Het is ondertussen al van 2013 geleden dat Rhye zijn debuutplaat Woman uitbracht. Een opmerkelijk debuut, die voor één van de muzikale hoogtepunten zorgde van datzelfde jaar. Woman blijft ook nu nog relevant door zijn tijdloosheid en mede daardoor heeft het zijn plekje verdiend tussen de platen met vijf sterren. De debuutplaat trok dus grote ogen, maar de verwachtingen deden dat evenzeer. De singles “Summer Days” en “Please” werden ergens in de zomer van 2017 gelost en stelden ons enigszins gerust. Op hun langverwachte tweede plaat Blood klinkt Rhye dan ook als Rhye en meer hadden we niet willen wensen. Wij laten ons dan ook gewillig inpakken door Rhye en de androgene stem van Milosh.
Het eerste nummer op de plaat “Waste” voelt als thuiskomen. De kenmerkende electro-soul omarmt de zwoele en zachte stem van de zanger eens te meer. Wij zijn blij dat beiden elkaar zijn tegengekomen, want ze lijken voor elkaar gemaakt te zijn. Het wordt al snel duidelijk dat Rhye niet op zoek gaat naar de grenzen van zijn mogelijkheden en dat hoeft ook niet. De groep bouwt lekker verder op de sound van zijn eerste plaat, zonder daar een exacte kopie van te zijn. Op de golven van een nagebootste hartslag neemt het nummer “Taste” je mee op een krachtige lust gerichte trip richting extase. Een heerlijk liefdesnummer met een lekkere groove. “Taste” moet je gehoord hebben.
Na twee nummers lijkt het al meteen goed te zitten en “Feel Your Weight” doet dat gevoel alleen maar toenemen. De song klinkt dansbaar en heerlijk luchtig. Een mens met een beetje empathie kan ook moeilijk weerstaan aan de lokroep van “Please”. Een nummer vol emotie, die vraagt om hulp en aandacht. Wij zijn al snel bereid om Milosh en de zijne uit de nood te helpen, wat het probleem ook moge zijn. We krijgen steeds meer het gevoel dat de strijkers, drums, synths, enz. als rode loper fungeren, voor de verslavende en kenmerkende stem van Milosh en laat het nu net die stem zijn die voor verdeeldheid kan zorgen. Je bent er ofwel voor of je bent er tegen.
Volgens de band ligt de focus voor Blood meer op het groovy en dansbare gedeelte van muziek. De inspiratie haalden ze dan ook logischer wijs uit hun eigen optredens. Het opzwepende “Sinful”, “Count To Five” en het bijna rock-‘n-roll klinkende “Phoenix” zijn daar ondermeer mooie voorbeelden van. Dat de band deze evolutie in sound doormaakt, zal hun live performance alleen maar ten goede doen. Eén van de hoogtepunten werd tot “Song For You” gedoopt. Het klinkt deze keer niet groovy, maar het wil je raken en het liefst recht in het hart. Het romantische “Song For You” is een hoogstpersoonlijk liefdesnummer, waarbij de zanger zijn hart voorzichtig op tafel legt. De inpakkende woorden “you’re my favourite place to bleed” klinkt nu nog steeds als een echo in ons hoofd. Prachtig.
Een nummer die ons niet meteen aanspreekt is “Blood Knows”. Het fijne gitaarwerk klinkt aanvankelijk fris, maar verdord al snel door zijn eindeloze herhaling. De luisterbeurten die daarop volgen, kunnen ons niet van idee veranderen. Los daarvan hoor je ons niet klagen over de rest van het album.
Rhye is nooit de band geweest die moet uitpakken met grootse riffs of onhaalbare octaven. Het is de band die je van je sokken doet blazen, als je houdt van melancholische electro-soul. Na een ijzersterk debuut is de band niet geplooid onder de druk. Ze leveren met Blood opnieuw een prachtige plaat die niet mag ontbreken in je platenkast. Nummers als “Taste”, Phoenix”, “Stay Safe” en “Please” zijn stuk voor stuk klassevolle nummers, die het album naar een erg hoog niveau tillen. De grote ster van Rhye blijft Milosh’s zijn zang, die stilaan een godenstatus heeft bereikt. Wie de band ook live aan het werk wil zien, dat kan. Op 25 maart laat de band hun plaat Blood live als een warme gloed neerdalen in de AB.
