Wat is er nu beter dan op een regenachtige donderdagavond een concert van Gruppo Di Pawlawski mee te pikken? Niets, inderdaad. Alhoewel De Kreun niet tot de nok gevuld was, speelde Mauro Pawlowski samen z’n band ieders trommelvliezen aan flarden. Het was een concert waarbij we niet enkel onze oren, maar ook onze ogen de kost konden geven. Gruppo Di Pawlowski, genialiteit alom.
Van achter een zwart doek verschijnt de band op het podium, maar daar lijkt het publiek niet echt enthousiast om te zijn. Er wordt niet geklapt en iedereen blijft muisstil voor zich uit staren, het lijkt wel alsof de meeste mensen er zich bewust van zijn dat het hier binnen enkele luttele seconden kan ontploffen. Mauro schreeuwt wat wartaal uit, waarna de band hun gitaren, synths en drums voor het eerst deze avond laten knallen.
Het eerste hoogtepunt is wanneer de band het fantastische “Phone Call From A Ruin” inzet, een nummer van op hun eerste plaat Neutral Village Massacre. We kennen Mauro uiteraard van al z’n verschillende muzikale projecten, maar bij Gruppo Di Pawlowski lijkt hij zich wel duidelijk heel erg in z’n sas te voelen. Na enkele minuten laat hij zich vallen op het podium, om wat toertjes te draaien in de restante van z’n omgevallen Westmalle Tripel. Moet kunnen.
Net zoals op de plaat, wordt er vanavond ook heel wat geïmproviseerd. In het interview dat we onlangs met Mauro hadden, vertelde hij ons dat zijn muzikanten gewoon heel erg goed zijn, waardoor het improviseren altijd fantastisch klinkt. We moeten hem dan ook zonder enige twijfel gelijk geven. Op bepaalde momenten horen we zaken die we gewoon nog nooit eerder in ons leven gehoord hebben.
Ook Mauro durft zich wel eens te laten gaan op vlak van improvisatie. Op een bepaald ogenblik merkt Mauro op dat iemand z’n setlist heeft weggenomen. Met de simpele woorden “Hier lag daarnet een papier, mijn papier is weg”, maakt Mauro dit duidelijk aan het publiek. Het fantastische hieraan is, dat hij het niet één keer zegt, maar het wel voor zeker vijf minuten blijft herhalen. De band anticipeert zonder enig probleem op hun frontman, wat toont dat deze heren zeer goed op elkaar zijn ingespeeld.
Het beste nummer dat vanavond de revue is gepasseerd heet “LTQ Blues” en is terug te vinden op hun nieuwste plaat In Inhuman Hands. Dit lied heeft letterlijk alles wat een goed nummer moet hebben. Denk hierbij aan een zotte baslijn, bonkende drums, synths en gitaren die het geheel heel erg eng maken en een frontman die er dan nog eens een fantastische show van maakt.
We kunnen dus besluiten dat we vanavond getuige waren van een optreden dat we niet snel zullen vergeten. Gruppo Di Pawlowski overtuigde van begin tot einde en het mocht zelf nog een uur langer duren. Mensen die Gruppo Di Pawlowski nog nooit aan het werk gezien hebben, ga ze zo snel mogelijk eens bekijken want je zal het je zeker niet beklagen. Mauro en co, bedankt voor dit moment.
