Glints hoeft geen introductie meer. Na een jaar kind aan huis te zijn geweest in de AB en een handvol beloftevolle singles, kwam de Belgisch-Britse rapper-zanger Jan Maarschalk Lemmens zijn nieuwste werk Burgundy voorstellen in De Roma. Burgundy was de backdrop die het podium sierde, even stijlvol en strak was zijn set. Met kronkelende moves en duistere teksten overtuigde hij het Antwerps publiek dat massaal kwam opdagen voor deze thuismatch.
Na een vlotte DJ-set van DC Salas, die net als de hoofdact op de Pukkelpop-affiche mag prijken, zet Glints de avond in met het meest funky nummer van zijn nieuwste EP. Het diverse “Makeshift Idol” combineert sferische geluidjes en jazzy trompetten die er in de Roma jammer genoeg niet bij zijn. Toch maakt het live gitaarspel veel goed. De scherpe riffs onderbreken Lemmens’ vijandig geratel in een onvervalst Brits accent. Ook bij “Lucky Few” springt de band dankbaar bij. De funky gitaar trekt de electro-hiphop van Glints nog meer open. Debuutsingle “Dread”, waar het allemaal mee begon, wordt voor de gelegenheid eveneens opgevrolijkt met een verfrissende gitaarsolo.
Glints muziek is geen klassieke hiphop. Terwijl de zinnen in elkaar overvloeien tijdens de strofes van “Tiger Tiger” schakelt hij tijdens het refrein plots over in perfecte zang. De electronica en auto-tune geven het Mike Skinner-gevoel een Warhola-tintje. Die overgang van razendsnelle rap naar zang is niet altijd even makkelijk. Onder andere tijdens “Catalyst” moet Lemmens hoorbaar naar adem happen, hij gaat dan ook hard tekeer. Tussen de nummers door neemt de Antwerpenaar tijd om uit te hijgen. Hiphop is topsport, of zijn het de kronkelende moves die hem zo doen zweten?
Ondanks het goede voorbeeld en de overtuigende aanmoedigingen, geraken de meeste Antwerpenaren niet snel los van hun tegel. Dat verandert snel wanneer de foute melodieën van Akon weerklinken. Met deze cover bewijst Glints dat hij eender welk nummer tot een hoger niveau kan tillen. Nu zijn publiek al meer durft dan rustig meewiegen, trakteert hij hen op een onuitgebracht lied. ‘We noemen het Simba’, eentje dat rustig jazzy begint met vraag en antwoord-refreintjes maar eindigt in een hoge versnelling. Na al die strakke strofes is “Burning” op het eind van de set het eerste lied van de avond dat vriendelijk en warm klinkt. De innemende teksten onder de zachte melodieën tonen Glints van een andere kant. Het a-capella-einde in samenzang met z’n band maakt het helemaal af.
https://www.instagram.com/p/BUEY3n5B8Ir/?taken-by=fienfnie
‘Jullie hebben nog twee kansen om te dansen. Dit is de voorlaatste.’ Met die woorden start Glints zijn finale. “Egotism” is jammer genoeg het minst dansbare nummer van de nieuwe EP, desondanks probeert De Roma de moves van hun favoriete rapper op het podium te evenaren. Na het langdradig voorlaatste nummer kondigt Glints zijn hekkensluiter “Sirens” aan, op z’n Antwerps: ‘Het laatste nummer is, goh ja, je weet wel wat het is.’ Voor een laatste keert rollen de eigenzinnige teksten van zijn tong. Dit keer zingt iedereen mee of probeert. De blijdschap weerklinkt in Glints’ stem bij het horen van die vergeefse pogingen om hem te volgen in de strakke strofes. Met een grijns van geluk verlaat hij het podium.
Antwerpse arrogantie was vanavond ver zoek bij Glints. ‘Ik hoop dat jullie het allemaal goed vinden.’ polste de zanger al na twee nummers. Die bescheidenheid heeft Lemmens waarschijnlijk te danken aan zijn Britse roots, net als zijn verwonderlijk posh accent. Met een combinatie van hiphop en electro kreeg hij het koppig Antwerps publiek dan toch aan het dansen. Z’n band gooide er hier en daar wat jazz en funk bij, en zo toonde J.M. Lemmens in de Roma dat hij meer kan dan zinnen aan elkaar rijgen. Hopelijk neemt hij die verscheidenheid ook mee naar Pukkelpop deze zomer.
Setlist:
Makeshift Idol
Tiger Tiger
Lucky Few
Catalyst
Dread
We Are Many
Right Now (Na Na Na) (Akon cover)
Simba
Burning
Egotism
Sirens
