LiveRecensies

alt-J @ Vorst Nationaal: Echo in het paleis met hoge zuilen

LiveRecensies

alt-J @ Vorst Nationaal: Echo in het paleis met hoge zuilen

Op 8 januari is de tour ‘editie 2018’ van Joe Newman, Gus Unger-Hamilton en Thom Green ofte alt-J gestart. In juni waren we nog bij de lucky few die in De Kreun de voorstelling van Relaxer mochten aanschouwen en gisteren waren we one of the many in Vorst Nationaal. Er was meer volk, meer licht en een nieuwe setlist na zeven maanden touren met min of meer dezelfde volgorde.

De 25-jarige Marika Hackman, voor de gelegenheid in beige-bruin kostuum dat een aantal maten te groot was, mocht openen. Al was dat geen cadeau dat ze in haar schoot kreeg. Het publiek overstemde de stille momenten met god weet wat ze aan hun buur te roepen hadden. Hackman, die in juni nog I’m Not Your Man uitbracht, liet het niet aan haar hart komen en haar melancholische stem kreeg bijval van gitaren die juist wisten te doseren tussen hard en zacht. Met fijne driestemmigheid in onder meer opener “Good Intentions” en een cover-beter-dan-het-origineel van “Sexual” van Neiked wist ze ons als voorprogramma te overtuigen. Jammer dat de rest van de zaal dat niet merkte.

De link tussen Hackman en alt-J is snel gelegd. Ze werken beiden samen met producer Charlie Andrew, die instond voor de drie alt-J albums en ook Hackmans laatste worp producete. Wie dan nog eens goed naar “Warm Foothills” op This Is All Yours luisterde, hoort daar naast de stem van Conor Oberst, Lianne La Havas en Sivu ook die van Marika Hackman. En zo is de cirkel al rond. Of heeft de driehoek ‘three points where two lines meet’. Een levensomvattende quote uit “Tesselate”.

Daarbij gingen heel wat handen in de lucht, als was het publiek gevraagd een lyric video te maken. Het zorgde voor één van meezingmomenten waarbij de hele zaal Joe Newman bijstond als achtergrondkoor. Die “Tesselate” werd ook een fractie trager gespeeld dan normaal, om de snelvaart waarmee ze door de interlude “The Ripe & Ruin” waren gegaan, te compenseren. Dat ze het publiek meteen meehadden, bleek al bij opener “Deadcrush”, waar we omver werden geblazen met het fenomenale lichtspektakel dat zich voor onze ogen een weg naar boven baande. Maar het was ook het geluid dat ons omver blies, dat een muur van lawaai en niets was en waar we de noten niet in konden onderscheiden. Het bleef gelukkig geen constante in de show.

Please don’t go, please don’t go, I love you so, I love you so ♡Alt-J #altj #vorstnationaal

Een bericht gedeeld door Gwendolyn (@gwendolyngeenen) op

Zo waren er de subtiliteiten in “The Gospel of John Hurt” die allemaal overeind bleven en de band die het nummer nog harder liet openbreken naar het einde toe. Of het meer dan strakke “Fitzpleasure”, waarbij de even strakke lichten de muziek naar een hoger niveau tilde. De zuilen van licht, die Newman, Green en Unger-Hamilton van elkaar scheidden, maakten het verschil en tilden overall de show naar betere regionen, die ze anders niet zouden halen. “Pleader” ontplooide en baadde in grandeur, waarbij het drietal als keizer in eigen rijk speelde.

En neen, het klonk niet allemaal even zuiver als in “Dissolve Me”.  De show zakte dan ook wat weg met “Hunger Of The Pine” en harmonieën die niet on point waren in “Bloodflood”. De bisronde was er een voor fijnproevers met de “Intro” van zowel An Awesome Wave als This Is All Yours, en “3WW”, waarmee hun laatste Relaxer begint. Met de grotendeels instrumentale nummers dreigden ze het publiek opnieuw wat kwijt te raken, waar ze net met het finalewaardige “Taro” (vlak voor de bisronde) geslaagd waren de zaal collectief hun eigen echo te laten spelen. Al was die al van nature aanwezig in Vorst Nationaal dat, zo omschreef iemand het ons nog zo mooi, klinkt als een kerk in een kerk.

Een bericht gedeeld door chavndme (@chavndme) op

Afsluiter “Breezeblocks” liet het publiek op de knieën gaan. ‘Please don’t go’, was een smeekbede die meer dan terecht was als we een paar oogjes toeknepen voor de dipjes hier en daar. Alt-J heeft met een sterke lichtshow en genoeg ooh’s in hun nummers genoeg achter de hand om het publiek te pleaden, dat voor de extra energie zorgt die de band sterk boven zichzelf laat stijgen.

Setlist:

Deadcrush
Fitzpleasure
Something Good
Nara
The Gospel of John Hurt
In Cold Blood
The Ripe & Ruin
Tessellate
Every Other Freckle
Hunger At The Pine
Bloodflood
Mathilda
Dissolve Me
Pleader
Left Hand Free
Taro

Bis:

Intro (This Is All Yours)
Intro (An Awesome Wave)
3WW
Breezeblocks

Related posts
InstagramLiveRecensies

Black Pumas @ Vorst Nationaal: Soul voor het grote publiek

Vijf jaar na het uitbrengen van zijn debuutplaat, mocht Black Pumas zich al opmaken voor een concert in Vorst Nationaal. De band…
InstagramLiveRecensies

The 1975 @ Vorst Nationaal: Een driedelige poprock masterclass

Toen een dik decennium geleden de ster van The 1975 in de lucht schoot, was het direct raak. Met singles als “Sex”,…
InstagramLiveRecensies

Noah Kahan @ Vorst Nationaal: Wanneer de 'boy next door' het tot wereldster schopt

Na een uitverkochte show in La Madeleine moesten we nog maar met onze ogen knipperen of Noah Kahan was alweer in ons…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.