AlbumsRecensies

Baths – Romaplasm (★★★★½): Een indirect meesterwerk

Will Wiesenfield heeft onder de naam Baths altijd al werelden gecreëerd om de luisteraar in mee te lurken. Het is vier jaar geleden sinds zijn laatste LP, Obsidian (2013), een donkere weergave van wat het is om in de realiteit met liefde om te gaan. Spoiler, het loopt voor Will niet goed af… Het lijkt erop dat hij na die donkere trip acceptatie heeft gevonden in zijn kind zijn. Fantasierijke werelden ophoesten is niet voor iedereen weggelegd, maar dat is exact wat Will weer ongeforceerd doet op de nieuwe Romaplasm.

Wereldjes bouwen is in elke langspeler terug te vinden als Wiesenfield er met zijn vingers heeft aangezeten. Zo ook Cerulean (2010) die bestond uit lagen gefragmenteerde audio die zich rond melodieën cirkelden alsof ze je het melkwegstelsel in tilden. De levendige single “Aminals”, bijvoorbeeld, betoverde het internet met speels gelach en geschreeuw van kinderen die met dieren probeerden te praten, ons uitnodigend die kinderlijke wereld in te stappen.

In Romaplasm gaat hij daarin juist dat stapje verder. ‘Neck deep in anime, video games, books or comics’ is Label Anticon’s omschrijving voor Baths’ passie en fantasie waarop hij dit album bouwde. Neem gewoon al de opener (en eerste single) “Yeoman”, welke net zo goed de titel van een Studio Ghibli film had kunnen zijn. Een sombere fanfare neemt een rustige start, maar als hij uiteindelijk een oude vriend tegenkomt zitten ze zonder aankondiging, overenthousiast, op een ruimteschip richting avontuur. “Extrasolar”, dat direct daarop volgt, is alsof we de sequel draaien en gaat over datzelfde avontuur naar hedonistische werelden. Echoënde pianotonen, blokfluit (?) strofes en een basislaagje luchtorgel maken het een dekentje om je in op te rollen.

Nu kunnen de hoog visuele en verhalende vertellingen het belemmeren voor de fans van het eerdere werk om mee te varen op dit vliegend tapijt van hersenschimmen. De vorige twee platen moesten het vooral hebben van delicate zanglijnen en een voorgrond van beats en elektronica. De manier waarop Will het op Romaplasm doet is een bijna perfecte combinatie van zijn uitgespeelde talent. Neem het kwetsbare “Human Bog”, een moeras van gearticuleerde dichtregels en geïntegreerde drum loops. ‘Queer in a way that works for you… Queer in a way that’s failing me’ besluit hij op het einde van “Human Bog”. Een kritische noot naar de verwachtingen die men heeft bij het bespreken van identiteit en sexualiteit.

Baths gaat af en toe op een harde trip door niemandsland. “Adam Copies” is een absolute LSD zoektocht naar meerdere perfecte mannen. Een nummer dat, zoals “Superstructure”, een duidelijke videogame basis heeft, errors inbegrepen, ‘find kids to frustrate’. “Wilt” lijkt dan weer verdiept te zijn in een boek. Hij leest de zinnen zelfs in zijn diepste stem voor om het personage te creëren, ruisend op een forse breakbeat en dissonante pianotonen die zelfs de dikste stoffen zetel niet kan absorberen.

Wiesenfield heeft zich nooit geschaamd voor de dingen die in hem opkomen. In het ‘sexy’ nummer “Coitus” vraagt hij ‘I beg you to go down on me … edging on my psyche … enjoying my body lively’ terwijl een symfonieorkest op hem neerstrijkt. “Out” heeft iets weg van Kylie Minoque’s “Can’t Get You Out Of My Head”, maar dan complexer. “Out” mag zich winnaar noemen van een van de mooiste, maar pijnlijk realistische fantasieën die Will’s gedachten verlaten. ‘All your thoughts and all your problems … At the shattered ego club … Come fail at love (and celebrate your stupid fate) … Walls lined in every color, of every iris, of every lover’.

Romaplasm is vrolijk, fantasierijk, eerlijk doorheen een waas fictie en op momenten zeer kwetsbaar, maar altijd volledig onder controle door de man aan de knoppen; Baths. Will Wiesenfield heeft zich overgegeven aan wat hij echt wilt en waar zijn hart ligt. “I wanted to be honest with myself that this is where my heart lies and where I get the most emotion out of life. I wanted a record that mirrors those emotions but in an indirect way.” Hij vindt zichzelf niet opnieuw uit, maar komt juist tot de essentie van wie hij is en wat hij wil doen. Hoe nerdie die essentie ook is, het blijft een vernieuwende reis doorheen een wondere wereld. De wereld van Romaplasm is misschien wel zijn mooiste tot nu toe.

Facebook I Website I Soundcloud

 

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Jónsi - Obsidian (★★★): Een verrassing met hoogtes en laagtes

Als een donderslag bij heldere hemel is daar de derde langspeler van Jónsi. Obsidian komt vanuit het niets. Omdat zijn band Sigur Rós…
LiveRecensies

Princess Nokia @ Botanique: Pure egotripperij

Gisterenavond, tegen de Danny Brown/Run The Jewels stroom in, kozen we voor de prachtige kruidentuin in Brussel om Princess Nokia aan te…
LiveRecensies

Mount Kimbie @ AB: Top concert! En onvergeeflijke keuzes…

Het werd nog eens tijd! Mount Kimbie zat een tijdje in de studio om de laatste langspeler Love What Survives in elkaar…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.