‘De Belgische band Arsenal staat weer in de AB.’ Deze zin zal u de afgelopen jaren al wel meer gelezen hebben en daar is een goede reden voor, want de band staat ongeveer om de drie jaar in de AB. Telkens zijn het memorabele dansmomenten waar iedereen met een glimlach tot achter zijn oren mee naar huis vertrekt. Dat was deze keer niet anders. De zwoele, soms exotische muziek was als een last minute naar de zon. Zo’n last minute waarvan ze zeggen: “Naar ’t zonnetje? Goed vitamientjes opdoen, hé!” Arsenal bracht de zon naar de AB waarmee we genoeg kracht opdeden om de donkere maand december helemaal te kunnen trotseren.
Die zon komt vanuit het zuiden, meer bepaald vanuit Nigeria. Hendrik Willemyns en John Roan, de twee kopstukken van de band, reisden naar daar af om te sleutelen aan de nieuwe plaat die we in april mogen verwachten. Om dat nieuwe, zuiderse elan kracht bij te zetten namen ze ook een Nigeriaanse band mee. Het dansbare “Low Sun, Long Shadow”, charmante “Whale” en kersverse single “Amplify” maakten ons nieuwsgierig naar die nieuwe plaat.
https://www.instagram.com/p/BcasOStjU_8/?taken-at=1179460
Arsenal was er gisteren niet alleen om de nieuwe plaat voor te stellen. Missie nr. 1 was de AB om te toveren tot één dansfestijn. Tijdens “Black Mountain (Beautiful Love)”, “Estupendo” en “Saudade 1 & 2” bezwoeren een vurige John Roan en de verleidelijke Leonie Gysel alle heupen en armen. De AB in vuur en vlam zetten, check! Gelukkig kwam er met het Afrikaans getinte “Amelaka Motinga” een klein rustpunt tussen de lading hits, want het was bijna een echte work-out. (Of uw recensent moet meer aan zijn conditie werken, dat kan ook.)
“Nu al direct al die hits spelen?”, dacht je. Maar Arsenal wist wat ze deden. De setlist was perfect uitgebalanceerd al was het een hoofdgerecht van een driesterrenrestaurant. De allernieuwste nummers filtreerden subtiel de setlist en op ouder, bekender werk werd lustig gedanst en meezongen. Daarnaast heeft Arsenal met zijn 15 jaar AB-ervaring al lang het recept gevonden om een publiek mee te krijgen. Zelfs de stijfste hark werd gisterenavond gedwongen tot bewegen.
Als waren wij, het publiek, poppen, zo speelde Arsenal, en dan vooral John Roan en Leonie Gysel, met ons. Eerst onze lichaamstemperatuur lichtjes laten zakken met het wondermooie “Temul (Lie Low)” dat net zoals “High Venus” romantisch werd bezongen door backingzangeres Mathues. Om daarna onze lichamen op de rand van overkoken te brengen met “Melvin” waar een kleine knipoog naar “A Volta” in zat tot afsluiter “Lotuk”, dat niet één maar minstens drie kersen op deze tropische taart zette.
Naast grandioze muziek werden deze keer de visuals meer dan ooit in de kijker gezet. Kunstenares Akiko Nakayama, bracht kleurrijke visuals mee die leken op verf die als lava door elkaar stroomde. “Het oog wil ook wat”, moeten ze bij Arsenal gedacht hebben.
Arsenal had al een voortreffelijke livereputatie en dat werd op dit eerste concert van vier nog maar eens bewezen. Wie vandaag (8),overmorgen (9) of 10 december gaat kijken, smeert beter zijn dansbenen al in. Of AB kan garanderen dat er na vier keer Arsenal nog een dak op de zaal ligt, is dan weer een ander verhaal.
Op 8 december 2018 staat Arsenal in de Lotto Arena.
Setlist:
Low sun-Long shadow
Amplify
Black Mountain (Beautiful Love)
Estupendo
Amelaka Motinga
Saudade 1 & 2
But in late/Pacific
Whale
One Day at a Time
High Venus
Temul (Lie Low)
Sometimes
Melvin
BIS:
A bend in the river
Lotuk
