LiveRecensies

Rock Werchter 2017: De headliners en subheadliners

LiveRecensies

Rock Werchter 2017: De headliners en subheadliners

Rock Werchter 2017 zit er alweer op. Het werd een weekend vol leuke artiesten, fijne muziek en een amusant publiek. Wij zetten de komende dagen enkele hoogtepunten op een rij en we beginnen met de laatste twee bands op de Main Stage van iedere dag. De headliners en subheadliners van Rock Werchter 2017 moesten het gaan waarmaken, of ze dat deden lees je hieronder.

Arcade Fire

Arcade Fire stond geprogrammeerd als voorlaatste act op de eerste dag van Rock Werchter. Toch bracht de band een set die zich makkelijk met de term headliner kan meten. Het begon meteen als een feestje: de titeltrack van hun nog te verschijnen album Everything Now zorgde meteen voor verschillende dansjes. De toon was gezet want meteen er na volgde “Rebellion (Lies)”. Het publiek is in het begin nogal schuchter en blijft vooral met een verwonderende blik kijken. Frontman Win Butler had dit in de gaten en porde het publiek aan. Met als gevolg een iets enthousiaster publiek en een (nog) strakkere set.

Achter de band staat een soort van glazen doos met beelden wat voor een fascinerend visueel spektakel zorgt. Wat volgt is meteen één van de beste sets van het festival. De band speelt vol maturiteit en laat zien dat ze veel beter als afsluiter zouden dienen, al was het maar om het visuele spektakel nog krachtiger te maken. Nu moesten we het vooral hebben van georkestreerde chaos en een muur van rook bij “Creature Comfort”. Belangrijke vermelding voor Will Butler (broer van) die als een bezetene het volledige podium wist in te palmen. Arcade Fire is duidelijk klaar voor het grote werk en toonde op Werchter dat ze binnenkort overal als headliner zullen moeten geboekt worden.

Kings Of Leon

Na Arcade Fire op het podium komen, het is een uitdaging. Kings Of Leon staan al voor de honderdste keer op Rock Werchter dus de liefde tussen het festival en de band is groot. Dit blijkt dan ook op dit concert. De band slaagt er in om meer dan één keer in interactie te gaan met het publiek wat op zich al een hele prestatie is voor deze doorgaans apathische band. Verder krijgen we aan de lopende band hits geserveerd doormengd met nieuwe nummers van Walls. Het valt op dat die meer gelaagd zijn en dus wat de drive uit de set halen. Hoogtepunten zijn zoals altijd “Sex On Fire” en “Crawl” die voor de gelegenheid een moddervette solo kreeg. Kings Of Leon speelde een leuke set, maar geen memorabele want daar was Arcade Fire veel te goed voor.

James Blake

James Blake op de Main Stage, het is een vreemd zicht. Zeker als bij het concert de helft van de weide gewoon leeg blijkt te zijn (Bazart in The Barn zal hier wel voor iets tussen zitten). Toch geeft Blake geen slechte set. Hij begint op de piano zeer eenzaam en creëert een desolate sfeer, met zo weinig mensen in het publiek lijkt dat zelfs nog toepasselijk. Nadien bulkt de set van de snedige elektronica wat er voor zorgt dat het nooit te saai wordt. Toch blijft het vreemd om zijn fragiele vocals te horen op zo’n dansbare nummers. James Blake lijkt zich hier dan ook in te verliezen wat er voor zorgt dat het weinige volk dat er staat, andere oorden opzoekt. Wij geven hen geen ongelijk, James Blake bleek een vogel voor de kat op de Main Stage en door weinig diversiteit in zijn set te steken, werd hij gewoon verslonden.

Radiohead

Voor deze beer naar het concert van Radiohead ging, stond hij eerder ongevoelig tegenover de muziek van de band. De fuzz rond Thom Yorke en de zijnen was eerder een mysterie omdat de muziek nu eenmaal niet zo speciaal is. In de weet dat Radiohead altijd experimenteel zijn eigen ding doet, gingen we dus zonder veel goeie verwachtingen naar het concert. Na het concert bleken we plots wat meer overtuigd te zijn van Radiohead, de zwaarmoedigheid, de kilte en het experimentele aspect bleken erg mooi over te komen.

Om te beginnen mag je dromen want met “Daydreaming” verdwijn je in de droomwereld van Radiohead. Eerst wat piano om daarna de gitaar in de hand te nemen en deze nagenoeg nooit meer los te laten. Die gitaren zorgen er voor dat de set blijft boeien en nooit saai wordt. Meer nog, Thom Yorke staat met een grote glimlach op zijn gezicht en speelt ook toegankelijkere nummers. Hij danst uitbundig en brabbelt onverstaanbare taal uit. Het zorgt voor de nodige hilariteit tussen deze zwaarmoedige muziek. Met bisnummers “Karma Police” en “Paranoid Android” krijgen ook de hitjeszoekers wat ze willen en zo is iedereen gelukkig.

System Of A Down

Ook op de derde dag van Rock Werchter had de headlinerverdeling anders kunnen zijn. System Of A Down toonde aan dat ze een gigantische massa op de been kunnen brengen en van begin tot eind kunnen blijven bezig houden. Ze speelden maar liefst 28 nummers in een tijdspanne van één uur en een half. Al meteen knallen ze alles aan grut via massieve gitaren die alle trommelvliezen kapot blazen. De vlam slaat in de pijp en met “Prison Song” vormen de eerste moshpits zich in het publiek om nooit meer te verdwijnen. Iedereen springt, zingt mee en knalt nu en dan eens tegen elkaar.

