LiveRecensies

Happyness + Fazerdaze @ Dok Gent: Back to the 90’s

LiveRecensies

Happyness + Fazerdaze @ Dok Gent: Back to the 90’s

Een maand geleden bracht de Londense band Happyness hun tweede langspeler Write In uit. Hiermee bouwen ze verder aan de weg naar de roem die ze met hun eerste album en EP uit 2014 waren ingeslagen. Als voorprogramma stond er een andere band die de titel ‘Big Next’ in de toekomst weleens zou kunnen waarmaken. De Nieuw-Zeelanders van Fazerdaze, die vorige week hun debuut, Morningside, uitbrachten en deze week voor het eerst in Europa zijn aanbeland. Beide bands staan op de schouders van een rijke traditie aan invloeden en dan bestaat de vrees dat ze alle eigenheid verliezen. Desondanks wisten de twee acts te overtuigen met songmateriaal dat van goed naar uitstekend varieerde.

Soepele slaapkamerpop met dromerige melodieën en een zondagmorgensfeer, het is een omschrijving die we de laatste tijd al meer hebben gehoord (Hazel English! Jay Som!). Men kan gaan vrezen voor net dat dreampop-bandje te veel, gezien de vijver waarin Fazerdaze vist sinds de doorbraak van Beach House haast volledig leeg raakte. Uiteindelijk genoten we er best wel van, niet enkel omdat we een onvoorwaardelijke liefde hebben voor blozende indie-pop groepen, maar ook omdat Fazerdaze met een hoop bijzonder sterke songs kwam aanzetten.

De band bestaat uit de 24-jarige Amelia Murray, vergezeld van drie muzikanten (bas, gitaar en drum) die de kleerkast van Mac DeMarco leken te hebben geplunderd. Fazerdaze speelde vrij schuchter, wat gezien hun songmateriaal meestal erg goed werkte. Enkel wanneer de instrumentatie aanzwol ging haar stem er soms wat in verzuipen. Het was het soort optreden waarbij Murray halverwege aan het publiek moest vragen om toch wat dichter te komen, gezien iedereen zich in de hoeken en aan de deur schuil hield. Het publiek schuifelde mee en Murray leek telkens stomverbaasd en haast gegeneerd wanneer de toeschouwers enthousiast gingen applaudisseren.

Het Londense trio Happyness, dat live transformeert in een kwartet, begon vinniger aan hun set dan hun opwarmingsact. Toch bleef er een algemene laid-back sfeer heersen. De optredens gingen gisteren door in de kantine van DOK, een plek die net groot genoeg was om de muziek tot zijn recht te laten komen. Het publiek ging tussen de nummers door wel eens een woord zeggen, maar wanneer Happyness terug begon werd het ineens zo goed als muisstil, vooral het ingetogen nummer “Lofts” kwam hierdoor erg goed uit de verf.

Afgezien van de drummer, die gisteren de hele tijd achter zijn drumstel bleef zitten, beperkten de leden zich niet tot een enkel instrument. Er zijn vooreerst al twee zangers, daarnaast werd de basgitaar af en toe doorgegeven en namen verschillende leden achter de piano plaats. Het publiek leek er ook zin in te hebben, de kantine was praktisch volledig volgelopen en sommigen lieten zich zelfs tot enkele voorzichtige danspassen verleiden.

De band heeft geenszins de intentie om hun invloeden te verbergen. De heren hebben ongetwijfeld posters van Pavement boven hun bed hangen. Het toeval wil dat wij die ook op onze slaapkamer hebben hangen, ons hoor je dus niet klagen! Pavement is niet de enige 90’s indie rock band waarvan we gisteren echo’s hoorden. Vooral het al eerder aangehaalde “Lofts” deed heel sterk aan Sparklehorse denken. Ook bij andere nummers sluimerde die invloed duidelijk door.

Happyness deed wat ze moesten doen. Ze brachten hun gemoedelijke liedjes vol met sympathieke riffjes met een schijnbare nonchalance, zonder daar al te uitbundige exploten aan te verbinden (het moment waarop de tweede zanger zijn gitaar ging bewerken met een Maes blikje even uitgezonderd). Dit combineerde de frontman met wat ongemakkelijke bindteksten tussendoor. In sociale vaardigheden en vlotheid leek hij niet uit te blinken, maar goed, je bent lid van een indie band of je bent het niet. Toen de frontman echt niet meer uit zijn woorden kwam, begon de rest van de band maar wat liftmuziek te spelen. ‘We always play some pizza jazz to shut him up’, was hoe ze het zelf verklaarden.

Ze sloten af met de finale song van hun laatste album, “Tunnel Vision on Your Part”, een nummer waarin Wilco niet veraf was. Happyness leent hevig uit het indie-rock canon van de jaren ‘90 en komt daar moeiteloos mee weg. Baanbrekend originele bands hebben we gisteren niet aan het werk gezien, maar de nummers waren bij zowel Fazerdaze als Happyness zonder meer goed. Iets wat ze allebei wisten te vertalen in geslaagde optredens.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Two Door Cinema Club - "Happy Customers"

De Noord-Ierse mannen van Two Door Cinema Club hebben er intussen al heel wat jaren opzitten. Van rasechte indiepop over een met…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single REINES - "Sophomaniac"

Als je op zoek bent naar een nummer om je dag goed mee te beginnen, dan is “Sophomaniac” van REINES precies wat…
AlbumsRecensies

The Boxer Rebellion - Open Arms (★★★): Dessert na een smaakvolle carrière

The Boxer Rebellion is misschien wel een van de meest ondergewaardeerde acts uit de recente muziekgeschiedenis. De groep bestaande uit Nathan Nicholson,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.