Denk je wat te weten over rock, metal of harcore? Goed, gooi dan meteen maar snel de meeste conventies die je er van kent uit het raam en luister dan naar With Morning Toast & Jam & Juice. Niet dat Frauds grote, avant-gardistische vernieuwers zijn in de muziekwereld, maar het Britse hardcoreduo uit Croydon weet van over the top extravagantie hun handelsmerk te maken met zeer weinig middelen. Waar Mike de gitaar voor zijn rekening neemt, neemt Chris plaats achter de drums en de microfoon. Een combinatie die je niet vaak ziet, maar wel een die extreem goed werkt. With Morning Toast & Jam & Juice is de debuutplaat (uitgegeven door Till Deaf Do Us Party) van de Britse Frauds, een piepjonge band die tot vandaag nog maar een viertal singles dropte op Bandcamp.
Het is al een tijdje geleden eer we vanaf het allereerste nummer in een album werden gezogen. “Let’s Find Out” opent met een speelse, eigenzinnige gitaarriff, waarna Chris je uitnodigt om down the rabbithole te springen en je over te geven aan de vreemde, ruwe wereld van de band. “I say let’s find out / let’s find out / let’s find out” schreeuwt Chris, waarna Mike’s elektrische gitaar helemaal vervormt en verwringt. Een tocht die je na elke luisterbeurt overrompelt.
Als je deze woorden leest, dan betekent het dat je tot het tweede nummer geraakt bent. En dat je ook genadeloos neergesabeld bent door de plotse, hevige gitaren die het nummer inleiden. Waarover Chris precies zingt, zal voor ons wel altijd een raadsel blijven. Zoek vooral zelf de betekenis in “No fist, no foul, no good red herring / Oh, oh, oh”. Maar hier doet Frauds ons wel een interessante vraag stellen: hoeven nummers überhaupt iets te betekenen? Absurditeit is uiteraard hun trademark, maar toch is er wel degelijk meer aan de hand in dit nummer. “Won’t you give over, give over?” zingt het Britse duo als een soort mantra. Absurd, hilarisch en een zeer hoog Cheshire cat-gehalte, dat heeft de band zeker.
Wanneer de gestaag luider wordende gitaren en elektronische chaos op het einde van het nummer wegsterven, misleidt de band je door de melancholische, apocalyptische gitaartonen. “The Feeding Frenzy” heeft een gelijkaardige opbouw met het vorige nummer. Daarnaast heeft elk nummer in With Morning Toast & Jam & Juice een mantrisch karakter door de slingerende gitaarriffs die de basis van de meeste nummers vormt.
“Sandwiches” is dan weer een geweldig, ongeveinsd over the top track. “Who’s eating sandwiches in someone else’s garden that’s me” zingt Chris in staccatostijl “that’s me”. De maniakale vocals gecombineerd met de zware gitaarriffs hebben vrijwel alle elementen om van “Sandwiches” nummer een echte cult-classic te maken. Frauds, nog maar aan het begin van hun carrière en nu al de Monty Python van de hardcore.
“Just Come Of Age”, de single “Suck Jobs” en “Doom” volgen allemaal eenzelfde patroon als de vorige nummers: hevige, meanderende gitaarriffs en hilarisch gekke vocals. Misschien volgt het album soms een wat té voorspelbaar patroon: Na een lang uitgesponnen gitaarsolo volgt steevast een nóg heviger instrumentaal stuk met het betere drumwerk en gewelddadige powerchords (zoals in “Doom”, “The Feeding Frenzy” en “Just Come Of Age”).
Dat is op zich niet helemaal negatief, want de band weet in elk nummer wel ergens anders het accent te leggen en je aandacht vast te houden. Vooral het laatste nummer, “Give In” is een verrassende zalving na het half uur durende post-hardcoregeweld. Een opvallend lang nummer (7:20) waar een opmerkelijke wall of sound gebouwd wordt om uiteindelijk op het hoogtepunt compleet weg te vallen.
Stilte.
Tot ze natuurlijk op het laatst mogelijke moment van de track er nog eens lekker op los gillen en je in complete verbazing moederziel alleen achterlaten.
Facebook / Twitter / YouTube / Google Plus / Bandcamp / Soundcloud
