20 juli 2017, een dag die voor velen in het geheugen zal gegrift staan als de dag dat Chester Bennington uit het leven stapte. De frontman van Linkin Park gold als één van de iconen van zijn generatie, maar ondanks de faam en rijkdom leek het er eens te meer op dat ook goden fragiel kunnen zijn. Chester liet veel vragen onbeantwoord, maar hoe je met de rouw van je beste vriend omgaat is misschien nog de grootste vraag. Voor de mede oprichter van Linkin Park, Mike Shinoda lijkt muziek eens te meer een antwoord te kunnen bieden. Hij lost met Post Traumatic een opmerkelijke EP die drie nummers rijk is.
Er bestaat zoiets als muzikale vrijheid, maar gelukzalige uptempo beats zouden echt wel ongepast zijn. “Place To Start” is dan ook een erg ingetogen nummer, waarin een fragiele stem centraal staat. Zoals het een rapper betaamt weet Shinoda steeds de juiste woorden te vinden voor datgene hij voelt en beleefd. Zo stelt hij zichzelf meermaals in vraag en legt hij zijn onzekerheden over de toekomst op tafel. “Place To Start” straalt een enorme tristesse uit, maar het is vooral het gevoel van hoop dat domineert op het einde.
Op “Over Again” legt Shinoda op een haast geniale manier uit in welke rush hij leefde na het overlijden van zijn beste vriend. Zoek vooral eens de lyrics op en u zult begrijpen wat we bedoelen. Die reeds genoemde rush is muzikaal te voelen aan de gedrevenheid en het snedige karakter van het nummer. De kracht van het nummer zit hem echter vooral in het tekstuele. Het is herkenbaar en hij geeft je het gevoel dat de wonde nooit echt de tijd kreeg om te helen. De heldere beschrijving over de beleving van het herdenkingsconcert in de Hollywood Bowl in Los Angeles doen onze mond zelf even openvallen. “Over Again” is een echt hiphop-nummer, dat ons meer dan “Place To start” doet terugdenken aan Shinoda’s alias uit 2005, genaamd Fort Minor.
Het laatste nummer op Post Traumatic werd tot “Watch As I Fall” gedoopt. Een niet mis te verstaan statement, waarin Shinoda duidelijk maakt lang niet klaar te zijn met het maken van muziek. Met een zin als “But maybe I’m just falling, to get somewhere they won’t” lijkt Shinoda “Watch As I Fall” te hebben gedrenkt in een sausje van pure bitterheid. De heerlijke flow en krachtige synths doen ons verlangen naar meer, maar laat ons de man nu al de tijd nemen die hij nodig heeft.
Post Traumatic is een EP voor de gevoelsmens, waarin enige voeling met Chester Bennington de sleutel is tot het begrijpen van de EP. Shinoda brengt drie nummers die recht uit het hart komen en daar kunnen we alleen maar met bewondering naar luisteren. Muzikaal is de EP zeker niet spectaculair. De synths en beats liggen in dezelfde lijn als zijn werk met Fort Minor en dat dateert toch al van 2005. Het is vooral de zang die het voortouw neemt en tekstueel is Post Traumatic dan ook een absolute aanrader. Of Post Traumatic een nieuw hoofdstuk is in Shinoda’s muzikale leven valt vooralsnog af te wachten, maar wij zijn er vrij zeker van dat ook dit een succesverhaal kan worden.
