Issa Gold (links) & AK The Savior
The Underachievers hebben dit jaar iets te vieren. In 2012 besloten AK The Savior en Issa Gold om hun studies op te geven en zich volledig te focussen op hun rapcarrière. Het duo werd oorspronkelijk samengebracht door één van hun producers. 5 jaar, 1 EP, 3 mixtapes en 2 albums later is de groep langzaam maar zeker aan de underground scene ontsnapt. Renaissance is hun vierde officiële mixtape. Een analyse.
Het rap duo, afkomstig uit New York, staat vooral bekend om hun alternatieve, conceptuele lyrics in combinatie met een al even alternatieve beat production. De groep bestaat uit twee personen, hun muziek uit twee verschillende stijlen. Aan de ene kant maken The Underachievers stevige bangers, dit zijn het soort plaatjes waarbij je al melk in je aderen moet hebben om stil te staan. Hun laatste mixtape It Happened in Flatbush bestond volledig uit dit soort hard-hitting tracks waarop vooral het hoge tempo centraal staat. Hun andere stijl is rustiger, evenwichtiger en meer gefocust op zweverige melodieën. Een goed voorbeeld daarvan is het openingsnummer “In My Zone”. Het album start met een fragment uit een speech van mensenrechtenactivist Marcus Garvey waarna Issa en AK op een prachtige oldschool sample van Brand Nubian de basis leggen voor de rest van het album. Dit nummer is heerlijk nostalgisch en zou evengoed als outro gebruikt kunnen worden.
Wij hopen stiekem dat de rest van de plaat ook deze richting uitgaat en onze gebeden worden met respectievelijk “Eyes Wide Open”, “Saint Paul” (ft. Mello) en “Gotham Nights” alvast verhoord. U dacht dat Hiphop wel het laatste genre was waarin je op zoek gaat naar enige vorm van religie? Fout, The Underachievers zijn namelijk hevige aanhangers van Indigoism. Deze levensbeschouwing draait rond je persoonlijke innerlijke kracht, volgens Indigoism wordt elke mens geboren als een god. Het is aan elk van ons om die ‘goddelijke krachten’ in onszelf naar boven te brengen, iets waar The Underachievers constant op hameren in hun muziek. Zo gaat “Eyes Wide Open” bijvoorbeeld over je zelfvertrouwen (terug)vinden en deelt Issa op “Gotham Nights” deze boodschap mee: ‘My nigga’s know, Heaven inside your soul, Keep me segregated from haters we just oppose.’
“Gotham Nights” was trouwens de eerste single voor dit album en inhoudelijk misschien wel één van de beste nummers op de plaat. Issa Gold gooide de single begin dit jaar op Twitter met een korte maar duidelijke boodschap: ‘anti-mumble rap’. Dit is een verwijzing naar de nieuwe generatie ‘mompelende’ rappers die er ondanks hevige kritiek toch in slagen om succesvol te zijn. The Underachievers trekken zich van al dat mainstream gedoe niet te veel aan en banen zich op een vloeiende manier een weg door dit boom-bap album. Opmerkelijk: zowel de verses als de hooks klinken veel duidelijker en cleaner dan in het verleden. Het duo heeft alweer progressie gemaakt. Vooral Issa, die al bij al nog maar een kleine vijf jaar rhymes schrijft, is gevoelig verbeterd in het neerleggen van zijn verses.
Na de eerste vier mellow nummers schakelen we op het toepasselijke “Crescendo” een versnelling hoger. The Underachievers hakken er stevig op in: ‘I’m addicted to the green, yeah that’s a strictly veggie diet, I’m what happens if Tupac and Jay Elec ever collided.’ En hoewel het tempo op het daaropvolgende “Super Potent” ook hoog blijft, is dit toch opnieuw een rustiger nummer. Rustig is dan weer een understatement voor “How We Roll”: hét zone-out nummer op dit album. De aandachtige lezer ziet ondertussen de link tussen deze drie nummers: marihuana is voor The Underachievers een bron van geluk, inspiratie en troost. Het promoten en verheerlijken van cannabisgebruik is trouwens iets wat het duo altijd al gedaan heeft.
Ondertussen zijn we op de tweede helft van Renaissance beland. Issa Gold steekt op “Kiss The Sky” van wal met zijn typische, snedige flow die AK even later net zo goed blijkt te beheersen. Het nummer is euforisch en motiverend, de combinatie van snelheid en uitgerekte instrumentals doen ons terug denken aan het nummer “Shine All Gold” op Evermore (2015). Het daaropvolgende “Phoenix Feathers” blinkt uit in eenvoud: een dromerige beat die je doet zweven tussen de ‘intergalactische boodschappen’ van twee uitzonderlijke persoonlijkheden. AK The Savior en Issa Gold zijn op dit moment misschien wel het meest complementaire Hip Hop duo in de game, al krijgen ze stevige concurrentie van pakweg Run The Jewels.
Het laatste gedeelte van dit album is perfect op maat van de doorgewinterde moshpit-beoefenaar. Met “Any Day”, “Cobra Clutch”, “Final Destination” en “Head Right” brengen The Underachievers vier knallers, de nummers maken deel uit van de hardere stijl die hen in het begin zoveel erkenning opleverde. Dit zijn meestal ook het soort nummers die live gebracht worden, vandaar de moshpits. “Head Right”, bijvoorbeeld, is een knaller van formaat. Het is ons wel nog steeds niet duidelijk waarom voor dit nummer werd gekozen als afsluiter. Traditioneel sluiten The Underachievers af met een nummer dat hun volledig album samenvat, denk maar aan het energieke “Amorphous” op Cellar Door of de zonsondergang tijdens “Unconscious Monsters” op Evermore. “Head Right” is een totaal ander type nummer, je hebt niet het gevoel dat het album zojuist is afgerond.
The Underachievers hebben de term ‘Renaissance’ niet lukraak gekozen. Dit album is een verzameling van alle muzikale wegen die ze de afgelopen vijf jaar bewandeld hebben. Issa Gold en AK The Savior combineren de typische sound uit New-York met doordachte, conceptuele thema’s die tot de verbeelding blijven spreken. Keep Underachieving!
