Twee jaar geleden bracht hij de EP Another One uit, waarin zijn orgeltje een hoofdrol mocht spelen en zijn muziek meteen een ander geluid kreeg. De toon was net iets minder lichtvoetig en dat mocht ook wel een keer. Desalniettemin is het leuk om te horen dat Mac DeMarco met zijn vierde plaat This Old Dog opnieuw doet waar hij het beste in is, gekke jizzjazz.
Wie DeMarco wat volgt, weet ook hoe hij zijn muziek maakt. Meestal alleen of in het gezelschap van zijn teerbeminde Kiki, in zijn homestudio die nooit helemaal af is. Alles is volledig zelf geschreven en ingespeeld, enkel live werkt Mac Demarco met een band. Dat weerspiegelt zich ook in zijn muziek, die altijd zeer eenvoudig en bescheiden blijft. “This Old Dog” en “Baby You’re Out” doen door die manier van werken erg denken aan DeMarco’s vorige werk.
Hoewel hij op de sociale media bij momenten behoorlijk de puberale aap kan afgeven, weet hij zeer goed hoe hij zijn publiek kan raken zonder veel poespas. Het nummer “Sister” is daar het meest uitgesproken voorbeeld van, een prachtig nummer in z’n eenvoud en recht uit het hart. Mac Demarco heeft slechts 78 seconden en vijf lijntjes tekst nodig om naar de keel te grijpen;
“Turns out not every dog has his day
So sad, so suddenly gone away
Wish there were more that I could do
Any time you’re hearing this
Sister, know my heart goes out to you”
Tegenstanders zouden kunnen zeggen dat zijn muziek soms net iets te weinig om het lijf heeft, en dat mag. Zeker in het verleden bleef DeMarco muzikaal zeer bescheiden, en zelf geeft hij toe niet de meest muzikale virtuoos te zijn. Maar een nummer als “The Wolf Who Wears Sheep Clothes” bewijst dat er vanaf nu meer kan en mag. De gitaren klinker er voller, er komt een mondharmonica aan te pas en er zit net dat beetje meer panache in de percussie.
Ook “One More Lovesong” is een nummer met wat meer pak aan. Het is een volgroeide ballad die ontsproten is uit Another One, met zijn traag voortschrijdende, licht ontstemde gitaar en meerstemmige vocals. Wanneer de piano invalt, ruilt Mac zijn afgedragen salopette met sneakers en versleten petje in voor een smoking en een zitje aan een vleugelpiano. Het is monsieur Demarco vanaf nu.
Afsluiters “Moonlight on the River” en “Watching Him Fade Away” bewijzen wat er al heel de plaat lang duidelijk werd. Mac Demarco gunt zichzelf steeds meer de nodige sérieux, wat hem en zijn muziek ten goede komt. Hij breekt niet volledig met zijn zijn vorig werk, maar blijft er ook niet angstvallig aan vasthouden. This Old Dog is een meer dan welgekomen.