Frontman Serj Tankian staat erg statisch op het podium, en dat maakt zijn voorkomen net zo sterk. Hij zingt boordevol inleving, heeft een uitgesproken mimiek en zwaait nu en dan eens met zijn vingertje. Daarnaast laat hij ook af en toe random geluiden horen zoals een “miauw, miauw, miauw”. De band verliest geen tijd en laat de nummers in elkaar overvloeien wat er voor zorgt dat de energie nooit verdwijnt. Het massieve karakter van System of A Down liet zich meer dan een uur over de weide spoelen en veranderde deze in een weide vol pits. Na het concert liet de band dan ook vallen dat ze nooit eerder dergelijk publiek hadden, proficiat Werchter!

Linkin Park

We zijn geen fan van de nieuwe plaat van Linkin Park. Toch probeerden we het een kans te geven om live te overtuigen, maar we werden alleen maar meer teleurgesteld. Oké, nummers zoals “Numb”, “In The End” en “Bleed It Out” zorgden voor de nodige herkenning en sfeer maar het was vooral de rest van de set die zo onstabiel stond als een stoel op twee poten. De nieuwe nummers haalden telkens het tempo uit de set en als Chester Bennington zich op een bepaald moment in het publiek begeeft, spelen ze “Crawling” nog eens akoestisch ook. Leuk voor de fans misschien, maar voor ons viel het vooral op hoe zeer Linkin Park probeert om relevant te blijven door meer popminded te zijn. Toch mogen we zeker zeggen dan “Heavy” perfect in de set past, maar laat de rest van die plaat gewoon vallen want dat zorgt alleen maar voor verveling bij het publiek. Linkin Park wist dus niet helemaal te overtuigen, kreeg niet eens de hele weide vol en liet vooral veel mensen vroeger naar hun tent gaan, gemiste kans.

Alt-J

We zagen Alt-J eerder al een intieme set spelen in De Kreun van Kortrijk en daar waren ze volgens onze recensent fenomenaal. De verwachtingen waren dus hoog gespannen en jammergenoeg werden ze niet ingelost. Het begon nochtans goed met “3WW” een exotisch folknummertje dat zo uit de jungle zou kunnen komen, maar daar bleef het ook bij. Ze speelden ook slechts drie nummers van die nieuwe plaat wat jammer is omdat het de uitgelezen kans kon zijn om die live te leren kennen.

De band stond precies als drie robots te spelen en die immense lichtpilaren tussen hen, verzwakte de interactie tussen de band. Hierdoor bleek de set te vervallen in een afkooksel van wat hen zo uniek maakt. De intimiteit was ver zoek en hierdoor kwamen de songs net iets minder goed over. Het ging allemaal wat sloom en het leek alsof Alt-J enkel op de meezingers inspeelde, iets speciaals doen hoorde er niet bij. Alt-J is in korte tijd uitgegroeid tot een megaband maar om echt grote concerten te kunnen geven, zullen ze toch nog even mogen oefenen.

Foo Fighters

Foo Fighters hebben geen introductie meer nodig. De volledige zondag stond in het teken van de band rond Dave Grohl want de helft van de weide liep rond met t-shirts van de band. De verwachtingen lagen hoog en de band had ook wat goed te maken na hun afzegging in 2015. Ze deden het met verve want de gitaren, de frontman en de songs zaten allemaal perfect. Er werd ook wat afgelachen. Toen Grohl mensen in het publiek met bordjes “Caution: Risk of Falling” opmerkte, grapte hij dat hij een doktersbriefje had voor zijn afzegging. Toch is 2u30 misschien net iets van het goede te veel. Voorbeeld hiervan is “Monkey Wrench” dat helemaal werd uitgesponnen via gitaarsolo’s en lange intermezzo’s. Dit was wel wat jammer omdat de set voor de rest helemaal strak in elkaar zat.

Het begon met “Times Like These”, “Learn To Fly” en “The Pretender” en als dat nog maar het begin is, dan weet je dat ze er zin in hebben. Dave Grohl stond als een gek te schreeuwen, te lopen en vooral strak gitaar te spelen. Bij het voorstellen van de band krijgen we ook stukjes uit nummers van Alice Cooper en Ozzy Osbourne wat toont dat de band duidelijk plezierig op het podium staat. Dave Grohl is dan ook een ubersympathieke mens en hij blijft altijd zo, ook al schreeuwt hij nu en dan zijn longen kapot. Hij is duidelijk de hoogte van wat er op het festival gebeurt want hij vermeld ook enkele bands die van rock ’n roll muziek moeten houden (Thurston Moore, The Kills, Cage The Elephant,…). Foo Fighters bleken door de energie van ieder bandlid en de strakke show de perfecte afsluiter van Rock Werchter. Het duurde misschien niet “Everlong” maar ze gaven wel “The Best of You” met als klap op de vuurpijl een mooi spektakel tijdens hun laatste nummer. Fijne jongens van Foo Fighters die ondanks hun gigantische status altijd plezant, lief en eerlijk blijven.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

The Smile @ Vorst Nationaal: Magisch millimeterwerk

Gisteravond mocht elke fan van Radiohead zijn hart verwarmen in Brussel, waar het driekoppige The Smile, bestaande uit Thom Yorke, Jonny Greenwood…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Rock Werchter maakt affiche compleet met 22 nieuwe namen!

Al bekomen van de dertien nieuwe namen die Pukkelpop vanochtend op je los liet? Goed, want er volgt nóg meer festivalnieuws! Dat…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Linkin Park - "Friendly Fire"

20 juli 2017 blijft een zwarte pagina in de rockgeschiedenis. Als een donderslag bij heldere hemel kwam het nieuws van het overlijden…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.