt, mengen we ons onder de even losgeslagen lokale hipsterscene. En opnieuw kunnen wij Belgen nog iets leren van dansende Britten.

01:00 Closing time, zonder pardon. Dan maar huiswaarts, waar we ontdekken dat je beter niet op je bandleden rekent als het op het meebrengen van tandpasta aankomt. #kleffebekken #unclesmellington

Dag 2

08.00 De ochtend daarop blijkt dat Champion Lane toch niet hetzelfde is als Champion Square. Het verteren van acht liter Brits bier lukt de een dan ook beter dan de ander. Een rondje op de ring van Bristol, een dozijn ronde punten en wat gezond oriëntatievermogen later zetten we uiteindelijk koers naar Deal.

15.00 Komen we onderweg nog tegen: een monsterfile rond Londen, een vrachtwagen met een half huis, en een rijdende theepot ter grootte van dat halve huis. Straks spelen we in The Lighthouse, en we hebben er geweldig veel zin in. Misschien daarna zelfs een nachtelijk zwemmetje wagen in de zee. To be continued. Scoop de die whoop.

Groetjes,
Uncle W.

(P.S. Onze avonturen zijn ook te volgen via )

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Shaka Shams - "Waves"

Shaka Shams is meer dan klaar om nog een stap vooruit te zetten. Begin dit jaar kwam hij als winnaar van De…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single momoyo - "Mouth"

Wie had gedacht dat indiepopbands niet meer vernieuwend uit de hoek konden komen, is eraan voor de moeite. ‘Intense pop die drijft…
AlbumsRecensies

Elias - Kaiku (★★★½): Gentse jazzdrummer slaat raak met soloproject

De Gentenaar Elias Devoldere kennen we in de eerste plaats als drummer van de Belgische jazzrockband Nordmann. Daarnaast is hij de afgelopen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.