Het gaat de laatste jaren hard voor Oliver Symons. Met Bazart bereikte hij zowat alles wat je in het Vlaams muzieklandschap kan bereiken en Warhola, een uit de hand gelopen eindwerk-project aan de PXL-Hogeschool te Hasselt, mocht de voorbije zomer eveneens de festivals afschuimen. Gisterenavond deed de vijfkoppige band Het Depot in Leuven aan.
Voor de, in effecten gedrenkte, dance beats op ons werden losgelaten, mocht een ander vijfkoppig groepje jongeheren het podium betreden. Glints brengt laidback hiphop dat qua genre ergens tussen Drake en Oscar And The Wolf ligt. Het Depot was vanaf de deuren opengingen meteen tot de nok gevuld en dus mocht Glints zijn ding doen voor een volle zaal. De tijd dat autotune als een subtiel masker werd gebruikt, is al lang voorbij en Glints toonde gisteren dat ze deze techniek slim weten te gebruiken. Dit bracht een The Weeknd vibe teweeg. Dat de vocals niet altijd even scherp klonken zonder autotune, werd gecompenseerd met een band die alle kneepjes van het vak kent. De productie is enorm sterk en Glints weet duidelijk hoe ze een basis hiphop beat kunnen omtoveren tot iets mysterieus. Debuutsingle “Dread” was het perfecte voorbeeld van het sfeertje dat Glints teweegbracht. Gisteren maakten ze in Het Depot duidelijk dat ze gigantisch veel potentieel hebben, glinsteren deden ze echter nog niet.
https://www.instagram.com/p/BceYmcnBPIq/?taken-at=46911
Na de opwarmer kreeg het, overgrote vrouwelijke, publiek waar ze voor kwamen. Met niet één, maar twee drums creëerde Warhola meteen een volle sound. Wanneer Oliver Symons vervolgens zijn stem liet horen, werden we volledig weggeblazen. Waar een artiest als Oscar And The Wolf vaak als minpunt te horen krijgt dat de vocals ééntonig zijn, gaat Oliver zonder problemen de hoogte in. Ook een slim gebruik van vocal effects maakt het een indrukwekkend geheel. De vergelijking met Max Colombie zal de rest van de avond nooit ver weg zijn. Een clubby vibe, strakke synths en extravagante dansjes zijn opvallende gelijkenissen. Het grote verschil ligt in het feit dat Warhola niet per sé dance brengt maar eerder enorm sterke, elektronische pop.
Toen we Warhola deze zomer op Rock Werchter aan het werk zagen, werd Klub C schijnbaar zonder moeite tot één groot feest omgebouwd. Gisterenavond lag dat net iets anders. Het ambient sfeertje overtrof het dansbare net iets meer en Symons leek ook net wat afstandelijker. Lag het aan de kleinere zaal, het koude weer of de comfortbale bioscoopstoelen die vanachter in de zaal te vinden zijn? Who knows.
Vorig jaar bracht Warhola een eerste EP uit en gisteren experimenteerden ze door een aantal nieuwe nummers in hun set te verwerken. Eén van die nummers, spijtig genoeg werden er nog geen titels meegegeven, had een enorm rustige opbouw en pas helemaal op het einde leek het los te barsten en werd het op luid gejuich onthaald. Dat nummer kon een perfecte metafoor voor het algemeen beeld van het optreden zijn. Het optreden kabbelt rustig verder en pas wanneer “Lady” werd ingezet, leek Warhola eindelijk de zaal mee te krijgen. De volgende drie nummers gaat Het Depot gedeeltelijk uit de bol, maar pas wanneer we de bis-nummers bereiken, lijkt Oliver zijn muurtje af te breken en wat minder afstandelijk te worden. Eerst kregen we een nieuw, ingetogen pianonummer te horen dat het publiek muisstil kreeg om vervolgens volledig los te gaan op “Jewels”. Warhola nam het idee rond ‘laat pieken’ duidelijk wel heel letterlijk.
Zowat een volledige set lang koos Warhola ervoor om mysterieuze pop te brengen. Hoewel het muzikaal een enorm sterk geheel was, was dit duidelijk niet wat het publiek verwachtte. Met een zeer rustige opbouw barstte Het Depot helemaal op het einde uiteindelijk toch nog los waardoor we alsnog met een lachend gezicht huiswaarts konden keren.
Ik vind persoonlijk dat Warhola een zalig optreden gegeven heeft. Vanvoor kreeg hij het publiek zeker en vast mee, en dat gedurende het hele optreden, niet enkel bij Jewels. Hij gebruikte heel podium en stond bijna niet stil, wat ik eerder had verwacht. Ik vind dat de liedjes Warhola geen muziek is op uitbundig op los te gaan en bij mee te schreeuwen, je moet de muziek gewoon voelen, meegaan in die “vibe” en gewoon een paar uur genieten. Het was ook heel leuk om te zien hoe de band echt een team vormde en allemaal samen speelden in een mooie symmetrische opstelling 🙂 Zeeeeker een aanrader, bij het volgende concert ben ik sowieso aanwezig!