TheColorGrey, a.k.a Antwerpenaar Will Michiels, bracht vorige week zijn debuutalbum Rebelation uit. Gisteren stond hij in Trix om de plaat officieel voor te stellen. Een thuismatch dus voor de jonge singer-songwriter, eentje die hij wellicht zelf niet vlug zal vergeten omwille van de fantastische sfeer. Het concert ging oorspronkelijk door in de Trix Bar, maar werd op het laatste nippertje nog verplaatst naar de Club. Een wijze beslissing, want TheColorGrey kan nu al rekenen op een stevige fanbase. Wie zei er ook alweer dat (Belgische) hiphop op sterven na dood was?
Wij verwachten ons aan een selectie van de beste nummers op het album, Grey stelt echter meteen voor om de volledige plaat live te brengen. Nog voor we daar enthousiast kunnen over worden, keldert hij zijn eigen voorstel door het emotionele openingsnummer “Don’t Wonder” over te slaan. Zo missen we de prachtige pianotonen en intense lyrics van het nummer maar de artiest wil de sfeer nog niet doen omslaan vooraleer die er enigszins is. ‘I don’t wanna make you guys cry, you know.’ Een beetje jammer, maar niet getreurd: met “Walk That Road” introduceert Grey zichzelf tegenover de mensen in de zaal die hem nog niet echt kennen. Nog op het podium te bewonderen: een DJ, een achtergrondzangeres en een gitarist. De twee laatstgenoemden hebben trouwens elk een opvallende aanhang in het publiek, die ervoor zorgen dat de vlam langzaam maar zeker in de pan slaat.
Terwijl TheColorGrey zijn nummers brengt, peilt hij voortdurend het publiek. Wie is hier komen opdagen en hoe reageren ze op de muziek die hij brengt? Het moet dan ook een enorme opluchting zijn om te merken dat zowat elk nummer al meer dan behoorlijk meegezongen wordt. En als de tekst niet gekend is, dan zorgt de muziek er toch zeker voor dat niemand blijft stilstaan. Het is moeilijk om er een hoogtepunt uit te pikken want werkelijk elk nummer is aanstekelijk, maar op “Wide Awake in 2K” bereikt het energielevel toch even een maximum.
TheColorGrey geeft meer dan een visitekaartje af voor zijn debuutproject. Hij combineert klassieke hiphop rhymes met een hartverwarmende live vibe die ook duidelijk door alle aanwezigen wordt geapprecieerd. Hoe verder we vorderen op de plaat, hoe wilder het publiek wordt. Het inspireert ook de gitarist om plots de mic te grijpen en een paar stevige bars neer te leggen, waarna er geen houden meer aan is en er opeens een paar crowdsurfers opduiken. Plots kondigt Grey met “Silence Speaks” zijn laatste nummer aan. Het nummer is één van zijn grootste hits, of zoals hij het zelf verwoordde: ‘if you don’t know this one, you’ve been living under a rock.’ Uiteraard wil iedereen erna meer, en dat had hij wel verwacht. ‘Y’all got another twenty minutes?’ Het is vrijdagavond, we ain’t going nowhere.
Dit concert is zoveel meer dan het afwerken van een tracklist. Tussen de verschillende nummers door neemt TheColorGrey tijd om zowel zijn familie als zijn homies op het podium te roepen. Daarnaast pauzeert hij even op een barkruk om als een echte cabaretier het publiek te bespelen. Als een debuutplaat al een mijlpaal is, dan is de eerste live voorstelling ervan de ultieme bekroning voor een lokaal talent. Tegen het einde van het optreden maakt de volledige zaal deel uit van de hiphop-community die TheColorGrey ontwikkeld heeft. Opdracht meer dan volbracht, dit is hoe je lokaal talent wil zien groeien.
Jonas Malfait – Kim Loosvelt
